Het hoger onderwijs in Vlaanderen zit met een probleem. Ik doel hier niet specifiek op minister Marleen Vanderpoorten, al komt zij ook vlekkeloos in aanmerking voor die titel.
Ik hoop echt dat we in een uitzonderlijke situatie zitten. De praktische gevolgen van al die onderwijshervormingen zijn amper te overzien. Professoren houden zich tegenwoordig met weinig anders bezig dan vergaderen (of ze weigeren dat te doen, nog erger). Ze komen samen om te praten – veelal weinig effectief – over de UA-eenmaking, over de associatievorming met de hogescholen en ja, over Bologna. “Och meneer, ik mag bij mij thuis in ieder geval niet meer over BaMa beginnen”, zegt Geert Lernout in het dubbelinterview met Jan Naudts, verder in dit nummer. Dat tekent de geest: Bologna is niet sexy.
Wat bekt “Leuven Vlaams” toch lekker. Iedereen weet in dat geval ook onmiddellijk waarover men het heeft. Wat men veel minder weet, of misschien niet wil weten, is dat Bologna veel belangrijker is! Het uniformiseren van het hoger onderwijs in Europa zal enorme invloeden hebben op ons dagelijks leven. Niet alleen de naam van de diploma’s verandert, maar de ganse structuur van studeren. Zoals de twee professoren in het interview ook aanhalen, zal het daar geenszins bij blijven. Ach nee, je kan het hoger onderwijs toch niet zo drastisch omgooien, zonder dat dit gevolgen zal hebben voor het middelbaar en het lager onderwijs? Ook hun huidige vorm zal sneuvelen, vroeger of later. Hopelijk gebeurt dat minder amateuristisch.
Uniformisering! Eenmaking! Gelijkvormigheid! Vooruitgang! Verandering! Voor mij goed hoor, er komen bij wijlen goeie dingen uit voort. Maar een beetje visie is gewenst. Ik heb een beetje de indruk dat ze er hier in Vlaanderen een mannekensblad van aan het maken zijn.
Natuurlijk moeit de minister zich zo weinig mogelijk: die academici zijn de lastigste mensen ter wereld. Allemaal hun eigen willetje én ze weten niet wat ze willen. Zelfs de voorstanders van Bologna, in het dubbelinterview verpersoonlijkt door Jan Naudts, geven toe dat hun positief beeld voortkomt uit lokale initiatieven en eigen visie. Overkoepelende coördinatie? Ha. Hahaa! Niet grappig.
“Het veld zal het wel oplossen”, is volgens beide professoren de praktische aanpak van de minister. Van visie gesproken. Als dat oplossen gebeurt, prima. Zoniet, eigen schuld. Survival of the fittest.
En zo sukkelen wij door de belangrijkste onderwijshervorming sinds de oprichting van België.