de nieuwe straten van de studentenbuurt

iedereen blij met een asfaltwoestenij?

De Prinsstraat, Lange Winkelstraat en de Vekestraat werden op die manier aangepakt. Vorig academiejaar werd ook de Kleine Kauwenberg heraangelegd, dit keer volgens het principe van de shared space. Hierbij wordt heel de ruimte aangelegd zonder drempels en met weinig verkeerstekens, zodat de weggebruikers gedwongen worden naar elkaar te kijken en ze niet afgeleid worden door verkeerstekens, of andere afleidende inrichtingen. Zo ziet heel de straat eruit als een gigantisch voetpad, waardoor auto’s automatisch trager gaan rijden.

De straten die een nieuwe asfaltlaag kregen, zien er daarentegen uit als een mooi recht stuk op de Nürburgring. Zelfs op een rammelende velofiets kan je jezelf er Sebastian Vettel wanen. Wat positief is voor de fietsers, is dat echter niet noodzakelijk voor de omgeving. Asfalt is niet zo’n goed materiaal om in de stad te gebruiken om verschillende redenen. Het laat, in tegenstelling tot kasseien en stoepstenen, geen water door, waardoor al het regenwater naar de riolen wordt afgeleid en niet op natuurlijke wijze in de grond kan dringen. Daarnaast wordt zwart asfalt ook erg heet als de zon erop schijnt, zodat de stad, die in de zomer al veel warmer is dan het platteland, nog verder opwarmt.

Om de Agora te bereiken, zal je nog wel door de Grote Kauwenberg moeten fietsen, die eerder met een maanlandschap te vergelijken is, terwijl deze straat toch wel de hoofdstraat van de Antwerpse studentenbuurt genoemd mag worden. Ondertussen verdringen de studenten zich op de smalle voetpaden waar je elkaar amper kan kruisen zonder een – hopelijk accidentele – elleboogstoot te krijgen.

fietspad of voetpad?

Een straat waar wel een ingrijpende heraanleg bezig is, is de Paardenmarkt. In mei en juni werd ook hier het oude asfalt afgeschraapt en vervangen door een nieuwe laag. Maar dat was niet het enige: ook de rijweg werd versmald, er kwamen verhoogde inrichtingen en de verkeerslichten aan de Rodestraat werden weggehaald. Door de versmalling van de rijweg is er plaats om een verbreed voetpad te maken aan de noordkant van de Paardenmarkt, dat zo een echt plein kan worden.

In de herfst van 2015 lanceerde het district Antwerpen een ontwerpwedstrijd voor de ruimte die vrij zou komen bij de heraanleg. Onder andere aan studenten van AP Hogeschool en de Universiteit Antwerpen werd gevraagd om voorstellen te formuleren voor de inrichting van de voetgangerszone. Uit deze wedstrijd werden vier winnaars gekozen met erg diverse ontwerpen: een stuk stadsbos, een installatie met reclamepanelen, grote havervelden en fietsenstallingen in de vorm van paarden. Die laatste twee verwijzen naar het verleden van de straat als marktplaats voor paarden sinds de dertiende eeuw. Samen werkten ze een aangepast ontwerp uit.

Daarvan is echter nog niets te merken. Wie in de zomer al eens over de Paardenmarkt gewandeld heeft, zal geen aangename voetgangerszone hebben opgemerkt, maar wel een vreemde asfaltstrook tussen het voetpad en de parkeerplaatsen. Ondertussen staan overal nog eens paaltjes op onhandige plaatsen, net als de betonblokken die de oversteekplaats aan de Kauwenberg blokkeren. Sommige fietsers beschouwen het als een fietspad, maar het is wel degelijk een voetpad waar je dus niet op mag fietsen – tenzij je jonger dan negen jaar bent. Wat betekent dit allemaal?

Midden juni diende een bewoner een bezwaarschrift in tegen de heraanleg van de Paardenmarkt. Het gebrek van een laad- en loszone en de aanleg van een nieuwe bushalte waren een struikelpunt voor die bewoner. Ook zou het district te weinig rekening gehouden hebben met de opmerkingen die geformuleerd werden tijdens de infoavonden. De heraanleg moest dus halverwege stilgelegd worden. Er werd in augustus een nieuw openbaar onderzoek gestart en er komt een nieuwe bewonersvergadering.

Voorlopig ligt de Paardenmarkt er dus nog half afgewerkt bij en zullen de laureaten van de ontwerpwedstrijd dus nog even moeten wachten voordat ze hun ontwerpen verwezenlijkt zullen zien. Wie het document van de wedstrijd doorneemt, ziet echter dat niet alleen de winnaars een vermelding verdienen. Sommige ontwerpen die het niet gehaald hebben, zijn nochtans briljant, niet alleen als ontwerp maar ook als kritiek op de ontwerpwedstrijd. Zo stelde Amber Vanluffelen voor om de typische reparatiestroken die je ziet op oud asfalt al te maken op het nieuwe wegdek. Gregor Andzelm stelde dan weer voor om de witte strepen van de straatmarkeringen kriskras over de voetpaden te tekenen. En Stefanos Athanates wou de voetgangerszone bedekken met een mozaïek van gekleurde vlakken, om zo de glasramen van een kathedraal te simuleren. En willen we niet allemaal op een regenboog kijken als we onze voordeur buiten stappen?

Wil je de rest van de ontwerpen bekijken? Klik dan hier!