uit het as (en terug)

Na millennia vol liefde en leven geven, is het gedaan

Tigris heeft zijn Eufraat laten gaan

Silvanus,

Een man die nooit meer huilt

Wachtend op het gezang van de mus dat niet meer is

Zijn kinderen, angstig voor wat er achter de volgende bladzijde schuilt

Jong en welwillig

De toekomst steeds grillig

Het zwarte goud vloeit

Gaia’s creaties veranderend in as

Alsof het hen nooit heeft geboeid

Terug naar hoe het ooit was