de laatste loodjes

De maand mei luidt het begin in van de laatste zang in het epos van het academiejaar. Het einde is in zicht, maar de helden moeten nog een laatste obstakel overwinnen. Dat obstakel is meestal het grootste en het lastigste van het hele heldendicht, in dit geval de eindexamens. Die barrière staat in de weg van de goede afloop: welverdiende vakantie en eindelijk stressvrije ontspanning. Bij laatstejaarsstudenten lijkt die ontknoping nu nog verder weg, want zij hebben ook nog af te rekenen met de gevaarlijke draak die ‘masterproef’ heet.

Geen fijne vooruitzichten dus! Daarom nemen sommige personages misschien liever een gemakkelijkere uitweg, maar de wijze strijder weet dat bedrog geen optie is en dat het monster daardoor nog harder terug bijt (p. 20)! Let wel, ongehavend komt de held niet uit de strijd. Listen bedenken om de sluwe monsters te verslaan kost immers tijd, en bovendien moeten die nog ingestudeerd worden. Dat verstoort de nachtrust en slaaptekort kan grote gevolgen hebben voor de gezondheid en vooral voor het humeur van de held in kwestie (p. 16).

Maar de held is natuurlijk meer gewoon en met een flinke dosis humor weet hij de situatie te relativeren (p. 27). Bovendien hangen de afgehakte hoofden van alle monsters die hem ooit durfden uit te dagen als trofeeën aan zijn muur en trots draagt onze held alle littekens van vroegere gevechten op zijn huid. Vol strijdlust vecht de protagonist dus door, klaar voor wat hem te wachten staat: hij heeft met zijn strijdmakkers immers samengezeten om een uitgekiende strategie uit te denken (p. 24). Kan hij misschien hier en daar ook een beroep doen op de hulp van de oudergoden, als die hem goed gezind zijn?

Onze held zal er samen met zijn strijdmakkers zeker in slagen de scriptiedraak te temmen en de andere examenmonsters te overwinnen. In een modern heldendicht sterft de protagonist immers niet, hij raakt hoogstens gehavend. Want geef toe, wie houdt niet van een goede sequel?