Financiële openheid bij VUAS

Er zou ruzie zijn tussen ASK-Stuwer en Unifac omtrent de verdeling van de subsidies die ze krijgen van de Universiteit Antwerpen. Een smeuïg artikel leek in de maak, maar VUAS ontkende in alle toonaarden dat er intern een verzuurde relatie zou zijn. Zowel ASK-Stuwer als Unifac werkten graag mee aan dit artikel. Ze maakten zelfs gebruik van de situatie om het één en ander uit te leggen. Beide koepels willen immers verlost zijn van de indianenverhalen die de ronde doen over de zogenaamde malafide wijze waarop hun subsidiebeleid gevoerd wordt. “De geruchten die de ronde doen, over onze ‘slechte’ besteding van het geld van de subsidies, zijn niet waar”, maakt Unifacvoorzitter Annelies De Corte meteen duidelijk.

90.000 euro is geen jackpot

De Sociale Raad geeft de beide overkoepelende studentenorganen, ASK-Stuwer en Unifac, een bedrag van 90.000 euro. Dit bedrag moeten zij dan onderling zien te verdelen. 90.000 euro lijkt een immens bedrag, maar als je de kosten van de Unifac Post en de UA Snelkrant bekijkt, heb je al meteen dat hele bedrag gehalveerd. “Twee derde van ons budget gaat naar de druk van de Unifac Post”, benadrukt Annelies De Corte. Uiteraard krijgen studentenverenigingen die door de Kringraad erkend zijn, ook nog eens een deel van de koek.

De activiteiten die de koepelorganisaties zelf organiseren worden daar niet mee betaald, daarvoor zoeken ze immers sponsors. “Het is een misverstand dat het voor ons gemakkelijk is om onze eigen activiteiten te draaien, dat is niet waar. Om break even of winst te draaien gebruiken wij het geld van sponsors”, zegt De Corte. “Wij lossen onze kosten op met onze winstgevende activiteiten, verder hebben we ook PR-sponsoring van externe bedrijven”, gaat ze verder.

ASK-Stuwer gaf in het jaar 2007-2008 niet minder dan 81.812,67 euro uit aan totale kosten. Dit toont aan dat het huidige bedrag aan subsidies geen overdreven luxe is. Volgens alle betrokkenen is het dus verre van een jackpot die ze ieder jaar binnenhalen. De verdeling is de volgende: 52.954 euro voor Unifac, 36.046 euro voor ASK-Stuwer. Het overige deel van het bedrag gaat naar de werking van VUAS. Omdat de Stadscampus nu eenmaal meer studenten heeft dan Drie Eiken, Groenborger en Middelheim samen, is het niet meer dan logisch dat Unifac het grootste deel van het totale budget opstrijkt. De exacte verdeling van dat op het eerste gezicht enorme bedrag, verschilt van jaar tot jaar. Jaarlijks zitten Unifac en ASK-Stuwer rond de tafel om de verdeling te bespreken.

Ruzie binnen VUAS?

Rond die verdeling bestond dit jaar dus toch enige commotie. Volgens ingewijden was de relatie op z'n minst bekoeld te noemen. “Laten we zeggen dat die besprekingen over de verdeling van die subsidies steeds een werk van lange adem zijn,” zegt voormalig praeses van ASK-Stuwer Peter Hellinckx, “maar ruzie is er zeker niet.”

Het grote probleem binnen VUAS is dat het huidige bedrag ervoor zorgt dat het steeds krapper wordt om dezelfde kwaliteit van voorgaande jaren te leveren. Het is een feit dat die subsidie niet geïndexeerd is, dus moeten zij het al vijf jaar met hetzelfde bedrag stellen, terwijl de prijzen stijgen. Omdat alles duurder wordt en de uitgaven van beide koepels maar blijven stijgen, is het moeilijker werken. De student verwacht alleen maar grotere dingen.
“Unifac heeft het nu ook wat moeilijker na de financiële kater van Calamartes”, zegt Hellinckx. “Eigenlijk zou het geld van dat festival niet uit ons budget hoeven te komen, maar wel uit dat van de cultuurdienst”, voegt hij er meteen aan toe. Binnen Unifac geven ze ook toe dat Calamartes een zware kost is, maar het is wel één van de beste projecten binnen de Kringraad van de Stadscampus. Daarom wil Unifac graag extra inspanningen leveren om zulke activiteiten te bekostigen. Delphine Draelants, praeses van ASK-Stuwer, en Annelies De Corte, voorzitter van Unifac, ontkennen dat er ruzie geweest is of zou zijn. De besprekingen van die subsidies zijn nog steeds bezig, en beide dames beloven snel een uitkomst te vinden.

Omerta doorbroken

Jarenlang hebben studentenverenigingen tevergeefs gevraagd om de boekhoudingen van VUAS op tafel te leggen. De vorige generaties repten echter met geen woord over de interne keuken. Niemand had volgens hen zaken met hoe zij de subsidies beheerden. Dit gebrek aan mogelijkheid tot controle van de subsidies heeft ervoor gezorgd dat er nu heel wat indianenverhalen de ronde doen over exuberante uitgaven in dure restaurants, braspartijen, gesjoemel en wat nog meer.

Draelants en De Corte verdedigen zich: “Van geheimhouding is zeker geen sprake.” Eén jaar eerder klonk het nog anders, toen Justine Wauters, huidig vice-voorzitter van Unifac, aan een praeses verklaarde dat studentenverenigingen geen zaken hadden met het financiële reilen en zeilen van Unifac. Deze verandering kan alleen maar positief genoemd worden.

Checks and balances zijn wel een onderdeel van de democratie. Als clubs van onder uit al geen controle mogen uitvoeren, dan zou er sprake kunnen zijn van een vertrouwensbreuk. Vorig jaar kwam er dus een kentering in het stilzwijgen. De voorzitter van Unifac toen, Maarten Vanderhenst, heeft nooit gezwegen over de verdeling binnen VUAS. “De praesessen van de clubs konden steeds bij mij terecht als ze meer informatie wilden over ons budget. Op die manier konden wij ook uitleggen dat er bijvoorbeeld geen budget voorhanden was om lokalen voor de faculteitsclubs te bekostigen.” Dat vorige generaties binnen Unifac hem dit kwalijk hebben genomen, wil Vanderhenst niet gezegd hebben. Dat hij zelf praeses van een studentenvereniging (Klio, departementsclub Geschiedenis) is geweest, zal uiteraard ook iets te maken hebben met de doorbraak naar transparantie.

Ook aan de andere kant van de ring was er een U-bocht richting openheid. Op één van de Kringraadvergaderingen aan de buitencampus heeft ASK-Stuwervoorzitter Delphine Draelants uitgelegd hoe de vork in de financiële steel zit. Zodoende kon (of kan) Unifac niet anders dan hetzelfde te doen aan de Stadscampus. “De bedragen worden tijdens de subsidieverdeling uitgelegd,” vertelt De Corte, “maar dat wordt meestal mondeling gedaan. Als je dat schriftelijk afdrukt, blijft dat jaren liggen.”

Roddels over decadente etentjes

De twee dames aan het hoofd van de studentenkoepels zijn het er dus roerend over eens dat openheid de beste koers is. De indianenverhalen, die vergelijkbaar zijn met de VISA-affaire (rond de Antwerpse gemeenteraad in 2003), willen ze voor eens en voor altijd de wereld uit helpen. “Wij werken immers keihard en krijgen alleen maar gezeur over fictieve, decadente avondjes te horen. Probeer dan maar eens gemotiveerd te blijven”, laat iemand binnen Unifac nog weten.

Als de huidige besprekingen over de subsidies achter de rug zijn, zullen de overkoepelende studentenorganen op de Kringraadvergaderingen graag meer uitleg geven over de exacte verdeling. Er is zelfs meer: iedereen die wil, kan bij de Sociale Raad die subsidieverdeling volgens VUAS opvragen. Op die manier willen ze duidelijk maken dat er naar behoren met die subsidies wordt omgesprongen. De verhalen dat ze bijvoorbeeld iedere maand op restaurant gaan of decadente feestjes houden en dat allemaal met geld van de universiteit, moeten tot het verleden behoren. Er wordt volgens De Corte en Draelants zeker niet gesjoemeld met dat bedrag. Volgens de Unifacvoorzitter kan dit zelfs niet, want jaarlijks moet er verantwoording gegeven worden voor hun besteding van de subsidies. “Vage posten zoals ‘eten’ of ‘drinken’ worden niet toegestaan.”

Ook de voormalige voorzitter van Unifac, Maarten Vanderhenst, is blij met de transparantie: “Als je niets te verbergen hebt, kan je maar best open kaart spelen. Dat heb ik altijd al gezegd. Het kan alleen maar beter zijn voor het imago van Unifac en ASK-Stuwer.”