REWIND Gestileerd geweld, seksuele agressie en dodelijk cynisme zonder morele pretenties. De keuze van regisseur Stanley Kubrick om Anthony Burgess' gelijknamige roman te verfilmen was controversieel. De auteur van de roman schreef het verhaal naar aanleiding van de gewelddadige verkrachting van zijn zwangere vrouw, maar soit. De film is gecensureerd, geweerd en bekritiseerd vanwege de expliciete inhoud. De grondtoon is satirisch. De humor, het spelplezier en de groteske personages maken deze opzet zeer geslaagd. Wellicht hadden de censors dat simpelweg niet begrepen. Gelukkig voor ons zijn de moraalridders intussen in slaap gesukkeld naar aanleiding van de heruitzending van Teletubbies.
PAUSE Wij – fijnproevers aller landen – verkiezen echter een minder fluffy genre. De plot is subliem in beeld gebracht en het script is oerdegelijk. We volgen de jonge Alex deLarge, gepeeld door Malcolm McDowell, op zijn road to hell zonder compromis. Zijn stijlvolle cultuur van Ultraviolence mondt uit in een aanvaring met de wet. De voorwaarde voor zijn vrijlating: een extreme brainwash die hem de vrije keuze tot handelen ontneemt. Het theatrale is op een gelaagde wijze in elk personage terug te vinden. De taal is getransformeerd tot een futuristisch slang genaamd Nadsat en de immorele uitspraken van Alex krijgen zo een ritmische, begeesterende klank.
PLAY De film kwam in 1971 in de zalen, ver voor onze tijdsrekening. De ongekuiste versie bereikte ons intussen in onze eigen taal: binaire codes op dvd. Als u echter ooit de kans krijgt een analoge projectie te bewonderen: doen! Kubricks toepassing van breedhoeklenzen die de surreële sfeer benadrukt komt het best tot haar recht in de oorspronkelijke vorm. Om tot de essentie te komen: beleef dit kunstwerk. Want het is het werk van een genie. En passant zet u best uw moralisme met het huisvuil op straat. Tenzij u Teletubbies verkiest?