Kinsey
Liam Neeson is Alfred Kinsey, wetenschapper. Na een traumatische jeugd door een dictatoriale vader, kiest Alfred voor zijn ware liefde: biologie. Lange tijd is de jonge bioloog gefascineerd door galwespen, tot hij na een stuntelige ervaring op zijn huwelijksnacht besluit de menselijke seksualiteit onder de loep te nemen. Dit recept staat garant voor verbazing en woede in het puriteinse Amerika. In feite zou dit eerste succes voldoende moeten zijn om een degelijke film te maken, maar regisseur Bill Condon weigert hier halt te houden: hij wil per se een morele boodschap meegeven. Jammer genoeg zonder succes. Het verhaal slingert een beetje doelloos rond. Het weet niet of het nu een moraalles wil zijn, dan wel een vranke film over vrije seks. Het resultaat is vis noch vlees. Voeg daaraan nog de fletse acteerprestaties toe van de acteurs in de bijrollen, vooral Laura Linney, die haar puriteinse imago nooit van zich kan afwerpen, en je krijgt een middelmatige film. Enkel Neeson zelf, en de immer charismatische John Lithgow als dictator ten huize Kinsey, geven nog licht in de duisternis. Onvoldoende echter: wij bleven onbevredigd achter...
SCORE: 55%
The Machinist
Ooit al gehoord van ‘'method acting'? Christian Bale geeft in deze film een nieuwe betekenis aan deze woorden. Hij viel voor deze rol schrikwekkend veel af: hij is letterlijk vel over been. Bale vertolkt het hoofdpersonage – Trevor Reznik –, een arbeider die al een jaar niet meer geslapen heeft. De reden hiervoor blijft lang een mysterie, maar wat je wél ziet, zijn de gevolgen van die insomnia op de geest van Reznik. De stijl van de film is zodanig kleurloos, dat je na een kleine twee uur het gevoel hebt dat je zelf al een jaar niet meer hebt geslapen. Begrijp me niet verkeerd, dit is niet noodzakelijk een nadeel. Brad Anderson, de regisseur, beoogde namelijk net dit effect. Je maakt dan ook gedurende enkele dagen de ‘bad trip' die Reznik ondergaat mee. Weinig echte gebeurtenissen, des te meer sfeerbeelden en hallucinaties. Het eindresultaat is dan ook bewonderenswaardig beklemmend.
SCORE: 75%
White Noise
Over deze thriller van Geoffrey Sax kunnen we snel een oordeel vellen. Een vernietigend oordeel! Michael Keaton speelt Jonathan Rivers, een man wiens vrouw onlangs overleden is. Via een vreemde man komt hij in contact met zijn overleden vrouw. Normale, sceptische studenten verwachten dan tenminste een zigeunerin die in een rokerig tentje je toekomst voorspelt (Veel geld! Veel sex! Veel rock'n'roll!). De waarheid is echter veel simpeler: de doden communiceren met de levenden via de TV. Nu wisten we allemaal dat dat toestel vele nuttige functies had, maar een link met ‘de andere kant'? Gevolg van deze ietwat ridicule setup is een film waarin veel naar ‘sneeuw-TV' wordt gekeken, met op de achtergrond zware stemmen en dreigende schaduwen. De bedoeling van een thriller is het publiek angst aanjagen. Als dat enkel lukt door op de meest onverwachte momenten een luide gil door de bioscoopboxen te jagen, schort er iets aan je film. Dat had Sax echter niet zo begrepen, en hij liet deze miskleun toch op de wijde wereld los. Besluit: White Noise is een genrefilm die nooit de cliché's van het genre overstijgt, en enkel op de makkelijkste manier zijn doel bereikt: van enige filmische suspens heeft deze regisseur duidelijk nog nooit gehoord.
SCORE: 30%