In mei wonnen vier jonge goden StuDay on Stage. Terwijl de concurrentie zich een remspoor in de boxershort schrok, liet Codasync zien wat rock ook al weer betekent. Met deze eerste universitaire overwinning op zak, opende de groep op 27 september het welbekende feest van de intelligentsia, StuDay. Na een stormachtige set waarin originaliteit en onvervalst gegroove hand in hand gingen, trok dwars de rockers bij de haren.
En heren, hoe voelde het?
Matthias Meersmans (drums) Ik ben het nog even aan het verwerken, maar het was toch in ieder geval…
Bruno Morez (bas) Interessant.
Matthias Voila.
Denken jullie dat het publiek het evenzeer apprecieerde?
Bram Van Houtte (gitaar) De spots schenen in mijn ogen, maar ik denk toch dat er minstens negenenzestigduizend man redelijk uitbundig stond te kijken. Dat is mooi natuurlijk.
Jonas Meersmans (gitaar) We hebben ook wat ander volk bereikt dan onze harde fankern. Het is weer eens iets anders.
Jullie staan vandaag op StuDay, maar waar komen jullie vandaan?
Matthias Eerst speelden Bruno, Jonas en ik als NimmerLand snoeiharde black metal. Daarmee hebben we snel en technisch leren spelen. Later zijn we In Progress geworden, waarmee we de melodische toer opgingen. En nu hebben we die twee dingen samengebracht.
Wie is de leider van de groep eigenlijk?
Matthias Niemand!
Rest Matthias!
Matthias Allez gasten.
Jonas Er is niet echt een leider, Codasync zijn wij samen. Het is ook niet zo dat iemand een nummer aanbrengt en de rest dat dan speelt. Die nummers groeien uit onze samenwerking.
Bram We hebben daar eigenlijk weinig werk aan, de nummers schrijven zichzelf. Al duurt dat soms maanden.
Is het niet frustrerend om als muzikant vast te zitten in een onbetekenend gat als Antwerpen?
Bruno De wereld ligt inderdaad wat minder snel aan je voeten hé.
Matthias Maar we maken onze muziek ook maar omdat we zijn wie we zijn, met Vlaamse klei en al.
Bram In Amerika moet je ook veel harder je best doen om op te vallen, terwijl de muziekscene hier nog overzichtelijk is.
Jonas Het ideaal zou zijn als we in Engeland doorbraken, daar val je nog op in de massa.
En weg waren ze, de plas over.