Het is hartverwarmend en bespottelijk tegelijk. De UA mengt zich in de debatten, werpt zelfs haar – volgens zichzelf niet eens meer zo geringe – gewicht in de schaal om vanaf binnenkort islamopleidingen in haar aula's aan te bieden. Een verse lichting imams en islamleerkrachten, geschoold op de banken van de enige actief-pluralistische universiteit van een katholiek land, het is een nobele en progressieve eerste stap in de richting van al wie principieel en zonder nadenken neen zegt tegen zaken als migrantenstemrecht en toetreding van Turkije tot de Unie. Het is hartverwarmend en lovenswaardig; het pak van lef en durf zit de jonge universiteit als gegoten, zo lijkt.
Maar de persen van de Morgen (plots bestond de blinde, bruine vlek aan de oevers van de Schelde ook weer in de ogen van de kleine kwaliteitskrant) hadden de laatste editie met erin het ophefmakende UA-nieuws nog maar amper uitgespuwd, of rector Van Loon temperde de feestvreugde alweer met een korte personeelsnota: “Het gaat om één van de vele voorstellen die nog duidelijk geformuleerd, afgewogen en onderzocht moeten worden en die dan in de geëigende beleidsorganen (zoals o.m. het Reflectiecentrum Pieter Gillis) zullen worden besproken.” Dat is zoveel als vragen aan Constant Vandenstock of hij geen Kriek wil tappen in de catacomben van het Jan Breydelstadion, of aan Steve Stevaert of hij ooit nog met vakantie gaat zonder een babysit bij Frank Vandenbroucke achter te laten. Waarschijnlijk niet, luidt de voor de hand liggende prognose.
Lovenswaardig, dat wel, maar eerder onwaarschijnlijk dus. En net daarom ook erg veilig. Op de Stadscampus – waartoe de oude katholieke universiteit aan de Kauwenberg omgedoopt werd – krioelt het nog van de uniralisten, voor zover dat als tegengesteld aan het nieuwe UA-motto kan gelden. Een opleiding tot imam die te volgen is tussen een klein kerkje op de hoek van de Rodestraat, en een oud begijnhof? Waar het zo al moeilijk is de filosofie van Anselmus en Thomas van Aquino naar hun rechtmatige, bescheiden plaats te verdrijven? Het lijkt me sterk. De UA is, hoezeer ze ook zou willen, niet klaar haar actief pluralistische rol op te nemen. Het pak past misschien, de prijs ligt wat hoog. Enkel wanneer uitverkoop gehouden wordt, kan de UA in de pluralistische merkwinkel gaan shoppen, zo blijkt. Intussen blijft het bij passen, proberen, schuchter vragen of haar gat daarin niet te dik lijkt om vervolgens haar nek in te trekken en alles netjes terug te hangen. Veiliger kan haast niet. In dezelfde personeelsnota wringt Rector Van Loon er nog uit dat het idee voor de opleiding “één van de ideeën is die leven aan de UA om het actief pluralisme gestalte te geven." En daarmee lijkt alles gezegd. De UA zoekt krampachtig en koortsachtig naar een manier om die holle slogan in te vullen. In een interview in dwars vorig academiejaar, wist de rector de inhoud van het begrip actief pluralisme nog voor zich uit te schuiven naar 'Ucsia' (de enige formele restant van het oude UFSIA-bastion) en 'Centrum Pieter Gillis'. Hij vond ook in het voordeel van de twijfel en de goede hoop in de toekomst twee gewaardeerde bondgenoten. Dat Centrum Pieter Gillis houdt zich op dit ogenblik – volgens de eigen webstek – trouwens bezig met o.a. "het actief stimuleren van waardebeleving en zingeving." U weze gewaarschuwd.
Nu, ruim tien maanden later, blijkt de UA dus nog steeds geen identiteit te hebben, en al zeker geen pluralistische. Op een groot personeelsfeest enkele weken geleden in 'de Zuiderkroon' (waarbij ik me afvraag wanneer de UA het grote studentenfeest organiseert), bedacht een duur reclamebureau haar nog met 'dynamisch', 'vooruitstrevend' en vooral 'diepgravend'. Vandaag blijkt de UA inderdaad niet verder te komen dan wat gewauwel in modetermen en een blitse campagne die weet ik wat voor richting aanprijst om in Antwerpen te studeren, al zal het voorlopig niet die van islamkundige zijn.
“De UA wil zich inderdaad maatschappelijk engageren en het actief pluralisme, waar zij voor staat, degelijk en op een innoverende manier invullen, maar wenst dit ook op een structurele en weloverwogen manier te doen,” geeft de Rector nog mee. Dat zijn veel lettergrepen voor bitter weinig inhoud.