Wat ik nu vertel is met schaamrood op mijn stoere, rock-'n-rollwangen. Het is mijn moment om uit de kast te komen – de boekenkast welteverstaan. Ik beken, als kleine jongen was ik heimelijk verslingerd aan de boekjes van Tiny.
REWIND Al in 1954 zag Tiny het levenslicht, hetzij in het Frans. De 30-jarige Gilbert Delahaye, zeg maar de vader van Tiny, schreef toen ‘Martine à la ferme’. De tekeningen waarbij ik kon wegdromen waren van de hand van Marcel Marlier. Ieder jaar was het uitkijken naar een nieuw avontuur in de naïeve Tiny-wereld.
PLAY Tijdens de wintermaanden snelde ik na schooltijd naar huis, om gezellig op zolder de boekjes boven te halen. Op de oude pick-up draaide ik de platen van Kinderen voor kinderen – nog zo'n guilty pleasure – en koppelde ze thematisch aan mijn meisjesboekjes. ‘Op een onbewoond eiland’ vormde steevast een duo met ‘Tiny aan zee’. Onder een dekentje en met obligatoire zaklamp, bladerde ik door de boeken. In gedachten was ik ieder jaar een van de gasten op Tiny's partijtje in ‘Tiny is jarig’. Tiny was mijn eerste Belgische vriendinnetje. Jaar na jaar kwam ik steeds minder op dat zolderkamertje en de boeken en platen kregen een sjaal gemaakt van een dikke laag stof.
FAST FORWARD Ondertussen zijn zo'n 85 miljoen Tiny's verkocht, en uitgegeven in vele landen waar Tiny gekend is als Debbie, Emma, Mimmi, Mapuka of Aysegül. In 1997 stierf Marcel Marlier die mij en zovele anderen een fantastische wereld aanreikte. Sindsdien illustreert Marcels zoon Jean-Louis de boekjes. In het zolderkamertje blaas ik het stof van de boeken en zoek ik vruchteloos naar een stijlverschil van vader en zoon. Vorig jaar verscheen ‘Tiny en de mysterieuze prins’, een voorlopig laatste versie. Het moet gezegd: ook dat is een pareltje.