de coronaperikelen van Alex Agnew

In het najaar van 2022 begon Agnew aan zijn nieuwe shows, waarmee hij door België en Nederland trekt. Hij staat sinds begin jaren 2000 op de planken met zijn humor die niemand veilig laat. Politieke correctheid past niet in het repertoire van Agnew. Hij houdt evenmin rekening met de gevoelens van zijn toeschouwers. Zo ging mijn moeder jaren geleden naar zijn show. Toen haar vriendin naar het toilet ging tijdens de show, werd ze uitgejouwd door Agnew. Dat maakte hem natuurlijk niet populair. Sindsdien is zijn stijl zeker veranderd, maar hij gooit politieke correctheid nog steeds overboord. Volgens Agnew hoort dat bij humor.  

Agnew begint de show door uit te leggen waarom hij terug is; tijdens de pandemie viel zijn uitlaatklep voor frustraties weg en de sociale isolatie werd hem te veel. Daardoor is hij terug met een nieuwe show om België en Nederland te teisteren met zijn grappen. Hij begon de show met een grap over irritante elektrische fietsen, s-pedelecs en elektrische eenwielers. Die grap viel enorm in de smaak bij het publiek, iedereen irriteert zich wel eens aan die wegpiraten. Zoals Agnew zei: ze komen eraan en stoppen niet. Opeens zijn ze daar met hun irritante toeter terwijl ze je voorbijfietsen. Daarnaast stellen de luierikken dat een uurtje op de elektrische fiets, sporten is. Het uitbundig gelach in de zaal is makkelijk te verklaren: iedereen herkent zich in de frustratie van Agnew. Toen hij de grap doortrok naar gewone fietsers, was mijn vader als fietsfanaat niet heel blij. Ik vond het wel grappig. 

Daarna ging hij verder met een grap over de familiale hiërarchie. Dat doet hij in bijna al zijn shows, waardoor het onderwerp misschien wat afgezaagd wordt. Toch kon het publiek er nog steeds mee lachen. Hierna vertelt Agnew verheugd dat de gezinskat gestorven is. De kat die zijn vrouw zonder zijn toestemming had gekocht, bleek een allergische reactie uit te lokken bij Agnew. Dat zorgde ervoor dat hij een vreugdedansje deed toen de kat stierf. Toen kocht zijn vrouw een hond, wederom tegen de wil van Agnew in. Een geslaagde grap die me hard deed lachen omdat hij zo herkenbaar was.  

Hierna ging de show een andere kant op. De seksuele moppen, waarvan ik altijd hoop dat ze snel gedaan zijn, kwamen nu aan bod. Seksuele grappen over de hond die aan de teelballen van Agnew likt, vallen bij mij niet in de smaak. Zeker wanneer het niet gaat over een grappig, onschuldig verhaal. Agnew vertelde het publiek doodleuk dat hij zijn hond aan zijn teelballen liet likken, omdat hij het ‘wel leuk’ vond. Ik trek mijn grens bij bestialiteit. Zijn grap ging te ver en ik voelde me licht verafschuwd. Als ik dat moment had kunnen doorspoelen, had ik het met plezier gedaan. 

Toen het eerste uur van de show voorbij was, had hij voor mij al mogen stoppen. Een uur lang over hetzelfde onderwerp praten, is te langdradig. Zijn langdradig relaas ging over het woord woke en zijn persoonlijke ervaring met die term. Hij is het compleet eens met bewegingen die zich inzetten om een einde te brengen aan LGBTQIA+-haat, racisme, seksisme en discriminatie. Zo vertelde Agnew dat hij met studenten van Karel de Grote Hogeschool sprak over woke omdat hij zichzelf wou informeren over de beweging en haar inzet. Toch gelooft Agnew niet in de honderden genders die er volgens google bestaan. Hij begon enkele omschrijvingen van die genders voor te lezen en bij degene waarbij iemand zich identificeert als boom, moest ik toch lachen. Een kort stuk over dit belangrijke onderwerp is aangenaam en amusant, maar een uur is overdreven. Hierdoor miste ik de boodschap een beetje en wou ik vooral naar huis. 

Agnew maakt wel verbetering in zijn interactie met het publiek. Die interactie werd in deze show gebruikt op een positieve manier. Hij vroeg aan het publiek of iedereen akkoord is met tomboys, waarbij iedereen akkoord ging. Daarna vroeg hij of iedereen er akkoord mee gaat dat een man een rok draagt. Een man op de eerste rij zei luidkeels “nee”, waarop Agnew zei dat hij eens naar de logica achter zijn gedachtegang moest kijken. Ik vond dit een positief gebruik van zijn positie op het podium.  

Een fan zou ik mezelf niet noemen, maar ik amuseer me bij zijn shows. Hoewel zijn humor wat veranderd is doorheen de jaren, blijft de basis hetzelfde: weg met politieke correctheid. Ook de originaliteit van zijn moppen, bleef deze keer achterwegen.