Wie in het begin van het academiejaar zijn webmail opent, komt telkens weer tot de vaststelling dat 90 procent van de mails die hij of zij ontvangt, niet van toepassing is. Van het boekverkopen in de eerste en tweede bachelor tot het organiseren van groepswerken, het zijn blijkbaar mededelingen die gedeeld moeten worden met de hele faculteit of zelfs de hele universiteit. Handig voor enkelen, een last voor velen. dwars ging op gesprek bij faculteitsdirecteur PSW Koen Pepermans en departementsverantwoordelijke ICT Paul Fremau.
Als het e-mailprobleem echt zo groot is als het klinkt, zullen beide heren wel overspoeld worden met klachten, maar niets blijkt minder waar. “We hebben eigenlijk amper klachten ontvangen”, stelt Pepermans. “We hebben er één ontvangen op de onderwijscommissie van september en één twee weken geleden.” Hetzelfde horen we bij Paul Fremau. “We merken wel dat het aantal zoekertjes in de studentenmailboxen steeds toeneemt, terwijl daar echt andere kanalen voor zijn.” Dat er veel mails worden gestuurd, hoeft volgens Pepermans geen probleem te zijn. “Kijk, wij zijn voor een open debatcultuur, en we vinden het belangrijk dat studenten met elkaar op een laagdrempelige manier met elkaar in contact kunnen treden. Mailen is daar een belangrijk onderdeel van. Het standpunt van de Faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen is en blijft: indien het niet de spuigaten uitloopt komen er geen maatregelen.”
Send to UAll
Een open debatcultuur, goed en wel, maar is het daarom nodig dat studenten met een simpele klik op de knop zomaar de hele universiteit kunnen lastigvallen met de meest triviale verzoeken en mededelingen, zoals onlangs “Wil je alsjeblieft mijn foto op Facebook liken?” Wat dat betreft, is Pepermans duidelijk: “Neen, natuurlijk niet. Daar zijn inderdaad andere kanalen voor, en misschien moeten we toch eens kijken of we de algemene vrijheid die er nu heerst wat moeten inperken. Als je enkel al binnen de Faculteit PSW mailt, gaat het al over een 1.800 studenten.” Het Departement ICT is dezelfde mening toegedaan: “E-mail is in principe een vrij medium, net zoals brieven trouwens. Daarnaast vind ik effectief dat studenten hun collega’s of een medewerker van de Universiteit Antwerpen moeten kunnen aanspreken wanneer nodig. We mogen van jonge volwassenen wel verwachten dat ze dit op een gepaste wijze en via de gepaste kanalen doen”, aldus Fremau. Indien het toch komt tot een inperking van het vrije mailverkeer, zou deze niet gelden voor studentenclubs en -vertegenwoordigers.
Sociale controle versus repressie
Geen klachten betekent natuurlijk ook geen sancties. Maar stel dat er dan toch studenten zijn die het fatsoenlijk gebruik met de voeten treden, kan daartegen opgetreden worden? “Er zijn voor zover ik weet nog geen sancties uitgeschreven, maar die zouden natuurlijk wel volgen indien iemand na een waarschuwing zou blijven zondigen tegen de reglementen”, zegt Pepermans, maar hij voegt er snel aan toe dat sanctioneren echt de allerlaatste stap moet zijn. “Zelfregulering en sociale controle van de medestudenten lijken mij nog steeds een beter idee.” Bij het Departement ICT hebben ze ook geen weet van sancties, al overwegen ze binnenkort wel om de toegang te beperken van een aantal studenten die grote hoeveelheden data downloaden via het UA-netwerk.
Andere kanalen
De webmail blijft een kanaal voor acute boodschappen, niet voor alle andere. De universiteit en/of haar faculteiten moeten dus ook andere kanalen aanbieden aan studenten, zodat het mailverkeer wat ontlast wordt. Pepermans treedt dit bij: “Sommige dingen die naar ons worden doorgestuurd, zetten we inderdaad op de valven. Maar als we een aparte rubriek voor boeken voorzien, wie gaat daar effectief naar kijken?” De faculteit ziet daar ook een taak voor de studentenclubs weggelegd. “De studentenclub PSW heeft dit jaar haar eerste boekenverkoop georganiseerd, een initiatief dat we enkel kunnen aanmoedigen. Misschien dat dit op termijn al voor een gedeeltelijke oplossing kan zorgen.”
Externe ballast
We hebben het nu uitsluitend over interne mail gehad, maar er zijn ook gevallen bekend van externe bedrijven, zoals repetitorbureaus, die reclame maken via Webmail om studenten te lokken. Dit kan echt totaal niet voor Fremau. “Het universitaire mailsysteem is bestemd voor interne communicatie. Externe bedrijven behoren daar niet toe, daar zijn we duidelijk in.” Hoe die externe bedrijven dan aan die mailadressen komen, daarvoor zijn enkele, mogelijke verklaringen. Volgens Pepermans krijgen ze die vermoedelijk van een student of iemand anders verbonden aan de Universiteit Antwerpen. “Zo moeilijk is dat niet, dus het is een wonder dat dit niet vaker gebeurt.”
| Webmail in cijfers: |
|---|
|
| Tips voor gebruik Webmail |
|---|
|