dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Deze keer las onze redacteur het boekje Waar kunnen we landen? Politieke oriëntatie in het Nieuwe Klimaatregime van Bruno Latour.

In mei 2007 stapte een groep politiek actieve studenten naar de universiteit om als één stem enkele rechten af te dwingen voor politieke en filosofische studentenclubs. Tien jaar later is het Politiek-Filosofische Konvent een gevestigde waarde in het intellectuele avondleven. Toch is lang niet iedereen op de hoogte van wat er zich in deze kringen afspeelt, al vinden we onder de oud-leden van deze clubs invloedrijke politici terug. dwars gaat daarom in gesprek met oud-leden Lode De Waele (Liebran) en Werner Vandenbruwaene (LVSV), PVDA-fractiemedewerker Sim Dereymaeker (Comac), Antwerps gemeenteraadslid voor CD&V Sam Voeten (CDS) en Vlaams Belang-partijvoorzitter Tom Van Grieken.

Het proffenprofiel toont professoren zoals je ze nog nooit zag: als mensen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken, maar die ze zelf niet durven stellen. Valerie Rousseaus officiële titel is  'Onderwijsbegeleider' bij de vakgroep Nederlands van het departement Letterkunde. Dit wil zeggen dat ze proffen ondersteunt bij hun onderwijstaken, door lessen voor te bereiden of didactisch materiaal te ontwikkelen, en dat ze zelf ook colleges geeft. Daarnaast is Valerie ook stagecoördinator voor zowel de bachelor- als masterstages van Nederlands, is ze de ombudspersoon van heel Taal- en Letterkunde, en werkt ze mee aan het Verzameld Werk van Louis Paul Boon. Een groot takenpakket, dat spontaan vragen doet opborrelen.

Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs elke maand door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip en verdwenen beroep van ‘porder’.

Met 30.000 belangengroepen in Brussel alleen, is lobbyen een gigantische industrie waar veel mensen dagelijks mee bezig zijn. Toch heeft lobbyen een negatieve connotatie en hebben mensen er dikwijls een obscuur beeld van. Films waarin belangengroepen snode plannen smeden met corrupte politici in donkere achterkamertjes doen het goed op het witte doek. De werkelijkheid is echter anders, zo blijkt uit een onderzoek van Iskander De Bruycker, politicoloog en docent aan de UAntwerpen. Gelukkig maar.

De mug die om je oor zoemt als je probeert te slapen toont geheel onbaatzuchtig aan dat je nooit te klein bent om een wereld van verschil te maken. In de aula komt de student in aanraking met kleine en grotere problemen uit het dagelijkse leven: gebrek aan koffie, verloren versnaperingen en professoren die zijn vergeten hoe het is om student te zijn. Van tijd tot tijd nemen de frustraties zo’n proportie aan dat de toogfilosoof uithangen in een troosteloos bruin café niet meer volstaat. In elke dwars kaart de wereldverbeteraar daarom een concreet probleem aan uit het studentenleven. Oplossingen groeien immers soms gewoon aan de bomen, als je maar naar boven durft te kijken om ze op te merken.

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je bij de Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zoveel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker.

De examens zijn gepasseerd, de tijden van afzondering zijn voorbij en ik heet mezelf opnieuw welkom in mijn oude leven. Al snel ben ik weer gewend aan mijn universiteitsbubbel. Bijna iedereen om mij heen is student, leest boeken en heeft een passie voor het bij elkaar rapen en netjes ordenen van kennis. Ik wil niet generaliseren, maar ik doe het toch. Gelukkig hoef ik me daar niet eenzaam bij te voelen. Maakt iedereen zich niet schuldig aan het in gedachten homogeniseren van zijn omgeving?