De Sociale Raad van de UA is officieel belast met alle sociale studentenvoorzieningen: huisvesting, psychosociale begeleiding, resto’s … Dat zijn slechts enkele voorbeelden. Als het erop aankomt de financiële en andere drempels tot het hoger onderwijs weg te werken - een streven waar de UA expliciet achter staat - speelt deze raad dus een cruciale rol. De Sociale Raad is echter, met de woorden van onze Studentenraadvoorzitter, een lege doos. En dat is jammer, des te meer omdat de Sociale Raad voor de helft bestaat uit vertegenwoordigers van de Verenigde UA-Studenten (VUAS) en de studenten dus heel wat zouden kunnen bereiken.
De kans om een stempel te drukken op het sociale beleid van de UA wordt dus niet benut door onze studentenvertegenwoordigers: zelf nemen ze weinig initiatief, zeker als je het vergelijkt met de situatie aan andere universiteiten. Daar zijn de sociale raden er in het verleden vaak in geslaagd om zwaar te wegen op de begroting, verhogingen van de kamerprijzen tegen te houden of de sociale toelagen voor mindergegoede studenten te verhogen. Wat onze studentenvertegenwoordigers in de Sociale Raad binnenhalen, is daartegenover slechts een peulschil: zo komen er bijvoorbeeld een aantal extra computers op de Stadscampus terwijl de prijzen voor huisvesting, voedsel en gezondheidszorg blijven stijgen. VUAS schijnt tevens alle maatschappelijke verantwoordelijkheid te ontlopen. Sora (de Leuvense Sociale Raad) voerde enkele jaren geleden nog heftig actie om condooms op te nemen in de kotkit, maar niets van dat in Antwerpen: VUAS veegde het voorstel om condoomautomaten op de Stadscampus te plaatsen van tafel.
Of zulke conservatieve beslissingen op veel steun bij de studenten kunnen rekenen, is echter niet duidelijk. Zoals wel vaker aan de UA worden de studenten immers niet of amper geïnformeerd over de beslissingen van hun vertegenwoordigers. De vraag is dan ook hoe legitiem die vertegenwoordiging is: aangezien VUAS - de overkoepelende studentenclub - zetelt en niet de democratisch verkozen Studentenraad, kunnen de studenten ook niet zelf beslissen wie hen vertegenwoordigt. Het is dan ook jammer en bepaald ondemocratisch dat de studenten hun vertegenwoordigers niet kunnen beoordelen en desgewenst terechtwijzen.
Toegegeven, we kunnen de huidige studentenvertegenwoordigers – in VUAS, de Studentenraad of elders – weinig verwijten. Aangezien er steevast te weinig kandidaten zijn, zouden we blij moeten zijn dat zij deze taak toch op zich willen nemen. Maar misschien is dat ook weer wat kort door de bocht. Als de studentenvertegenwoordigers die bijvoorbeeld in de Sociale Raad zetelen de studenten beter zouden informeren over hun doen en laten, hun keuzes en wat ze bereiken, zouden de studenten zich meer betrokken voelen bij het beleid. De studenten krijgen dan de mogelijkheid hun vertegenwoordigers te controleren en de vertegenwoordigers zouden er democratische legitimiteit bij winnen.