Wie de zee als geliefde neemt, moet de zoutsmaak bij de kus verdragen. Of: wie goed onderwijs wil, zal de kosten moeten dragen. De vraag is: wie draait op voor die kosten? Volgens Rector Alain Verschoren moet dit zeker niet op de student verhaald worden. Universiteiten zelf kunnen ook niet besparen op professoren en ander personeel. Geef universiteiten en hun docenten meer vrijheid om hun tijd efficiënter te benutten, belast ze minder met bureaucratische nonsens en er kan al veel bespaard worden.*

Tussen enkele afspraken door staat Antwerps sp.a'er Kathleen Van Brempt (44) dwars bevlogen te woord. In het één uur durende, intensieve interview overlopen we een waaier aan thema's waarin ze haar verontwaardiging kwijt kan. Tijdens ons vragen(v)uur legt ze verrassend groene accenten: “Het sociale en het duurzame zijn twee handen op één buik.”

“The darkest thing about Africa has always been our ignorance of it”, wist George Kimble al in 1912. Laten we daar verandering in brengen. Afrika wordt, niet altijd ten onrechte, gezien als het zwakke broertje van de wereld dat uitgebuit wordt; één grote verzameling van gefaalde naties waarvoor het woord miserie uitgevonden leek. Als we echter naar de economische voorspellingen kijken, ziet de toekomst er rooskleuriger uit voor het Zwarte Continent en zullen we dit beeld bijgevolg snel moeten bijstellen.

Je kon er niet echt naast kijken de voorbije twee maanden. De reclamecampagne gelanceerd door de organisatie van de Special Olympics waarin voetballer Kevin De Bruyne, sprintster Kim Gevaert en pingpongspeler Jean-Michel Saive hun gezichten lieten modificeren, bewoog Antwerpen en de rest van Vlaanderen. ‘Does De Bruyne deserve fewer supporters now?’ Tja, bent u gaan kijken? België won zomaar eventjes 268 medailles. Kevin wie?

Le plat pays, qui est le mien. Er zijn maar weinig Belgen die hun liefde voor het vaderland zo vurig en passioneel declameren als Jacques Brel. Hij was hard en cynisch voor ‘zijn land’ in zijn chansons, maar hij zalfde onmiddellijk. Brel was noch Vlaming, noch Waal, noch Brusselaar. Neen, Brel was vooreerst Belg. Trots op elke verborgen uithoek van zijn land. Elke godverlaten en tot in de eeuwigheid gedoemde plek. Zelfs Charleroi kon op zijn onvoorwaardelijke liefde rekenen.

Laundry Day 2014 was er boenk op, zoals ze in ’t Stad zeggen. Vrijer dan ooit dansten enkelingen in het rond, terwijl een hoop mensen wat verderop simultaan op en neer sprongen. De bezorgers van dit zorgeloze geluk waren niet ver te zoeken: helemaal vooraan, versmolten met hun draaitafels en geklemd tussen hun koptelefoons. Zelfs stijfhoofdige muurbloempjes zouden ontdooien tot een brok spontaniteit, want stilzitten is echt geen optie. Negen podia, meer dan 140 dj’s en ontelbaar veel vette beats: van house en EDM naar drum ‘n’ bass en loeiharde hardstyle. Dat is Laundry Day, het beste eendagsfestival van Europa waar jong en lokaal talent de vuile was mag buitenhangen én waar Martin Solveig kind aan huis is.