Er was eens… een slak. De slak waande zichzelf heel normaal, echt niet anders dan andere slakken. Ze woonde in een gezellige tuin met een verlaten kippenhok waar veel lekkers te vinden was. De slak genoot van de zomer, met alles wat haar hartje begeerde binnen glijbereik.
Op een dag verscheen de dochter des huizes in de oude kippenren met een bloempot. Die begon ze enthousiast te vullen met aarde om er een van haar vele planten in te zetten. De slak, die nietsvermoedend zat te woelen in de aarde, wist niet wat haar overkwam. Het ene moment ging ze haar doodnormale slakkengangetje, het volgende werd ze holderdebolder in een pot gezwierd en naar een auto gedragen.
Na een reis aan snelheden waarvan de slak nooit had durven dromen, kwam ze aan in een vreemd gebouw. Alle verschillende delen van het huis bij de tuin zaten hier in een kamer gepropt… en het ergst van al: er was geen tuin om naar te ontsnappen!
Toen het meisje dit absurde avontuur in gang had gezet en eindelijk eens was weggegaan, besloot de slak op zoek te gaan naar iets om te eten. Ze had nu al dagenlang aan niets anders kunnen knabbelen dan die stomme aloë vera waar ze bij was gezwierd.
De slak gleed van de kast, kroop over kussens en glibberde langs een paar muziekboxen. Toen kwam ze aan bij een andere bloempot: graslelie, geweldig! Nu ze wist dat er opties waren, begon de slak haar lot te accepteren. Ze trok van plant naar plant en verstopte zich voor die andere bewoner van de kamer.
Het meisje begon namelijk door te hebben wat ze had aangericht. Keer op keer ontdekte ze de slijmerige sporen, achtergelaten door de vreemde gast. Het meisje moest moeite doen om het kuiswerk bij te houden. Een slakkenspoor op je laptopscherm wordt blijkbaar vreemd bekeken in de les.
De graslelie, die toch wel de favoriete maaltijd van de slak was geworden, begon ook schade te ondervinden van de situatie. Daarom had het meisje besloten hem op de eettafel te zetten om er extra aandacht aan te kunnen geven. Toen de slak weer op zoek ging naar de graslelie en die plots niet meer vond, was ze helemaal in de war. Ze bleef even wat verdwaasd zitten op de kale plek waar haar geliefde pot normaal gezien stond.
Het meisje merkte de slak daar op en zocht meteen haar camera. Nu had ze eindelijk bewijs van de slak op haar kot! Wekenlang had ze vrienden en familie verteld over de slijmsporen die haar spullen teisterden. Dat was ze ondertussen dik beu geworden. Het meisje nam snel een foto en zette de slak vervolgens prompt buiten op de vensterbank.
Wat er verder met de kleine slak is gebeurd, weet niemand, maar het was in ieder geval zeker dat ze niet bang was van een beetje avontuur.
- Log in to post comments