Redacteur Maurits Chabot ruilde ons geliefde Antwerpen in voor Praag. Gelukkig is onze Erasmusstudent niet helemaal van de aardbol verdwenen; wekelijks stuurt hij digitale brieven vol Tsjechische avonturen. Altijd neergepend in zijn typische schrijfstijl. Scheur die denkbeeldige envelop open, de postduif is gearriveerd!
In het zuidelijke deel van de stad, aan ‘de andere kant van de rivier’, ligt bovenop een grote rotspartij aan de oever van de Moldau het Barrandovsky terras. In de jaren 1930 was dit een super chique hotel voor de sterren van de filmwereld. Nu is het volledig verlaten en vervallen. De muren zijn scheefgezakt, de ramen zijn kapot en kozijnen getralied, de trappen brokkelen af en het terras is overgroeid. Het is een ruïne, een gebouw met kanker. Maar het is daarmee een schitterende locatie voor een stedelijke uitstap met Pasen.
De vader van president Vaclav Havel liet de architect Max Urban het hotelcomplex bouwen in 1927 en twee jaar later opende het Barrandovsky complex: een statig hotel, restaurant, café en lounge met aan de voet van de rotswand het bijbehorende zwembad en terras. Het complex hoorde bij de Barrandov Studios. De Barrandov Studios was de grootste filmstudio van Europa en vormde een serieuze concurrent voor het Amerikaanse Hollywood.
Toen de communisten Tsjechië overheersten, werd het gebouw gesloten en verwaarloosd. Na de val van het IJzeren Gordijn werd het terug gegeven aan de presidentiële familie Havel en tegenwoordig is het eigendom van de Barrandov Studios. Zij stelden zichzelf tot doel het hotel te herstellen en oude tijden te doen herleven. In 2014 zou de (her)opening plaatsvinden. Maar het bedrijf heeft niet genoeg financiën om dat waar te maken. Resultaat: het complex raakt anno 2015 alleen maar verder in verval.
Daardoor is het niet minder interessant het gebouw te bezoeken. Boven de vergrendelde hoofdingang hangen de letters, Barrandov Terrasky, scheef. Wie over het hek klimt, stapt aan de achterkant zo het terras op. Dat blijft ondanks het verval imposant. Het is bizar voor te stellen dat de afbrokkelende balkonnetjes en terrastegels ooit het centrum van de Europese filmwereld was. Op dit verwaarloosde terras flaneerden tachtig jaar geleden de grote sterren. Het uitzicht is prachtig: het terras loopt van het hotel tot recht boven de rots en vandaar kijk je uit over de rivier, omliggende heuvels en stad. Onderaan de rots ligt het lege en vervallen zwembad met een grote betonnen duikplank aan de rand. Vlakbij het zwembad staat een klein hutje met drie plastic tafels en enkele stoelen. Een oudere man sprokkelt hout. Er komt rook uit de provisorische schoorsteen boven het hutje. Ik besluit een paadje naar beneden te zoeken en de man te vragen of hij koffie schenkt.
Een kwartier later sta ik beneden aan de rotswand, bij het kolossale lege zwembad en het houten hutje. Ik zwaai naar de man, zijn hond blaft. Hij stelt zich voor als Shrèk en hoewel hij geen woord Engels spreekt, kan ik een kop koffie krijgen. Shrèk woont hier met zijn hond, en gebruikt zijn hutje als café. Als hij mijn koffie op tafel zet, wijst hij naar de vuurplaats en vertelt in het Tsjechisch. Ik versta er helaas geen woord van, maar Shrèk haalt een supermarktfolder uit zijn hutje, en een plastic horloge van twee meter groot. Hij wijst in de folder worsten aan en op de klok wijst hij op de twee. Ik pak mijn reisgids met achterin een kleine woordenlijst. De woorden morgen (zidra) en middag (odpoledne) worden duidelijk en Shrèk wijst opnieuw naar de worsten in de folder, de twee op het horloge en de vuurplaats met de houtvoorraad. Morgenmiddag twee uur, worsten grillen boven het vuur. Ik betaal de koffie en ter afscheid geeft Shrèk me een postkaart, een foto van het hotel in de goede tijd siert de voorkant.
Een dag later kom ik terug, ditmaal met vier vrienden. Shrèk begroet ons alsof we zijn beste maten zijn. Hij had echter niet op onze komst gerekend en nadat hij vijf biertjes op tafel zet, springt hij op de fiets om worsten, brood en mosterd te kopen. Ondertussen maken wij het vuur aan. Tien minuten later is Shrèk terug. Het is eerste paasdag, de zon schijnt volop en wij staan worsten te grillen op een vuurtje bij een man met de naam Shrèk die met zijn hond in een hut woont, naast een kolossaal leeg zwembad onder een betonnen duikplank en onderaan de rotswand met een verlaten hotel erbovenop. Waar ooit de filmsterren flaneerden, braden wij met Pasen onze worsten. Daar kan geen Hollywood tegenop.
Film uit de glorietijd van Barrandov Terrasky