In de straten van Antwerpen valt er steeds wat te beleven. Zo kan het al wel eens gebeuren dat er een hoopje schepenen en hogere ambtenaren op één van deze straten van de Scheldestad wordt gegooid.
Op die straat kunnen ze de verzamelde pers entertainen met hun geklaag en een live vertoning van hun spectaculaire ondergang. Het valt echter te hopen dat deze vorm van publieksvermaak niet van permanente aard is. Het komische is er namelijk al snel af.
Gelukkig lopen er in ‘t Stad nog wel wat andere figuren rond die de dagen van de al dan niet toevallige voorbijganger een beetje kunnen kruiden. Deze vormen van ontspanning bestaan in allerhande vormen.
Sommige mensen, zoals de schrijver van dit stukje, slagen er in om enkele meters af te leggen op een eenwieler zonder achteraf dodelijk ten val te komen. Anderen, zoals de Nederlander op de foto linksboven, zijn iets begaafder op dat vlak.
Ook de straatmuzikanten eisen hun plek op de Meir op. Een eenzame Zuid-Amerikaan staat nog met een redelijk enthousiasme op de foto rechtsboven, maar de persoon linksbeneden komt op een of andere manier niet aan zijn trekken.
Meer levenslust, en publiek, vinden we bij het dansende koppel in het midden van deze pagina. Dé originaliteitsprijs van de achterflapredactie van dwarsnummer tien gaat echter naar de mime-acteur die zich verschanst heeft in het standbeeld aan de kathedraal. In ‘t echt is hij even statisch als op de foto rechtsonder.