Waar euforie een understatement is

Sinds vier jaar heeft de hockeysport een professioneel uit de kluiten gewassen Europees toernooi voor clubteams. De Euro Hockey League (EHL) is het equivalent van de Champions League in het voetbal. Voor het eerst in de geschiedenis van de EHL trad Dragons aan in het kampioenenbal van de hockeysport. De ploeg uit Brasschaat wist zich te plaatsen door vorig seizoen de finales van play-offs te winnen, en zich dus te kronen tot Belgisch kampioen. In hun rangen lopen twee medestudenten: Jeffrey Thys en Felix Denayer. Beide heren hebben dit jaar Dragons Europees mee op de kaart gezet.

Nog voor de wedstrijd koffers pakken

Het is halftien in de ochtend als de hele ploeg van Dragons aanschuift voor het ontbijt in een hotel in de buurt van Bloemendaal. De Nederlandse kustgemeente ligt op zo'n 180 kilometer van Antwerpen. Daar zijn de zestien beste clubs uit Europa neergestreken voor de zogenaamde ‘KO 16’. Aan de ontbijttafel heerst een typisch mannelijke ploegsfeer, waar al van 's morgens de grappen worden bovengehaald. Een leuke mix van Engels en Antwerps doet dienst als voertaal. Het is bijna niet te merken dat ze over een zevental uren de belangrijkste wedstrijd van het seizoen zullen spelen. Later op het seizoen volgen nog de play-offs om het kampioenschap en het EK in Mönchengladbach. Veel tijd om te studeren lijken Felix en Jeffrey niet te hebben. “Uiteraard hebben we een topsportstatuut aan de universiteit, maar veel soelaas brengt dat niet”, vertelt Felix. Zowel hij als Jeffrey studeren TEW, maar de combinatie is verre van evident. Trainingen met Dragons en de nationale ploeg vormen samen met het lessenrooster een ingewikkeld mozaïek. Net als de Belgische play-offs valt de final four van de EHL ook nog eens tijdens de examens. In principe geeft een topsportstatuut hen het recht om in samenspraak met de professoren het examen te vervroegen. In praktijk is dat niet vanzelfsprekend. “Wij hebben de plichten, en de rechten liggen bij de professoren”, zegt Jeffrey. Het topsportstatuut lijkt wel een lege doos, beide spelers dienen zich veelal te houden aan de opgestelde examenroosters. Een herziening van het systeem lijkt dan ook aan de orde. “Tweede zit is ook geen optie, want dan staat het EK op het programma”, zegt Felix. Daar willen Felix en Jeffrey zich rechtstreeks plaatsen voor de Olympische Spelen in Londen. Felix was er als middelbare schooljongen al bij in Peking, waar België negende werd. De laatste koffietjes worden opgedronken. Kamergenoten Denayer en Thys gaan nog even naar kamer 214 om wat te rusten en hun koffers te pakken. Nu al koffers pakken, is bezwaarlijk een teken van vertrouwen. “Onze tegenstander, Rot-Weiss uit Keulen, verblijft hier ook. Er is afgesproken dat de winnaar van de wedstrijd onze kamers zal betrekken”, verduidelijkt manager Gregory. “Maar straks checken wij gewoon terug in”, grijnst Jeffrey.

“Haha, sukkels”

Op het middaguur is het verzamelen voor de teammeeting. Colin Batch heeft een inspirerende montage in petto. Daarin is nogmaals te zien hoe de Brasschaatse ploeg die andere Duitse topploeg en Europees kampioen Ulenhorst met 4-2 opzij zet. Jeffrey komt enthousiast uit de bespreking. “Dat filmpje pept je helemaal op”, zegt hij. Door een schouderblessure miste hij de vorige EHL-wedstrijden, en wil hij zich vandaag zeker bewijzen. Nadien gaat de hele ploeg naar de bar om de wedstrijd Oranje Zwart - Racing Club de Polo te volgen. De spelers verdelen zich rond twee laptops. Het hotel beschikt immers niet over het tweede net van Eurosport waar de wedstrijden live te zien zijn. Er wordt openlijk voor het Eindhovense Oranje Zwart gesupporterd. “We kennen die jongens heel goed”, zegt Jeffrey. “De Belgen Thomas (Briels, nvdr.) en Simon Gougnard kennen we uiteraard van nationale ploeg en Nederlander Jeroen Delmee is assistent-coach bij de nationale ploeg.” “Komaan Tomacho!” wordt er geroepen. De 23-jarige Thomas Briels is een jeugdproduct van Dragons en speelde tot enkele seizoenen geleden nog samen met de meeste van de jongens. Na een gemiste kans van OZ volgt het gekende “Jaaaa, ooh!” Hilariteit alom als kapitein Thierry Stumpe twintig seconden later hetzelfde overkomt. “Plezant zenne, een trage internetverbinding”, klaagt hij grappend. Op twee minuten van het einde en met een 2-1 stand in het voordeel van OZ wordt iedereen aangemaand om te gaan eten. Felix wil de resterende minuten nog wel zien. Vlak voor tijd maakt de Spaanse topper Pau Quemada nog gelijk. “Haha, sukkels”, laat Felix zich sardonisch uit over iedereen die de late gelijkmaker miste.

Een taalvirtuoos en opzwepende beats

Naast de tafel van Dragons schuift ook Rot-Weiss aan voor hun middagmaal. Beide teams gunnen elkaar geen blik. Over vier uur spelen ze tegen elkaar in het EHL. Alsof Olympique Lyon en Real Madrid naast elkaar zouden eten vlak voor hun Champions League-ontmoeting. De Keulenaren lijken meer gespannen dan de Brasschatenaren. Terwijl iedere speler zich voltankt met liters water, is het vooral wachten op het vertrek. De meeste spelers nestelen zich in de comfortabele zetels in de bar om het begin van Bloemendaal - Ulenhorst mee te pikken. “Florian Fuchs,” becommentariëren de spelers als de Duitse international in beeld komt, “die kwam tegen ons in de groepsfase niet uit de verf, hé.” Na verloop van tijd begint het wachten de meeste spelers duidelijk te vervelen. Ze willen naar het stadion, er wordt immers al maanden uitgekeken naar het treffen met tegen Rot-Weiss. Om kwart over drie is het dan zo ver. In een colonne wagens rijdt Dragons naar Bloemendaal. De 16-jarige Arthur van Doren stapt mee in de wagen van Felix. Felix bombardeert de jonge snaak tot “dj van de iPod”. Arthur hoopt op enkele speelminuten, “maar ik ben al blij dat ik erbij ben.” Kennelijk ontspannen rijden de spelers naar de club. Aan een stoplicht rijdt Felix naast Timo Bruinsma. De Nederlander schudt enkele Tic Tacs uit het doosje. Bij wijze van grap wil hij het doosje door de zijruit naar Felix gooien. Als het licht op groen springt botst het kleinood tegen de deur. Arthur en Felix komen niet bij van het lachen. “Dat doosje ben je kwijt”, roept Felix Timo geamuseerd toe. Arthurs muziekkeuze gaat van de Tom Boonen-versie van ‘Virtual Zone’ tot ‘Lose Yourself’ van Eminem. “You only get one shot, do not miss your chance to blow. This opportunity comes once in a lifetime yo!” rijmt de Amerikaanse taalvirtuoos op de opzwepende muziek. De focus voor Rot-Weiss begint hier in de auto. Wanneer de spelers uit hun auto stappen, richten ze een eerste blik op de bomvolle tribune. Als thuisclub Bloemendaal 0-1 tegen Ulenhorst achter staat, gebiedt een overijverige parkeerwachter de spelers ergens anders te parkeren. Iedereen baalt, want ze willen naar binnen. Terwijl Felix zijn auto verzet, rolt een oorverdovend geluid van de tribune. Wouter Jolie bracht Bloemendaal terug op gelijke hoogte. De spelers van Dragon worden op de club als ware helden onthaald door honderden meegereisde supporters. Samen kijken ze nog naar een razend spannend slot. “De finale avant la lettre”, zegt de geblesseerde Jeremy Celis. De twee voorgaande EHL-winnaars strijden op het scherpst van de snede om een plaats in de kwartfinale. Dragons zit al in de kleedkamer als Bloemendaal de wedstrijd wint.

In hoc signo vinces

Gespannen kopjes komen weer de gang in. Iets verder houdt iemand van de veiligheid supporters vakkundig buiten, waarna de spelers zich toch richting het veld doorheen de mensenzee moeten wringen. Terwijl het terrein helemaal wordt natgesproeid, werkt de ploeg zich in het zweet. Allen zijn ze getooid in een wit T-shirt waar op de rug het clubembleem prijkt. 'In hoc signo vinces' fungeert als zelfverzekerd motto. “In dit teken zal je overwinnen”, kreeg Constantijn te horen daags voor hij de absolute macht in het Romeinse rijk greep. De Romeinse keizer moet dan maar als lichtend voorbeeld dienen met de EHL als Dragons’ imperium. Felix lijkt relaxed. Wanneer hij zijn wedstrijdshirt aantrekt, is er nog tijd voor oogcontact. “Alles komt in orde”, lijkt hij te zeggen. Op de tribunes moeten tientallen Duitse supporters het onderspit delven tegen de overvloedige Brasschaatse aanhang. Dragons speelt als het ware een thuiswedstrijd. Voorts haalt geen enkele Nederlander het in zijn hoofd om Duitsers aan te moedigen. Wanneer Van Aubel na tien minuten de bal in doel mept, raakt het publiek voor het eerst in verroering.

Rot-Weiss maakt weliswaar gelijk, maar iedereen voelt dat Dragons sterker is. Vlak voor rust krijgt Felix een bal snoeihard op de hand. Zijn duim is meteen dik, als was het een tennisbal. “Mijn eigen schuld, ik had een handschoen moeten dragen”, zegt hij plichtbewust. De pijn moet enorm zijn. Het lijkt ons hallucinant dat hij verder speelt. Dan krijgt Dragons loon naar werken. Een bal komt voor doel, Felix gooit zich er naar toe: 2-1. Extase overmant iedereen. Door de luidsprekers klinkt de hit van Duck Sauce waarin “Let's go, Dragons” Barbara Streisand doet vergeten.

De overtreffende trap van intens geluk

Als Rot-Weiss na een foutje in de verdediging gelijkmaakt, is niemand onder de indruk. Integendeel, Dragons grijpt de Keulenaren bij de keel. “Ze doen in hun broek”, roept kapitein Stumpe. Het verlossende doelpunt blijft uit en de spanning stijgt. Hier en daar wordt er al rekening gehouden met verlengingen. Met nog twee minuten op de klok haalt Jeffrey verschroeiend uit. Wat volgt is wat Willem Kloos beschrijft als “de aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie”. Als Jeffrey naar zijn fans glijdt, ontsteken zij vreugdevuren. Ook op de bank weten ze het: Dragons zal deze wedstrijd winnen. Na het laatste fluitsignaal is iedereen door het dolle heen. Dat Felix Denayer tot man van de match wordt uitgeroepen, behoort tot la petite histoire. Dragons gaat naar de volgende ronde en dat moet gevierd worden. “We waren beter dan Rot-Weiss en hebben verdiend gewonnen”, analyseert Felix. Matchwinnaar Jeffrey staat de Franstalige pers te woord: “L' objectif étais lundi et reste lundi.” Die uitspraak zullen we nog vaak horen. Zichtbaar genietend van het moment meldt Jeffrey ons dat er gevierd zal worden “wel niet op bier, want overmorgen (maandag, nvdr.) volgt de kwartfinale.” De ploeg lost op in de schare fans, die hen naast het veld opwachten. Felix' vriendin vliegt hem rond de nek gevolgd door een gemeende zoen. Het weze hem gegund denken we, waarna we tevreden naar huis rijden.

Kwartfinale Dragons - Reading

In de kwartfinale nam Dragons het op tegen het Engelse Reading. De wedstrijd verloopt een stuk moeizamer dan tegen Rot-Weiss. Bij een 2-1 stand in het voordeel van Reading vergeten de Engelsen hun voorsprong uit te diepen. Dragons lijkt tevergeefs op zoek te gaan naar de gelijkmaker. Met nog een handvol seconden te spelen weet Pangrazio alsnog te scoren. In de verlengingen is Dragons de betere ploeg maar scoren lukt niet. Shootouts zoals in het ijshockey moeten uitsluitsel brengen. Bij een 2-1 stand in voordeel van de Engelsen, wordt het de gelijkmaker van Loic Vandeweghe na langdurige analyse van de videobeelden betwistbaar afgekeurd. Dragons blijft achter met een kater. “De teleurstelling is groot, maar we hebben een mooi parcours afgelegd”, vertelt Felix Denayer. “Theoretisch gezien zijn we zelfs nog ongeslagen.” Volgend jaar volgt alvast een EHL-seizoen voor Dragons. Als eerste in de reguliere competitie verzekerde het zich van een EHL-ticket. Daarenboven zal Dragons ook de gastheer zijn voor de groepsfase van die EHL.