poëzie

De golf breekt het semesteriële krijsen

van hoogvliegers en pedante pelikanen

ze panikeerden vooreerst als kind

elke windvlaag de vlucht vooruit

Maar nu, dit laat september

brullen ze twijfelachtig weg

op doofgestormde stranden

Ontkom niet aan de stortvloed ongewervelden

kinderlijke ambities en gewassen verschilligheid

Ze vieren hoogtij in onze zandkastelen

maar stranden bij bewolkt weer

voel schuim, tussen de tenen

wandel over de ontblote dijken

gebouwd uit drenkelingen

Maar agendeert algoed het leer

vervang zelf je verrekte veters

met hun onverhoopte knopen uitgerokken

functioneel instrument van sterke schoenen

Schoorvoetend verblijven we,

diplomatisch zoals waterpas

ondertekenden van nat papier