Geen zichzelf respecterend blad zonder buitenlands nieuws, dachten wij. Elke maand bieden we daarom een buitenlandse student de kans zijn visie op de actualiteit te delen. Frederik Sunaert, op Erasmus aan de Marquette University in de Verenigde Staten, geeft ons een view from nowhere op de dagdagelijkse vibraties op de campus omtrent de presidentverkiezingen in november, en die gaan ons eigenlijk allemaal wel aan.
Tuesday, November 4, 2008. Een historisch moment voor de Verenigde Staten, een historisch moment voor de rest van de wereld. Voor het eerst in de geschiedenis van het land kiezen de Amerikanen een zwarte president, Barack Hussein Obama. Voor velen betekende het een nieuwe start, met het bekende Yes we can! als teken van hoop, verandering en een betere toekomst.
Vier jaar en een nazinderende recessie later, lijkt die toekomst heel wat minder rooskleurig: 12,1 miljoen Amerikanen zijn werkloos en de overheidsschuld verdrievoudigde in de afgelopen vier jaar tot zo’n 1.100 miljard dollar. Geen wonder dat Barack Obama een significant moeilijkere campagne moet voeren dan vier jaar geleden. Niet alleen is hij nu diegene die het presidentiële ambt moet verdedigen (wat altijd een moeilijkere uitgangspositie is, zeker in economisch mindere tijden), maar veel Amerikanen rekenen hem ook af op zijn wankel economisch beleid. Tijdens de vier jaar dat Obama aan de macht was kon er nog kritisch nagedacht worden, of opgemerkt dat het de Republikeinen van Romney waren die heel veel van de voorstellen van Obama afketsten. In volle verkiezingstijd vervallen zulke bedenkingen tot platte dichotomy.
Onder de criticasters zijn ook studenten. Zeker aan de universiteit waar ik momenteel studeer, zijn de meningen enorm verdeeld. Uit een korte rondvraag onder enkele Amerikaanse studenten hier kan worden afgeleid dat vele studenten die vier jaar geleden resoluut voor Obama stemden, nu niet meer zo zeker zijn van hun stemkeuze. Die lijn kan worden doorgetrokken naar de rest van de VS: op het moment van schrijven, was de balans Romney-Obama 46-48 procent.
Veel Amerikanen kijken voorlopig dan ook nog de kat uit de boom wat betreft hun stemkeuze en wachten de verschillende politieke debatten af. De zogenaamde presidential debates worden hier veel bekeken, ook onder de studenten. Veel studenten komen samen op het appartement van een van hun vrienden, maken samen iets klaar om te eten en kijken dan gezamenlijk naar het debat. Met CNN op de achtergrond wordt er achteraf nog duchtig gediscussieerd over de verschillende topics die aan bod kwamen in het debat of over de hamvraag: wie won er die avond. Moeilijk voor te stellen dat in België studenten zouden afspreken om samen de avond door te brengen met een politiek geladen debat tussen Alexander De Croo en Bart de Wever.
Elections en marketing
Hier in de Verenigde Staten leeft de politiek echter wel onder studenten, wat begrijpelijk is wanneer men bedenkt wat er op het spel staat: een land met meer dan 313 miljoen inwoners, verdeeld over vijftig verschillende staten onder leiding van één man. De grootste economie, buiten de Europese Unie gerekend, en het grootste leger komen in de VS samen. En zelfs al zou men niet geïnteresseerd zijn in de ontwikkelingen op politiek vlak, dan nog is er geen ontkomen aan: je kan geen tv-kanaal of radio aanzetten of je wordt om de oren geslagen met advertenties voor een van beide kandidaten. Google de term “US national deficit”, en de eerste link die verschijnt is een door het Obama-fonds gesponsorde link verwijzend naar enkele conservatieve, economie-gerelateerde quotes van Romney. Zelfs op Spotify gaan op dit moment de helft van de advertenties over de race naar het Witte Huis.
Typisch Amerikaans en ook geliefd onder studenten zijn de political rallies, waar de presidentiële kandidaten meetings houden voor hun aanhangers. Ik heb zelf de unieke kans gehad om een dergelijke meeting van Obama hier in Milwaukee te mogen bijwonen en het was een ongelofelijke ervaring. De president van de Verenigde Staten te zien speechen op twintig meter van je zitplaats, omgeven door 20.000 mensen die volledig uit hun dak gaan wanneer Obama het podium betreedt, is simpelweg onvergetelijk. Belangrijk om te vermelden is dat dergelijke rallies eerder bedoeld zijn om de bestaande fanbase aan te moedigen om nog harder te werken en hun kandidaat aan die felbevochten plaats in het Witte Huis te helpen, dan om undecided voters te overtuigen om voor hun kandidaat te stemmen.
Het mag duidelijk wezen dat de federale politiek wel degelijk leeft onder de Amerikaanse studenten. Ondanks het ontbreken van een stemplicht in de VS, zijn veel studenten overtuigd om te stemmen. Velen weten echter nog niet op welke kandidaat: geen twijfel mogelijk dat we hier nog enkele interessante en spannende weken tegemoet gaan...
Wij danken Frederik Sunaert, Master TEW-BK, Universiteit Antwerpen.