“Antwerpse universiteit neemt supercomputer in gebruik”, blokletterde De Standaard drie jaar geleden. Daarmee werd het tijdperk van de CalcUA ingeluid. Berekeningen die normaal gezien een jaar kosten, zouden op een uurtje gemaakt kunnen worden, zo werd beloofd bij de voorstelling. Vraag is of deze computer van enkele miljoenen euro’s de verwachtingen heeft ingelost.
De CalcUA behoorde drie jaar geleden tot een van de snelste computers wereldwijd. Ondertussen is daar verandering in gekomen, vertelt woordvoerder Annie Cuyt. “De CalcUA is buiten de top vijfhonderd gevallen. Toch blijft het een van de snelste computers in België met een rekenkracht van bijna drie teraflops. Dat is het equivalent van bijna drie biljoen floating point operations of rekenkundige bewerkingen, zoals een optelling of een vermenigvuldiging.” Van de Belgische universiteiten doet alleen de K.U.Leuven het beter. Daar haalt de Vic rekencluster vier teraflops.
De CalcUA dient ertoe complexe berekeningen in relatief weinig tijd te maken. Een doctoraatsstudent beaamt dat de supercomputer hierin excelleert: “De berekeningen gaan tot vijfmaal sneller dan op de computercluster van onze onderzoeksgroep. Dat maakt veel verschil bij een simulatie die enkele weken duurt. Bovendien kan de CalcUA geparallelliseerde berekeningen uitvoeren. Hierbij wordt een berekening in verschillende rekenprocessen opgesplitst en door verschillende processoren tegelijkertijd verwerkt. Dat versnelt de berekening enorm.”
De CalcUA is dus van groot wetenschappelijk nut. Toch staat de omkadering voor deze supercomputer nog niet helemaal op punt, drie jaar na introduceren. “Door een stroompanne zijn enkele schijven van de CalcUA beschadigd. Hierdoor ben ik enkele tientallen gigabytes aan gegevens kwijtgeraakt. Die hoeveelheid aan informatie is moeilijk naar een pc te downloaden, laat staan op een dvd te schrijven”, getuigt de wat gefrustreerde doctoraatsstudent. “Ik ben vrijwel alle bestanden die ik voor mijn doctoraat heb verzameld kwijt.”
“Eigen verantwoordelijkheid”, zo repliceert Cuyt. “Geen enkele supercomputer in een academische omgeving beschikt over een back-upsysteem. De individuele gebruiker moet zelf maar op regelmatige tijdstippen back-ups nemen. Zoveel kost een externe harde schijf niet." Cuyt wilt ook benadrukken dat het verlies van gegevens niet te wijten is aan de CalcUA, die werkt perfect. Het is echter niet de eerste keer dat de CalcUA beschadigd raakte. “De afgelopen jaren is de CalcUA al drie keer buiten strijd geweest. Dit was de schuld van problemen met de technische voorzieningen, niet van de CalcUA”, specifieert Cuyt.
In februari werkte de supercomputer enkele weken niet. “Bij graafwerken is een kabel met een spanning van 15.000 Volt doorboord. Die kabel voorzag alle toepassingen op de campus Groenenborger van stroom. Normaal gezien zou dat geen probleem zijn. Om te voorkomen dat er door schommelingen van de stroomspanning wetenschappelijke apparatuur beschadigd geraakt, zijn er filters op het elektrische netwerk geplaatst”, aldus Cuyt.
“Deze filters durven wel eens dienst weigeren. Een stroomonderbreking, in combinatie met een niet afdoend werkende filter, zorgde ervoor dat de CalcUA stuk ging.” Cuyt vervolgt: “Het wordt dringend tijd dat iets aan de technische voorzieningen gedaan wordt.”