Michaël De Clercq studeerde vorig jaar af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen en mag zich nu al de trotse eigenaar noemen van een tentoonstelling in Den Eik, de studentenresto op Campus Drie Eiken. Geen geheel onverwacht succes, aangezien hij bij zijn afstuderen twee prijzen in de wacht sleepte: de Prijs Piet Van Engelen voor schilderen en de ontwerpprijs voor de afstudeerprojecten. Nog tot 30 juni is zijn tentoonstelling te bewonderen in Wilrijk, nadien zal één werk permanent de Stadscampus opfleuren. dwars vond de tijd rijp voor een interview met deze jonge en veelbelovende kunstenaar.
De Commissie Kunst op de Campus kocht vorig jaar je schilderij ‘De Clowns’. Was het de eerste keer dat je iets verkocht?
Michaël De Clercq Ja, het was op de eindejaarstentoonstelling van de Academie. Er liepen wat mensen rond van de commissie Kunst op de Campus en die kopen elk jaar iets aan. Dit jaar was ik aan de beurt. Op die tentoonstelling verkocht ik nog twee of drie andere werken.
Datzelfde werk zal na de tentoonstelling op de Stadscampus te zien zijn. Ga je deze verwezenlijking komen bewonderen?
De Clercq Zeker! Het plan was eerst om het op te hangen in een vergaderzaal, maar één iemand was er tegen: die persoon kon het om een of andere reden niet zien (lacht). Ze vond het waarschijnlijk te gruwelijk. Dan hebben ze beslist om het in de Agora te hangen. Ik ben daar al eens geweest om naar het voetbal te kijken, dus ik kom zeker terug! Als er wat meer mensen zijn, is het wel leuk om de reacties te zien van voorbijgangers. Volgende keer kom ik eens eten en schuif ik bij aan een tafeltje, incognito, om te horen wat de studenten ervan vinden.
Kan je goed omgaan met kritiek?
De Clercq Ja, dat lukt wel. Ik vind het sowieso al leuk als mensen íets over mijn schilderijen zeggen. Of ze het nu goed vinden of niet, het is mijn werk en tenslotte is wat ík denk het belangrijkste. Maar bevestiging is altijd welkom (lacht).
Wat vind je van de initiatieven van de Commissie Kunst op de Campus?
De Clercq Echt plezant. Als beginnende kunstenaar is het een grote stap vooruit om opgemerkt te worden door zo’n commissie. Bovendien wil ze studenten ook motiveren om meer naar kunst te kijken en dat is ook belangrijk.
Hoe voelt het om als jonge, pas afgestudeerde kunstenaar je werk tentoongesteld te zien?
De Clercq Heel erg leuk. Het is bovendien een mooie ruimte. Ik heb er verschillende oudere werken tussen hangen, maar ook nieuwe schilderijen. Om die allemaal samen te zien op zo’n plek, dat is echt wel adembenemend. Met die geordende muren en dat binnenvallend licht komen ze hier echt tot hun recht.
Is je afgewerkte kunst iets waar je nog mee bezig bent of is het een project dat in het verleden ligt?
De Clercq Nu ze hier hangen zijn ze echt af, dan kom ik er later ook niet meer aan. Maar normaal gezien werk ik echt lang aan een werk, gemiddeld vijf tot zes maanden. Soms duurt het wel eens een jaar. Al goed dat ze hier nu ophangen, anders blééf ik eraan prutsen.
Ben je al van kinds af aan bezig met kunst of is het een liefde die pas later is gegroeid?
De Clercq Dat is wat later gekomen. Ik heb eerst alle mogelijke richtingen gedaan op de humaniora: begonnen met Latijn, afgezakt naar Moderne Talen. Op dat moment zei een leraar tegen mij dat ik beter iets met kunst ging doen. Ik heb zijn raad opgevolgd, maar in het vijfde of zesde middelbaar ben ik toch Handel gaan doen: ik wou geld verdienen. In die lessen was ik echter heel de tijd tekeningen aan het maken en uiteindelijk interesseerde geld me toch niet zo (lacht). En zo ben ik op de Academie verzeild geraakt.
Wie zijn je grote idolen in de kunstwereld?
De Clercq Goh, dat zijn er veel. Ik hou van alle stijlen en stromingen. Om maar enkele inspiratiebronnen te noemen: Donald Baechler, Jan Cox, Walter Swennen, Neo Rauch, Franz Kline, Cy Twombly, de Neue Wilde, Willem de Kooning... De laatste weken ben ik veel bezig met Pieter Bruegel de Oude. Momenteel bestudeer ik ook Alfred Hitchcock: zijn enscenering, zijn ruimtes, de gedetailleerde sets... Daarachter liggen al de kabels en rommel, maar dat ene stuk is echt perfect in orde. Sindsdien probeer ik in mijn schilderijen ook scènes te brengen.
Welk kunstwerk betekent voor jou het meest?
De Clercq Moeilijke vraag! Ik denk het kleine doekje met een Mickey Mouse-masker op. Het is van enkele jaren terug, uit een periode dat ik om niets meer gaf. Ik had wat slechte commentaren gekregen op de Academie en alles liep stroef. Ik wou gewoon schilderen waar ik zin in had! Als ik er dat jaar niet door zou zijn, was ik voor kok gaan studeren. Het interesseerde me allemaal niet meer. Sinds ik dat schilderij gemaakt heb, gaat alles veel vlotter. Ik heb niet meer dat gevoel van opgekropte ideeën die ik er niet uit kreeg.
Op verschillende schilderijen staan gasmaskers.
De Clercq Ja, dat gebruik ik wel vaker. Het is begonnen met dat Mickey Mouse-schilderij. Ik vond het wel interessant hoe maskers mensenhoofden vervormen, hoe mensen niet wachten op de natuur voor een volgende evolutie, maar dat we alles zelf beginnen aan te passen. Wat is natuur en wat cultuur? Als de mens iets vervaardigt, is dat dan ook natuur? Daar staan die maskers eigenlijk voor. Maar als het zo begint op te vallen, zal ik het vanaf nu wat minder gebruiken (lacht).
Waar ben je nu vooral mee bezig? En wat zijn de plannen voor de volgende jaren?
De Clercq Ik volg nu een opleiding aggregaat, maar ik weet nog niet of ik daar wel verder mee wil gaan. Voor de toekomst ligt alles nog open. Mijn droom is natuurlijk te kunnen leven van mijn schilderijen. Waarschijnlijk ga ik volgend jaar gewoon werken en daarnaast blijven schilderen. Met mijn diploma schilderkunst geraak ik wel niet zover, maar dat aggregaat op zak zal zeker helpen. Les geven is natuurlijk ook een optie, in de Academie of op de humaniora. Mensen wat aanleren en de uiteindelijke resultaten ervan zien, geeft echt voldoening.