dans!

Dans!

Onder de rode gloed van een xenonlantaarn

Wordt in een spiegel geschilderd

Met heftige stroken en dikke verf

Komt langzaam een canvas te bestaan

Iedere lijn van zwart steekt helder af tegen de nacht

De reflectie breekt duizend keer

Onthult wat ik niet zien kan, mag

Een druppel spettert uiteen op zichzelf

Heel even mag ik naar je kijken

Hoe je meest jezelf bent

Hoe je Fuck You naar de wereld roept

Heel even daag je me liefkozend uit