Geen zichzelf respecterend blad zonder buitenlands nieuws, dachten wij. Elke maand bieden we daarom een buitenlandse student de kans zijn visie op de actualiteit te delen. Nu de examens echter weer voor de deur staan, stopt de wereld voor onze studenten even met draaien. We dromen weg bij de gedachte aan vakantie en dat brengt ons deze maand naar Hawaii. Maren Bjørgum verkoos een jaar geleden haar droom niet langer uit te stellen en ze ruilde de Universiteit van Oslo in voor die van het paradijs. Aan de Hawaii Pacific University legde Maren net haar laatste examen af en ze garandeert ons dat de Belgische zon maar klein bier is voor studenten in de blok vergeleken met de beproeving die zij net moest doorstaan.
Soms hebben vrienden moeite om te begrijpen waarom ik Noorwegen ooit wilde inruilen voor Hawaii, maar waarom zou ik het niet willen? Los van dit evidente antwoord vertel ik hen dan dat er sterke garanties zijn op twaalf maanden zomerweer, eindeloze, witte stranden waar je ook kan surfen en een dagelijks ontbijtritueel waar kokosnoot en ananas niet ontbreken. Een fruitige lekkernij genaamd acai bowls en winkelpersoneel dat je altijd begroet met aloha of mahalo helpen ook wel. Elke vrijdagavond wordt er bovendien vuurwerk afgevuurd in Waikiki en je kan ook enkele van de meest adembenemende wandelingen ter wereld maken op dit eiland.
Aloha Waikiki
Welkom op Hawaii, waar ik ondertussen al tien maanden woon en studeer. Momenteel overweeg ik zelfs niet ooit nog terug te keren, behalve op vakantie welteverstaan. Het contrast met Noorwegen kan haast niet groter zijn en hoewel ik het snowboarden en de schnaps op de après-ski wel mis, kunnen de koude winter en met regen gevulde lente, zomer en herfst me nog maar moeilijk verleiden. Vreemd, of niet? Mocht je nog twijfelen aan mijn verhaal, misschien dat deze anekdotes je dan wel kunnen overtuigen. Ik woon meer specifiek op het eiland Oahu. Dit eiland is het op twee na grootste van de archipel Hawaii en telt eveneens de meeste inwoners. Het is gekend omwille van zijn iconische noordkust waar talloze filmproducers hun tenten reeds opsloegen. Onder meer ‘Lost’ en ‘Jurassic Park’ werden hier ingeblikt en ook Pearl Harbor is niet bepaald ver weg. Pearl Harbor maakt deel uit van Honolulu, mijn thuis. Honolulu, tevens bekend als hoofdstad van de Rainbow State en reisbestemming die in alle vakantiebrochures naar voren komt. Ook de footballspelers van de UH Warriors vind je hier terug, net als de basketballers van de Sea Warriors en hun bejubelde cheerleaders – de beste van het land. Waikiki is de hotspot en je vindt er 90 procent van alle buitenlandse studenten in de stad terug, waaronder mezelf.
Kom op met die Corona
Let wel, ik ben hier geen exotisch personage. Studenten uit alle hoeken van de wereld vonden hun weg hierheen. Stuk voor stuk zijn we gelokt met dezelfde vooruitzichten op een eeuwigdurende zomervakantie. Fris pintje op het strand, muziek op de ukelele en af en toe wat pootjebaden om af te koelen; jong en rebellerend voor nog een hele poos. Hetzelfde liedje als je naar die Tumblrs kijkt waar de zon nooit stopt met schijnen en iedereen altijd vrolijk en aantrekkelijk overkomt; net een verdoken reclame voor Billabong of Corona. Eén kwestie wordt echter bewust verzwegen, namelijk dat onderwijs hier net hetzelfde is als elders ter wereld. Terwijl iedereen droomt over les volgen in de zon op het strand, is het tegendeel realiteit. We worden wel degelijk verwacht om naar een school te gaan, zitten eveneens in aula’s waar airco de lucht erg droog maakt en onze leerkrachten zijn evenzeer gesteld op aanwezigheid en discipline. “De zon scheen en de wind op het strand fluisterde mijn naam”, wordt alvast niet geapprecieerd als excuus voor half werk.
Problemen in het paradijs?
Uren al werkend achter een computerscherm spenderen, stond evenmin vermeld op het inschrijvingsformulier, maar dat is lang niet zo erg als die laatste maand voor de examens. Een tantaluskwelling is er niets bij. Je wil je hier echt niet in huis opsluiten om in jogging en sweater te studeren. De zon blijft hier namelijk altijd schijnen, de vogeltjes tsjirpen en iedereen heeft wel van die vrienden die zich niets van school aantrekken. Dat zijn dan de mensen die via Instagram en Facebook even laten weten hoe plezierig het wel niet is op het strand en dat vlakbij de plaats waar jij je afbeult. Maar misschien is dat allemaal niet meer dan logisch? Het avontuur zou sterk aan realisme inboeten als we niet enkele weken per semester zouden moeten afzien. Dat maakt het opnieuw wat echt. Dus als iemand me vraagt waarom ik naar Hawaii kwam, antwoord ik meestal dat het eiland het beste van beide werelden biedt. Het paradijselijke wordt hier gekoppeld aan het realistische en daardoor kan je na de examens die lange witte zandstranden en pina colada’s des te beter naar waarde schatten. Zelfs als dat betekent dat je iets minder kan zon kan kloppen in mei en juni.
Wij danken Maren Bjørgum voor haar inzending.