Redacteur Maurits Chabot ruilde ons geliefde Antwerpen in voor Praag. Gelukkig is onze Erasmusstudent niet helemaal van de aardbol verdwenen; wekelijks stuurt hij digitale brieven vol Tsjechische avonturen. Altijd neergepend in zijn typische schrijfstijl. Scheur die denkbeeldige envelop open, de postduif is gearriveerd!
Het is tien uur, een vrijdagmorgen in maart. We zitten in restaurant Hybernia, vlakbij de Gun Powder Tower in hartje Praag. Aan de kasten prijken Pilsner-flessen en grote bierpullen dienen als lampkappen. Afgezien van enkele heren met kranten en koffie is de zaak leeg. Serveersters dekken tafels en maken een praatje met de kok. Het restaurant is aan de warming-up begonnen.
globetrotter
De plek is gekozen door Gontran Benoit. Gontran is geboren en opgegroeid in Brugge, maar woont sinds 1992 in Praag. Direct na zijn studie vertrok hij naar het buitenland. “België was voor mij te klein, ik wilde de wereld zien.” Al 22 jaar gidst hij zijn gasten door verborgen Praagse parels. Hij kwam in Praag via Spanje; daar werkte hij voor een hotel, ontmoette een Belgische hoteluitbater die hem vroeg voor hem te werken en zo toog Gontran naar Praag. Een stad waar hij nooit eerder voet zette. En Gontran zou er ook nooit meer weggaan.
“Als ik in een nieuwe omgeving kom, zoek ik altijd een druk café op, een beetje donker, daar waar locals gaan. Het moet stampvol zitten. Je gaat naar de bar, drinkt een paar pinten en herhaalt dit een avond of drie. Ze herkennen je gezicht, beginnen te babbelen en in no time leer je mensen kennen. Ik zat in een café voor oudere heren, vroeg hen naar een plek met jongeren en raakte heel snel in contact. Dat is een gouden manier om de mensen van de stad te leren kennen.” 22 jaar later is Gontran zelf een man van de stad.
sightseeing
We verlaten Hybernia en Gontran schiet in de rol van gids. Die rol past hem als een maatpak. Moeiteloos slaat hij vanaf drukke straten nauwe doorgangen in en via kleine steegjes komen we op verlaten pleintjes en prachtige binnenplaatsen. Soms houdt hij stil, vertelt over een standbeeld, een gebouw of een kerk. Bij de Jakubskerk vertelt Gontran over het grafmonument links van het altaar. Bij restauratiewerk moest het graf open en ontdekte men dat de nagels en vingers van het lijk in de kist gekerfd waren; de man was levend begraven. En boven de uitgang van de kerk bungelt een hand – een dief werd op heterdaad betrapt toen hij het altaar wilde stelen, zijn hand werd afgehakt, gemummificeerd en boven de ingang opgehangen ter waarschuwing. Het zijn verhalen die bijblijven, verhalen die je mist als je Gontran niet aan je zijde hebt.
De route gaat door, in een kleine straat vlakbij de Karelsbrug wijst Gontran naar boven: daar hangt hoog tussen de gevels een standbeeld van een opgehangen man. Niemand die het ziet. Gontran vertelt verder, gidst ons door stedelijke spelonken. “De gebaande paden kan iedereen opzoeken in elke gids. Dat is niet interessant. Het gaat mij om de verborgen parels, de verrassende plekken,” verklaart Gontran. Hij geeft een ferme handdruk. “Ná shledanou, tot ziens!” en hij verdwijnt tussen twee gevels, alsof hij door de huizen heenstapt.
Ga je naar Praag en wil je rondgeleid worden? Neem vooral hier een kijkje.
Benieuwd naar wat Gontran te vertellen had over de stad? Redacteur Maurits breidt er in Praagse geheimen verder over uit.