De Roma - Jokko
Warhaus, het soloproject van Maarten Devoldere, is ontbolsterd van een neo-noir muzikaal zijspoor, dat niet volledig binnen het concept van alma mater Balthazar paste, tot een zwoel en sexy bohemien project dat internationaal begint door te breken.
In de Antwerpse Roma kwamen Maarten en de zijnen hun tweede langspeler voorstellen. De titel van de nieuwe plaat, Warhaus, staat in schril contrast met de lyrische titel We Fucked a Flame Into Being die op de hoes van het eerste werk prijkt. De muziek kent daarentegen dezelfde broeierige, easy going stijl. Waar Warhaus deze zomer op menig festival de boodschap van onbekommerde zweterige seks kwam prediken, werd nu evengoed de zaal zodanig geërotiseerd dat het geen schande was om met de toevallig voorbijlopende buurvrouw op de toiletten te belanden.
Maartens diepe, schorre stem, die doet denken aan Cohen of Gainsbourg, met daartussen het opzwepende geluid van vriendin en parttime bandlid Sylvie Kreusch, is een succesverhaal. Heel hun oeuvre is niks meer dan hun eigen voorspel, waar wij voor betalen om naar te komen kijken.
De wat retro benadering met de simpele, maar opzwepende percussie, pakkende baslijnen en klassieke addities zoals trompet of viool, maakt de setting best eenvoudig. Ook voor de meest waanzinnige lichtshows moet je hier niet zijn. Alles is gestript tot het minimaal vereiste, een nonchalance die zich feilloos voortzet in het voorkomen van Devoldere. Lange Franse jas, hemd half open, mogelijks wat beschonken, als een echte vagebond. We weten echter allemaal dat de vagebond met Lady gaat lopen in de Disneyklassieker en ook hier heeft de wat ruige verschijning direct de zaal rond zijn vinger gewonden. Zijn beide cd’s hebben een ritme en een sfeer te pakken waardoor de aanwezige toeschouwers telkens weer van bedeesd en deftig, naar onbezonnen en geil transformeren. Het is als een warme, vochtige golf van onderdrukte passie die er niet in één vonk, maar in verscheidene gutsen, als een multipel orgasme, komt uitgewrongen.
Zeker ook het vermelden waard is het voorspel, excuseer, voorprogramma, Faces On Tv. Lijkt me niet onwaarschijnlijk dat zodra de airplay voor deze band wat gaat toenemen, hun muziek snel genoeg op de voorgrond gaat treden. Snerpende, leuk meewiegende poprock met een ietwat nonchalant kantje. Leuk op zichzelf, en erg goed passend bij Warhaus.
- Log in to post comments