Voor u bekeken

Brokeback Mountain

Drie Oscars voor dé topfavoriet onlangs in L.A., maar geklopt in de categorie ‘Beste Film' door Crash. Wat een opschudding! En terecht, als u het ons vraagt. Crash is en blijft een degelijke film, maar leunde teveel op kunstgrepen om het verhaal draaiende te houden. Brokeback Mountain daarentegen is de eerste film die erin slaagt uw dienaar te ontroeren sinds... altijd, eigenlijk. Het zit zo: filmliefhebbers meten zichzelf graag een air van voorzienigheid en cynisme aan: “Ach, die plotwending zag ik al van kilometers aankomen, dat einde was enórm clichématig”, enzovoort. U kent er ongetwijfeld ook zo één in uw vriendenkring. Geen van hen zal dat (oprecht) durven zeggen na het zien van hét romantische meesterwerk van het jaar (en misschien het decennium). Brokeback gaat – zoals u en het hele niet-comateuze deel van de mensheid ondertussen al weten – over twee homoseksuele cowboys. Tot zover het gedeelte van de plot dat met woorden te vatten is. Gelieve u voor de rest van deze geestesveranderende ervaring te melden in de dichtstbijzijnde bioscoop. Toch wil ik (voor het nageslacht) nog een poging wagen om u te vertellen waarom u dit moet gezien hebben. Ang Lee maakt er namelijk een uiterst poëtisch en ontroerend liefdesverhaal van, zonder te veel energie te verspillen aan al te duidelijke politieke boodschappen. Vergeet dus even de homofobe angsten die zich sinds kort van de wereld lijken meester te maken, en kijk onbevangen naar een liefdesverhaal zonder voorgaande. De twee hoofdrollen zijn weggelegd voor tieneridool Heath Ledger en Jarhead Jake Gyllenhaal. De twee coming men van Hollywood bewijzen hier hun dramatische waarde, er wordt zowaar meer gezegd als er gezwegen wordt. Vooral Ledger toont dat hij meer kan dan tot nu toe van hem verwacht werd. Hoe hij zijn gezicht zolang in de juiste zwijgzame plooi wist te leggen is mij een raadsel, en hoelang hij daarna heeft moeten oefenen om het terug normaal te kunnen bewegen, ik wíl het zelfs niet weten. Wat ik wel wil weten is dat Brokeback Mountain enorm sterk de emotionele pijn blootlegt die een onmogelijke liefde veroorzaakt. Dat is en blijft de hoofdbetrachting van elke film: emoties losweken. Dan volgt de rest vanzelf.

SCORE: 90%

Memoirs of a Geisha

Compleet tegenovergesteld aan het extreem emotionele Brokeback Mountain staat deze kille, plastieken vertolking van een beroemd boek van Arthur Golden. Het verhaal over een klein meisje dat door haar ouders wordt verkocht aan een geishahuis, haar opleiding en haar onmogelijke liefde was op zich enkel al waardevol omwille van de culturele achtergrond over het Japan van vóór de Tweede Wereldoorlog. En jammer genoeg verkoos de regisseur die stukken nog eens te knippen. Resultaat is een volledig emotieloze afhandeling van gebeurtenissen die – mits wat diepgang – een interessant verhaal hadden kunnen opleveren. En dan nog drie Oscars, evenveel als Brokeback Mountain! Voor technische categorieën, de enige waarde van deze film. Conclusie kan enkel zijn dat de regisseur foute keuze na foute keuze heeft gemaakt: van de foute aanpassingen aan het originele verhaal over de Chinese acteurs tot het semi-Engels dat uitgekraaid wordt, niemand was meer volhardend in de boosheid sinds den Dolf in '39 zei: “Tiens, daar in Polen, valt daar niks te rapen?”.

SCORE: 35%

Syriana

Om het Oscarverhaal compleet te maken: allrounder George Clooney (drie nominaties voor twee films) kreeg een beloning voor zijn bijrol in Syriana – vooral als compensatie voor het voorspelbare verlies in de andere categorieën. Enigszins onterecht, want ondanks de duidelijke politieke ambities valt het te betwijfelen of deze film de tand des tijds zal doorstaan. De plot is wanstaltig ingewikkeld en de boodschap verwatert door de vele kunstgrepen die nodig zijn om het verhaal boven water te houden. Daar veranderen de vele opofferingen die Clooney zich getroostte niets aan. De man kwam dertig kilo aan en liet een baard staan waar een ooievaar een nest in zou kunnen bouwen, maar nooit voelde ondergetekende de dreiging die in een politieke thriller zou moeten aanwezig zijn. Jammer, want Syriana is zeker een film met enorm veel potentieel, maar van degelijke uitwerking is geen sprake. Clooney stond dit jaar garant voor een grote filmproductie, maar dat er misschien wel wat sprake van overhaasting was, wordt perfect geïllustreerd in deze film.

SCORE: 45%