De examenperiode is weer aangebroken en dit maakt ons studenten weer de meest productieve wezens ter wereld! Als we niet zwetend boven de boeken hangen, verbreken we records op bestofte spelletjes, beginnen we verwoed op te ruimen of hangen we nostalgisch voor de buis wanneer de jeugdseries uitgezonden worden. Het is ook de periode waarin voor sommigen een erasmusuitwisseling wordt afgesloten en voor anderen aanbreekt. Binnen onze redactie leven de voorbereidingen hiervoor eveneens. We onderzoeken deze jaloersmakende vorm van studieontwijkend gedrag. Redactieleden Maurits en Natasja zullen helaas vertrekken, maar redactrice Stefanie komt gelukkig terug! Met de Adagia van hun beroemde voorganger mijmeren wij wat mee over hun erasmusbeleving.
Maurits op heenreis naar Praag
Ik heb voor Praag gekozen omdat het een hele bijzondere stad is in een regio (Oost- Europa) waar we in het Westen niet heel veel van weten. Ikzelf niet althans. Dat zou ik in ruim vijf maanden graag veranderen. Bovendien heeft Praag een zeer interessant cultureel aanbod, is de sfeer waanzinnig en het nachtleven beroemd. Daarnaast zie ik Praag als een veredeld basiskamp. Vanuit deze stad zou ik graag naar veel andere plekken gaan die daar makkelijker te bereiken zijn. Denk aan Budapest, Krakau, Wenen, maar ook ook Auschwitz bezoeken.
Ik heb niet echt hele bijzondere voorbereidingen getroffen. Ik heb al eens gereisd, in mijn eentje een jaar naar Nieuw-Zeeland. Ik vind het vooral ontzettend gaaf om weer een nieuw avontuur aan te gaan. Dat was Antwerpen in zekere zin al, want ik kom uit Den Haag. Studeren in Antwerpen was een Nieuw-Zeeland 2.0, want hier kwam ik eveneens als onbekende. Praag wordt vervolgens het nieuwe deel. Het storten in een volledig nieuwe wereld, het totaal onbekende, liefst alleen, levert ongekend veel op.
Wat wel lastig is, is dat ik Antwerpen definitief achter me laat. Voor mijn Master zal ik niet naar de stad van de handjes en de bollekes terugkeren. Ik heb hier de afgelopen tweeënhalf jaar als Nederlander een schitterend Belgisch bestaan mogen opbouwen, met warme banden die ik erg diep koester. Het zal even pittig worden die gedag te zeggen. In de afgelopen tijd is Antwerpen van toeristenstad naar een vriendengemeenschap getransformeerd, met achter vele gevels een herinnering. In cafés liggen talloze verhalen en belevenissen met vrienden.
"Quaevis terra patria"
Erasmus voor Maurits: Heel de wereld is mijn vaderland.
Natasja op heenreis naar Coimbra
Formulieren door belachelijk veel mensen laten tekenen, e-mails die niet op tijd worden beantwoord, nog een paar halve woordjes Portugees proberen stampen; ik hoef niet uit te leggen dat ik in de blokperiode toch een aantal andere dingen kan verzinnen waarin ik liever mijn tijd aan zou besteden.
En misschien ligt het aan het sombere weer, maar telkens wanneer ik door mijn favoriete straten naar de bibliotheek fiets, of na dagenlang sociaal isolement vrienden terugzie bij een examen, kan ik enkel maar denken aan hoe lang vijf maanden duurt. Heel lang als je de mensen moet missen die je graag ziet en de stad moet achterlaten waar je je zo thuisvoelt. Het begint nu pas echt tot me door te dringen hoe snel de datum van vertrek al nadert en dat vind ik toch een beetje eng.
Maar dan herinner ik me weer alles wat ik hoorde over Erasmus; dat het de mooiste tijd is van je leven, dat je je daar meteen thuisvoelt en vrienden maakt voor het leven. Ik bedenk me dan ook dat als mijn leven in Coimbra nog leuker wordt dan wat ik al heb beleefd in ‘t Stad, dat ik eigenlijk niet kan wachten tot het zo ver is. Een blik op het Portugese weerbericht maakt me alleen maar ongeduldiger.
"Gratia gratiam parit"
Erasmus voor Natasja: Gunst baart gunst: over het ontstaan van vriendschappelijke relaties.
Stefanie op terugreis van Mannheim
Al enkele jaren droomde ik weg bij alle mythische uitwisselingsverhalen over rooskleurige avonturen en levenslange vriendschappen. Toen ik eindelijk de mogelijkheid had om zelf in het buitenland te gaan studeren, greep ik deze kans met beide handen aan.
Mijn Erasmuslinguitwisseling speelde zich af in het niet al te exotische Duitsland. Vijf maanden lang zou ik daar vertoeven en aan de gerenommeerde Universiteit van Mannheim les volgen. Om mijn Duits op te krikken, nam ik er in de zomer een maand taallessen. Ik heb dus zeker ook met de neus in de boeken gezeten. Met een gezonde portie spontaniteit is het gelukkig gemakkelijk om vrienden te maken, zeker met de sociale Erasmusstudenten die allemaal in hetzelfde schuitje zitten.
Ook de locals zijn erg sympathiek en open, zeker als je de taal een beetje machtig bent (het cliché van de nukkige, punctuele Duitsers is volledig uit de lucht gegrepen). Het was een onvergetelijke tijd met vele citytripjes, Oktoberfest, sloten Glühwein en gezellige kerstmarkten. Het spreekwoord over de stad Mannheim luidt: "Je weent 2 maal wanneer je de stad bezoekt: de eerste keer wanneer je aankomt en de tweede maal wanneer je de stad weer verlaat". Dit sloeg de spijker op de kop voor mij.
"Bis dat, qui cito dat"
Erasmus voor Stefanie: Hij geeft tweemaal, die snel geeft. Een vlot gebaar wordt dubbel gewaardeerd.
Het beeld van de homo erasmus die vooral komt feesten lijkt vooralsnog niet helemaal te stroken met de motivaties van onze redacteuren. Uiteraard hebben ze niet voor niets plaats van uitwisseling bepaald, maar ze lijken vooralsnog voor de complete ervaring te gaan. We hopen dat het inderdaad een onvergetelijk avontuur is, de rest van onze redactie is alvast jaloers!