De examenperiode is weer aangebroken en dat maakt ons studenten de meest productieve wezens ter wereld! Als we niet zwetend boven de boeken hangen, breken we records op bestofte spelletjes, beginnen we verwoed op te ruimen of hangen we nostalgisch voor de buis wanneer er jeugdseries uitgezonden worden. De laatste deadlines stonden vorige week voor de deur en hopelijk genieten jullie nu van een fantastische lesvrije week. Maar dat de laatste loodjes het zwaarst wegen, ondtdekte ook onze redacteur Yannick.
Vrijdagochtend, zeven uur: vijf uur voor deadline. Om twaalf uur moet ik mijn minorpaper indienen. Nog de laatste dingen verbeteren en dan uploaden. No big deal dus, denk ik, en besluit me nog eens om te draaien: het is namelijk beter om genoeg geslapen te hebben. Die rationele gedachte kan mijn stressbrein niet kalmeren. Na een uur draaien en keren geef ik het op. Slapen lukt toch niet meer, dus sta ik op.
Vrijdagochtend, acht uur: vier uur voor deadline. Ik neem mijn laptop en open het Word-document. Ik heb mijn paper doorgestuurd naar enkele mensen om hem te verbeteren. Het is beter om je werk nog eens te laten nalezen door andere mensen. Althans, dat is toch wat we in de les 'Academisch schrijven' hebben geleerd. Het is ook ongeveer het enige wat ik daarvan onthouden heb, bedenk ik lachend. Gestresseerd bekijk ik de opmerkingen van mijn eindredacteuren, maar gelukkig zijn die niet onoverkomelijk. Ik ga dit nog afkrijgen!
Vrijdagochtend, negen uur: drie uur voor deadline. Ik heb de laatste opmerkingen nog aangepast en begin ervan overtuigd te raken dat ik best wel een goede paper heb geschreven. Ik lees hem nog één keer na en dan post ik hem. Dan is het EINDELIJK vakantie!
Vrijdagochtend, tien uur: twee uur voor deadline. Ik heb mijn veel-te-kritisch oog nog een laatste keer over mijn paper laten gaan. Na het aanpassen van enkele zinsneden om het nog “academischer” te laten klinken, overtuig ik mijzelf ervan dat het nu echt wel klaar is en open Blackboard. Ik controleer een paar keer of ik het juiste document geüpload heb en mijn muis gaat naar de knop verzenden. Het moment van de waarheid. Ik klik!
Vrijdagmiddag: vijf minuten na deadline. YES! Ik heb de deadline gehaald! Het is weg, dus ik kan er niets meer aan veranderen. Even ben ik euforisch. Nu is het een week vakantie, waar ik me niets meer van papers, examens en dergelijke moet aantrekken. Dan komt de vermoeidheid. Ik had naar mijzelf moeten luisteren en nog een uurtje moeten slapen. Uitrusten zal voor dit weekend zijn, want daarna vertrek ik op reis. En daarna… Daarna begint het allemaal opnieuw, maar dat zal mij worst wezen. Ik heb mijn deadline gehaald en daar ben ik best wel trots op. Tijd om te vieren!