William Boeva, de kleinste comedian uit België. Hij is met zijn 23 de jongste in het Antwerpse circuit en begint in februari met zijn eerste show ‘Megalomaan’. Na de try-out in zaal Rex in Essen beginnen we met buikpijn van het lachen en een drankje in onze hand aan een babbeltje in de gang waar de loempia’s worden gebakken, en waar alle lege flesjes worden gedumpt.
Mooie show, ik heb van begin tot eind gelachen. Wanneer wist je dat je grappig was?
William Boeva Dank u. Ik weet dat nog altijd niet zo zeker eigenlijk (lacht). Het is niet zo dat, omdat er mensen in de zaal zitten, je grappig bent. Er zijn veel mensen die wel grappig zijn en bij wie de zaal niet gevuld is. Ik weet niet waarom er bij mij wél mensen komen opdagen. Waarom komen jullie eigenlijk, wat komen jullie doen?
Omdat je wél grappig bent. Was er geen punt waarop je doorhad dat mensen je grappig vonden?
Boeva Nee, eigenlijk niet. Een comedian is heel onzeker. Ik ga niet naar het podium met het idee van: "Man, ik ga dat hier afbreken." Ik denk altijd: "Wat doe ik hier? Kan ik hier nog ontsnappen?" Dat is normaal, want je bent altijd zenuwachtig voor een show. Ik kan niet van mezelf zeggen dat ik grappig ben. Ik hoop dat ik dat ben. Dat probeer ik te zijn.
Op een gegeven moment heb je toch besloten om wat met je humor te doen. Hoe heb je die keuze gemaakt?
Boeva Ik heb het gewoon eens geprobeerd. Ik moet eerlijk zijn: tot mijn achttiende vond ik comedy verschrikkelijk. Ik haatte het echt en wilde het nooit zien. Op een gegeven moment moest ik naar een show van school. Ik dacht: "dat is wel tof, ik ga het ook eens proberen." Ik was toen negentien en kreeg de smaak gelijk goed te pakken.
Je was destijds ook bezig met een studie Rechten aan Universiteit Antwerpen, hoe was dat?
Boeva Klopt. Ik wist eigenlijk niet welke studie ik moest kiezen, en dus ging ik voor Rechten (lacht). Onrecht kan me heel kwaad maken, dus waarom zou ik geen Rechten studeren? Ik heb me destijds goed geamuseerd. Ik ben niet zo’n groot feestbeest, maar ik ging graag naar de cafeetjes op de Ossenmarkt, de Salamander bijvoorbeeld.
Maar, de combinatie student en comedian zijn was niet te doen. Ik ben blijven steken tussen mijn tweede en derde studiejaar. Ik was op dat moment aan mijn carrière als comedian aan het werken en de sneeuwbal begon te rollen. Overdag kon ik gewoon naar de les, maar ik moest zes, zeven avonden per week spelen. Meestal moest ik rond vier uur ’s middags vertrekken en was het al snel drie uur ’s nachts wanneer ik weer thuis was. Dan sta je de volgende dag niet om zeven uur op om in de boeken te vliegen. Toen moest ik kiezen, maar de keuze was eigenlijk snel gemaakt. Ik dacht: "als ik deze kans niet grijp, dan ga ik er gewoon spijt van hebben. Als het niet lukt, dan kan ik altijd nog gaan studeren."
Megalomaan is de naam van de show die je vanaf februari 2014 gaat spelen. Last van grootheidswaanzin?
Boeva (Lacht) Neen, dat moet je niet zo zien. Het heet zo omdat ik dat gewoon een leuk woord vind.
Waar gaat het dan over?
Boeva Het is mijn eerste show en gaat volledig over mezelf. De mensen moeten mij leren kennen. Het gaat over de rollercoaster van mijn leven, hoe die van het ene moment in het andere valt. Tot een paar jaar geleden wist niemand wie ik was en plots won ik de Culture Comedy Award, stond ik in de halve finale van het Leids Cabaret Festival, won ik Humo's Comedy Cup, en werd ik gevraagd voor allerlei tv-programma’s. En nu mag ik mijn eigen show een coole naam geven. Dit is het moment waarop ik mezelf moet bevestigen. Ik heb het gevoel dat als deze show goed is, we misschien zijn vertrokken. En als het niet goed is, het snel gedaan kan zijn. Maar ik ga natuurlijk mijn uiterste best doen.
Nog een vraag: waarom trek je op elke foto gekke gezichten?
Boeva Ik kan heel moeilijk serieus op een foto staan. Ik heb het gevoel dat ik dan iets moet doen. Kijk maar. (Probeert serieus te kijken voor een foto en bekijkt foto terug.) Zie je, dat gaat gewoon niet. (Probeert het nog eens, maar geeft het dan op.) Ik kan dat gewoon niet.
Zullen we dan een gekkebekkenwedstrijd doen?
Boeva Awel ja, doen we!