Op woensdag 29 maart protesteerden de Antwerpse studenten tegen het wetsvoorstel voor een outputfinancieringsmodel voor het hoger onderwijs. Dit opvallend blauwe ideetje van sp.a'er Frank Vandenbroucke past in zijn grotere hervormingsplannen en heeft wel wat nadelen. Niet alleen is er de vrees dat de kwaliteit van een opleiding zal dalen als er meer mensen af moeten studeren om meer inkomsten te genereren, ook worden de niet strikt nuttige MaNaMa's veel duurder en zullen bissers en trissers niet meer op een beurs kunnen rekenen (goed, voor die laatste groep vind ik dat wel zinnig). Bovendien is het voorstel extra nadelig voor een kleinere universiteit als die van Antwerpen, waarvan de jaarlijkse subsidie stevig verminderd zal worden.
Reden genoeg om een keer op straat te komen natuurlijk. En dus organiseerde de Vlaamse Vereniging voor Studenten in samenwerking met wat studentenclubs een betoging. De Actief Linkse Studenten bedachten een resem pseudo-ritmische slogans en haalden hun rode poncho's nog eens uit de kast. En gelukkig maar, want als zij de teugels niet in handen zouden nemen bleef iedereen gewoon gezellig thuis, want het ging regenen, er stond nog een afwas van drie weken en de kat had net gejongd. Jammer genoeg is de geloofwaardigheid van het niet altijd even genuanceerde ALS nogal beperkt bij de massa. Die communisten toch, altijd maar lamenteren, altijd contrarie zijn. Maar ach, ze zijn jong.
Het nadeel van een niet al te sterke mainstreamreputatie is dat deze afstraalt op de betogingen die het ALS (gelukkig) organiseert. Daardoor lijkt zo een betoging niet meer dan een optochtje van een minderheidsgroep die zichzelf wil manifesteren. Mensen die zo nodig – vergeef het hen, vader – een Eigen Mening moeten hebben. Daar wordt niet van wakker gelegen. Zeker niet in het verre Brussel.
Natuurlijk wordt een noodzakelijke protestmars door meer dan één club gedragen. Ook Unifac deed mee, of pretendeerde dat toch. De overkoepelende studentenvereniging die steevast voor meer blauw op straat zorgt bleek plots opvallend onzichtbaar. Niet meer dan logisch ook: er moest gratis jenever uitgedeeld worden onder de luifel van de Agora. Veel leuker dan door de stad wandelen terwijl je wat oneliners bralt. En het was tenslotte verkiezingsweek voor de studentenverenigingen, en dat is erg belangrijk.
Voorts bleef ook het onderwijzend personeel van de universiteit afwezig (in tegenstelling tot dat van de Hogeschool Antwerpen), omdat de outputfinanciering niet meer dan een deel van het voor de rest niet onzinnige plan van Vandenbroucke is. Het NSV kwam zich wel even met links verenigen om samen voor de goede zaak te strijden. Het leek wel kerstmis. Na een tocht door overwegend smalle straatjes (waarin de optocht behoorlijk omvangrijk leek), kwam de betoging aan op de Groenplaats en verdween eenieder spoorslags in één of ander café voor men aan de afsluitende toespraken kon beginnen. Het begon ook al aardig hard te regenen en engagement is niet waterproof.
Bref en gros: huilen met de pet op, hoogstens zevenhonderd man (dat is zo'n vijf procent van diegenen die in Antwerpen benadeeld worden door het outputmodel) die zich even kwam laten zien en als het wat uitgemaakt heeft zal ik een lam offeren op het altaar van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Zo niet, dan sluit ik alvast een lening af om mijn kroost een ietwat degelijke opleiding te kunnen geven.