Yves Pepermans is doctorandus aan de PSW-faculteit van de Universiteit Antwerpen. Elke maand schrijft hij een subjectieve, sporadisch subversieve column over wat er van en door ons nog moet komen.
Ik wist dat het niet goed ging met mijn grootmoeder toen ze me niet meer onverwacht het weer begon te voorspellen. Toch heb ik geen weerman nodig als de Uggs ® (ugh) uit het straatbeeld verdwijnen, mensen elkaar verdringen in de eerste stralen lentezon en ik opvallend meer glimlach naar (mooie) vreemden.
Exact een week later brak een laag poedersneeuw het filerecord. Beelden van gestrande reizigers deden sommigen al likkebaarden om een mogelijke Elfstedentocht. Men keek naar het weerbericht als naar een minuut stilte. Aangezien ik de kost verdien met klimaatverandering, voelde ik me haast verplicht om me te verontschuldigen voor het onverwachte koude weer. Tegen de ondertussen weer zuur kijkende en Uggs® dragende vrouwen zei ik flirterig dat klimaatverandering niet lineair is. Met een diepe stem fluisterde ik dat de winter heter dan normaal was, en dat het weer op een plek niet veel groter dan een speldenkop toch iets anders is dan globale trends. De verkleumende daklozen aan het Centraal Station stelde ik gerust door hen te wijzen op de Noord-Atlantische Oscillatie, die eigenlijk een reactie op klimaatopwarming is. Normaal gezien zorgt een lagedrukgebied boven IJsland er voor dat we zachte lucht uit de Azoren krijgen, maar door de steeds meer smeltende poolkappen verzwakt de golfstroom, en hangt het hogedrukgebied boven de Noordpool, waardoor we frisse lucht krijgen van een plek die steeds sneller aan het verdwijnen is. Duiding kan deugd doen, maar weerhoudt ons er niet van paardenburgers binnen te spelen en te verlangen naar de tijd dat het altijd terrasjesweer in Antwerpen zou zijn, opdat we niet langer hondsdagen op de verschrikkelijke site van Ryanair® zouden verslijten om een ticket te boeken naar een of andere naar zonnebrandolie geurende, authentieke ervaring. Als het sneeuwt in maart, dan moet men niet afkomen met de tweegradengrens als naderende eindtijd, dan is het: "global warming, mijn gat."
Ik wil u daarom niet vragen wat u deze week voor het klimaat heeft gedaan, maar kijken wat klimaatverandering voor u kan betekenen. Ik zou van de gelegenheid gebruik willen maken om u drie vragen te stellen. Vindt u het misschien ook absurd, dat er zo veel mensen op hetzelfde moment in de file staan naar het fitnesscentrum even verderop? Vindt u het weer racistisch, omdat natuurrampen altijd in het Zuiden plaatsvinden? Ziet u het verdwijnen van eeuwenoude polderdorpen om Ford-auto’s te kunnen importeren nog steeds als vooruitgang?
Ik weet het: in elke vraagstelling zit een stelling, maar ik ben benieuwd naar uw antwoorden. U kan ze per gele briefkaart kwijt aan de redactie. In afwachting daarvan zing ik alvast met die gouwe ouwe Wannes Van de Velde:
ik ston al jaren oep da plötske te
droême van de zon de regen
ier de regen daar
en druppels overal
dad is zoe m'n gewoênte
da' droême van de zon
mor ik ston ier in de regen
meh schóene van karton