Clara Cleymans en Ellen Van Den Eynde hebben heel wat gemeen: beide zijn ze frisse verschijningen, gevierde soapsterren en studenten aan onze universiteit. Er zijn echter ook verschillen. De goedlachse Ellen Van Den Eynde, studente Communicatiewetenschappen en bekend als Hanneke uit ‘Familie’, houdt haar acteerambities momenteel bewust op een lager pitje. Clara Cleymans, master Filosofie, rosse vonk uit ‘Thuis’, ‘Dag en Nacht’, ‘Code 37’, ‘Tegen de Sterren op’, en ook nog eens de winnares van de prijs voor Rijzende Ster bij de Vlaamse Televisie Sterren, is ondertussen talk of the town. ‘Thuis’ en ‘Familie’ staan nog steeds dwars tegenover elkaar maar een boeiend gesprek werd het wel.
Waarschuwing: dit is fictie
De avonturen van jullie personages komen bijna dagelijks op televisie. Zijn jullie trouwe kijkers?
Clara Cleymans Toen ik wist dat ik de rol in ‘Thuis’ had, ben ik af en toe beginnen kijken. Toen ik op televisie was, heb ik ook gekeken om te zien of het goed was, want op de set heb je soms zo weinig tijd dat je dat niet weet. Het is sinds de zomer geleden dat ik nog een aflevering heb gezien en dat vind ik wel jammer, want ik zie mijn collega's graag bezig, ook al ben ik er ondertussen mee gestopt.
Ellen Van Den Eynde Voordat ik in ‘Familie’ meespeelde, keek ik ook maar af en toe, zoals waarschijnlijk bij veel mensen een soap zo nu en dan eens opstaat.
Ellen, ben je misschien stiekem een ‘Thuis’-fan?
Van Den Eynde (luid lachend) Neen!
Hoe is het om jezelf op beeld te zien?
Van Den Eynde Ik ben het ondertussen gewend, maar in het begin is dat heel raar omdat je jezelf ook nog eens iemand anders ziet spelen. Je leert er wel veel van.
Cleymans In het begin is dat inderdaad moeilijk, maar nu ben ik het al gewoon. Wat ik nog steeds niet leuk vind om terug te zien, zijn interviews. Ik ben bijvoorbeeld verbaal heel nonchalant omdat ik mezelf wil zijn. Ik wil bijvoorbeeld niet (begint heel geaffecteerd te praten) heel geaffecteerd praten. Maar dan vind ik mijzelf net iets te nonchalant. Ik heb ook nogal een vreemde lach. Als ik die hoor, dan moet ik zappen. (lacht)
Worden jullie vaak herkend?
Van Den Eynde Soms loop ik over de Meir en krijg ik de ene reactie na de andere, maar soms ook helemaal niet.
Cleymans Ik let daar eigenlijk niet zo op, maar dat is ook omdat ik me daar nu een beetje voor afsluit. Vroeger vond ik het leuk om op straat mensen in de ogen te kijken, maar dat doe ik nu veel minder.
Vereenzelvigen sommige mensen jullie met een personage?
Van Den Eynde Ja, vooral oudere mensen doen dat. Ik heb op de set van ‘Familie’ zelfs eens een echte brief gekregen met daarin: “Veel sterkte en ik hoop dat alles goed gaat met u.” (De moeder van het personage dat Ellen speelt, sterft in 'Familie', nvdr.) Als ik zo’n reacties krijg, vraag ik me soms af in hoeverre de mensen doorhebben dat het fictie is.
Babes met veel Facebook-vrienden
Worden mensen soms echt lastig?
Cleymans Mij noemen ze soms rosse sprinkhaan, maar het wordt nooit echt vervelend. Een collega, Hans de Munter, heeft bijvoorbeeld ooit een verkrachter gespeeld in ‘Thuis’. Toen riepen mensen “Vuile verkrachter!” naar hem, terwijl hij met zijn kindjes over straat liep. Ik vind het raar dat mensen een soap niet kunnen onderscheiden van de werkelijkheid, maar ik snap het ergens ook wel. Soms zie ik iemand op televisie en denk ik ook: die moet ik niet.
Van Den Eynde Ik krijg sinds ‘Familie’ heel veel vriendschapsverzoeken op Facebook, maar heb er voor gekozen om die niet te accepteren omdat ik mijn Facebookpagina voor mezelf wil houden. Toen ik eens niet meteen reageerde op een zo'n vriendschapsverzoek van iemand die ik niet kende, kreeg ik twee dagen later een mailtje in de trant van: “Je bent al net hetzelfde als al die anderen en je hebt een dikke nek.” Dan probeer ik me dat niet aan te trekken. Mensen vormen snel een mening, al kennen ze je niet. Nu heb ik ook een fanpagina op Facebook.
Niet alleen op Facebook hebben jullie fanpagina's, ook op een website die zich specialiseert in screenshots van vrouwelijk schoon. Zo word je in de positie van babe geduwd. Hoe is dat?
Van Den Eynde Ik vind het raar, maar vooral grappig dat mensen zich daarmee bezighouden, omdat op die foto’s eigenlijk helemaal niets speciaals te zien is. Uiteindelijk moet je daar maar mee lachen, je kunt er toch niets aan veranderen.
Cleymans Ik vind dat soms heel moeilijk omdat je daar inderdaad echt niets aan kunt doen. Soms zijn dat foto’s van een scène waarin je een seconde iets meer inkijk in het decolleté kreeg, en dan knippen ze dat ene beeld er uit. Ze doen dat wel heel goed, ik denk dat ze daar lang mee bezig zijn. (lacht) Maar dat babe-imago is iets moeilijks, want als je zegt dat je het niet bent, kom je heel fake over. Hoe kun je dat bewijzen? Dan moet je eigenlijk al altijd platte schoenen en jeans dragen om je statement te maken. Je wilt er soms gewoon goed uitzien en jezelf opmaken.
Je bent dus bewust met je imago bezig?
Cleymans Ja, en dat is ook heel belangrijk. Wanneer je je daar niets van aantrekt, in bikini poseert en in mannenbladen staat, ga je snel opbranden. Mijn collega Nathalie Meskens (Meskens en Cleymans spelen samen in 'Tegen de Sterren' op nvdr.) is nu superpopulair. Ze is een leuke, knappe vrouw met veel humor die niet in die babesfeer zit, en daarom zien alle mensen haar graag bezig.
Clara, het citaat uit Joepie “Als ik droevig ben dan masturbeer ik”, voedt ook wel een beetje je stoute meisjes-imago. Hoe zit dat juist?
Cleymans Goed dat je me daar nog eens over aanspreekt, dan kan ik daar toch iets over zeggen. Dat was gewoon een vragenlijst die ik moest invullen. Ik had geen zin in een saaie bedoening, dus ik dacht: ik ga dat gewoon schrijven. Het is dus waar, maar mensen masturberen ook wel, hé. Joepie is bovendien een blad voor jongeren, dan is het leuk om dat taboe te doorprikken.
Kun je ook van je bekendheid genieten?
Cleymans Ja, soms wel. Het is iets wat toch een ego-boost geeft. Iedereen streeft naar erkenning. Als je dan die prijs voor Rijzende Ster krijgt, of ze schrijven iets positiefs over je, dan krijg je ineens erkenning op hele grote schaal. Ik geef toe dat dat heel fijn is om te horen, maar dat betekent niet dat ik te zelfzeker word. Nu ben ik bijvoorbeeld nog heel bang voor het toneelstuk waarmee ik bezig ben.
Logisch voor je eerste echte theaterstuk. ‘De Koepoort 15’ is geschreven en geproduceerd door je collega-acteur, ook een student aan onze universiteit, Randall Van Duytekom. Leuk om te doen?
Cleymans Ja, het is vooral een heel leuke groep en ik denk dat we dat ook uitstralen. Maar de spanning voor theater is veel groter dan voor televisie.
Ellen, jij speelt al iets langer theater.
Van Den Eynde Ik ben op mijn vijftiende begonnen met theater. Ik ben toen in een jeugdgroep terechtgekomen waar ik echt een fantastische tijd heb beleefd. Met het volwassenengezelschap dat verbonden is aan die jeugdgroep, heb ik in oktober mijn laatste stuk gespeeld. Momenteel ben ik met drie vrienden aan het brainstormen om zelf iets in elkaar te steken.
Acteren op het mondelinge examen
Hebben jullie een voorkeur voor televisie, of toch liever theater?
Cleymans Nee, ik kan niet echt kiezen. Ik heb natuurlijk nog niet zoveel theater gedaan, dus het kan dat de liefde daarvoor nog groeit. Nu is het gewoon een hele leuke aanvulling omdat je eindelijk de kans krijgt om werkelijk iets te maken. Televisie bestaat uit één lezing, twee repetities en dan meteen de opname.
Van Den Eynde Het is een moeilijke keuze omdat de twee totaal verschillend zijn. Bij theater heb je meer adrenaline, want je hebt maar één kans om het goed te doen en er is ook een publiek aanwezig, terwijl je bij televisie gewoon iets opnieuw kunt doen. Maar ik hou ergens wel van die adrenaline. Heel veel stress hebben voordat je kan beginnen, dat vind ik fantastisch. Maar televisie vind ik ook geweldig, het is inderdaad moeilijk kiezen.
Wat is het moeilijkst om te spelen?
Van Den Eynde (denkt na) Ik vind het nog steeds het moeilijkst om heel enthousiaste scènes te spelen, omdat je die heel snel te enthousiast kunt maken en het dan gespeeld overkomt. Als je iets droevig moet doen, dan lukt mij dat op een of andere manier beter.
Cleymans Dat begrijp ik. Dat zijn ook de momenten dat je je het minst bewust bent van hoe je er zelf uitziet. Als je een droevige scène moet spelen kan je dat heel snel aan jezelf koppelen, want als je verdriet hebt, ben je egocentrischer. Als je echt goed nieuws ontvangt van iemand dan ga je zo spontaan reageren dat je helemaal niet bezig bent met hoe je jezelf moet gedragen. Er is een soort gêne die je moet overwinnen om je echt helemaal open te stellen.
Neem je je werk soms mee naar huis? Voel je je bijvoorbeeld triestig als je een triestige scène hebt gespeeld?
Van Den Eynde Neen, dat blijft daar. Ik ga dan wel heel moe naar huis, want het is heel vermoeiend. Maar het is niet zo dat het op mijn gemoed gaat werken.
Cleymans Meestal laat ik dat achter omdat de sfeer op een set zo leuk is. De sfeer kan zelfs zo leuk zijn dat het heel moeilijk wordt om jezelf in te leven in je personage. Het is wel zo dat je, als je een heel vrolijk iemand moet spelen, ook op de set heel veel energie hebt en heel sociaal bent. Of het tegenovergestelde: in ‘Code 37’ speelde ik een iets ingetogener personage, en dan voelde ik dat ook. Ik kon dat niet direct loskoppelen, en heel die periode was ik dan ook minder sociaal.
Gebruik je je acteertalent ook soms naast het podium of weg van de camera, op mondelinge examens?
Van Den Eynde (lacht) Was dat maar waar! Neen, niet echt. Mondelinge examens zijn voor mij iets helemaal anders dan acteren. Ik heb daar ook altijd ongelooflijk veel stress voor.
Cleymans Goh, ik ben verbaal misschien wel bewuster dan anderen. Maar wat heel gevaarlijk is, zijn mensen die niet kunnen stoppen met acteren, iets wat ik zelf al een paar keer gevoeld heb. Het is niet de bedoeling dat je het acteren meeneemt in je dagelijkse leven, want dan word je een slecht persoon.
Niet ‘Thuis’ op een cantus
Waarom hebben jullie voor een universitaire en niet voor een acteursopleiding gekozen?
Van Den Eynde Ik vond mijzelf op mijn achttiende vooral nog te jong om daar al voor te kiezen. Het conservatorium biedt een heel harde opleiding, en ik denk dat je daar best iets steviger voor in je schoenen staat. Ik heb gekozen om eerst een andere opleiding te volgen, en met Communicatiewetenschappen kun je nog heel veel kanten uit. Ik studeerde al een jaartje toen ‘Familie’ uit de bus kwam. Omdat mijn eerste jaar vrij vlot ging, dacht ik: waarom zou ik het niet proberen? De combinatie van studeren en acteren lukt nog steeds.
Cleymans Ik heb voor een universitaire opleiding gekozen omdat ik me niet ‘alleen maar’ een actrice voelde. Ik ben iemand met heel veel passies en interesses. Als ik enkel zou kunnen acteren, dan zou ik me opgesloten voelen. Heel veel acteurs zeggen dat ze achter een bureau zot zouden worden. Ik denk echter niet dat ik daar ongelukkig van zou worden, zolang ik ook nog andere dingen kan doen.
Voelen jullie je een echte student?
Van Den Eynde Goh, ik voel mij wel student hoor. Ik ben niet de persoon die elke week zwaar gaat feesten, maar dat ben ik ook nooit geweest. Ik hou veel meer van op café gaan met een hele groep en gezellig wat praten. Maar echt feesten-feesten of cantussen? Nee, dat is niet mijn ding.
Cleymans Dat vind ik ook verschrikkelijk. Heel dat gedoe van dopen, daar word ik heel kwaad van. Dan denk ik: als je dat doet om een groepsgevoel te creëren, dan vind ik gewoon gezellig pintjes drinken zonder al die viezigheden meer dan genoeg.
Clara, de vraag die elke aspirant-filosoof te horen krijgt: “Waarom kies je in hemelsnaam voor Wijsbegeerte?”
Cleymans Omdat ik iets met diepgang zocht. Ik kwam van een kunsthumaniora waar je hele leuke dingen doet, maar dat op niveau van algemene vakken niet te vergelijken is met het ASO. Bepaalde vakken zoals Nederlands waren wel op een hoog niveau, maar andere vakken zoals Biologie of Wiskunde niet. Ik voelde mij daar gefrustreerd over omdat ik heel leergierig ben. Daarom wilde ik een richting volgen waarin ik iets kon leren over alle domeinen van het leven, en Wijsbegeerte is zo'n richting.
Je studie is nu bijna afgerond. Ben je er tevreden over?
Cleymans Ja, ik kon niet meer wensen. Ik heb er wel zelf net iets te weinig in gestoken: ik lees te weinig. Maar ik ben veel vooruit gegaan op het vlak van denken: ik ben veel grondiger en kritischer geworden. Wij lezen eigenlijk heel oppervlakkig. Ik merkte dat toen ik filosofie ging studeren: hoe content je bent met de kennis van de woorden die je hebt. In de Filosofie moet je soms gaan kijken naar wat een bepaald woord echt betekent, en ook de geschiedenis van het woord meenemen om een zin of een theorie te begrijpen. Je wordt je heel bewust van wat het allemaal inhoudt. Dat is misschien wel een van de mooiste cadeaus die je krijgt. Ik ben hier aan het promoten, hé! (lacht)
Als je een actrice bent en je hebt gestudeerd, dan wordt dat in interviews altijd heel erg benadrukt. Is die combinatie evident?
Cleymans Neen, ik acteer al langer, maar heb twee jaar geleden in ‘Dag en Nacht’ pas echt een vaste rol gekregen, en dan moet je toch ineens rekenen op zeker een drietal dagen per week op de set. Plots moet je in één week acht examens afleggen én drie dagen op de set staan. Dan zit er niets anders op dan de hele nacht door studeren. Nadien zat ik er echt onderdoor. Het is gelukt, maar ik wist dat ik dat niet opnieuw wilde doorstaan. Vandaar dat ik dit jaar enkel aan mijn thesis werk. Dat diploma wil ik heel graag hebben. Ik heb nu vier jaar lang een foutloos parcours afgelegd, en dan wil je voor jezelf bewijzen dat dat te combineren valt.
Proffen zijn echte fans
Hoe reageren jullie medestudenten eigenlijk?
Van Den Eynde Ik denk dat die eigenlijk sowieso niet veel naar ‘Familie’ kijken. Ik denk dat die meer op café gaan. (lacht) Ik krijg vooral reacties van mijn goede vrienden, die af en toe wel eens kijken voor mij, maar op de unief krijg ik heel weinig reacties.
Cleymans Ik heb het de meeste van hen nooit gezegd. Filosofen zijn van nature vrij gesloten. Achteraf kreeg ik van mensen te horen dat ze me op televise gezien hadden, en dat vonden ze raar. Ik weet dus dat ze het weten, maar daar wordt weinig over gesproken.
Clara, in een interview heb je ook gezegd dat je het vroeger erg moeilijk had met groepen. Dat is wel veranderd?
Cleymans Ja, want ik was echt mensenschuw. Dat heb ik zelfs het eerste jaar in de unief nog heel hard gehad. Toen ging ik mij verstoppen op toiletten om maar niemand tegen te komen. Dat is wel verbeterd. (lacht)
Herkennen proffen jullie soms?
Van Den Eynde Die van mij niet, maar ik heb da ook heel veel medestudenten. Dan val je sowieso niet op.
Cleymans Een van mijn proffen heeft op een mondeling examen eens om een handtekening gevraagd. Ik vroeg hem om te lachen of ik dan een punt meer kreeg, maar dat kon er blijkbaar niet af. (lacht)
Hoe zien jullie de toekomst?
Van Den Eynde Ik hoop natuurlijk voort te gaan met acteren, maar dat kan je niet forceren, zeker niet in België. Er zijn heel weinig kansen, we zien wel. Voorlopig is studeren en acteren een hele fijne combinatie. Ik hoop me goed te blijven voelen bij wat ik doe. Momenteel mag het nog wel even blijven doorgaan zoals het nu is.
Cleymans Ook al is het moeilijk, ik zou graag eens iets anders doen in de media: radioprogramma’s maken, bijvoorbeeld over filosofie of muziek. Ik wil in elk geval iets doen waar ik een deel van mezelf in kan steken.
Heb je dan geen ultieme droomrol voor ogen?
Cleymans Nee, ik zou wel graag eens een rol willen spelen waar ik echt heel trots op kan zijn, dat kan vanalles zijn. Ik denk dat het bijvoorbeeld wel leuk is om iets te doen zoals Matthias Schoenaerts nu voor ‘Rundskop’ heeft gedaan. Zo’n fysieke rol, omdat je je dan heel erg kunt inleven en jezelf smijten. Een leuke sfeer op de set en een goed contact met de collega's vind ik het belangrijkste. Ik ben te weinig ambitieus, waardoor ik dat belangrijker vind dan het resultaat. Vandaar dat ik waarschijnlijk geen grootse actrice zal worden.