Onlangs kreeg elke UA-student een e-mail met volgende boodschap: “De jaarlijkse 12-urenloop, georganiseerd door ASK-Stuwer in samenwerking met de UA sportraad, is dit jaar een sponsorloop ten behoeve van de vzw Moeders voor Moeders.” Niets mis mee, ware het niet dat deze organisatie een niet geheel maagdelijke reputatie geniet. Vaker dan gewild kwam de vzw in de pers in verband met discriminatie, en werd ze in verband gebracht met Vlaams Belang. dwars geeft een overzicht van de feiten.
Moeders voor Moeders is een liefdadigheidsorganisatie die opereert in Borgerhout. Haar werking richt zich op kansarme gezinnen die bij officiële instanties zoals het OCMW tussen de mazen van het net vallen en niet op de broodnodige hulp kunnen rekenen. Zoals de naam van de vzw doet vermoeden, zijn er enkel vrouwen in actief en kunnen er ook enkel vrouwen terecht, want “uit ondervinding is gebleken dat het rustiger is als mannen niet binnengelaten worden”, aldus hun webstek. De organisatie richt zich op de basisbehoeften: voeding, kledij en verzorging in een erg brede zin. Moeders kunnen er terecht voor gratis voedsel- en hygiënepakketten, kinder- en babyspulletjes, schoolmateriaal, een doktersconsultatie en zelfs een voordelige kapbeurt. Het grote publiek kent de organisatie waarschijnlijk van de veel besproken vondelingenschuif, waarin moeders hun pasgeborene te vondeling kunnen leggen.
Een tikje op de sluier
Ondanks het feit dat Moeders voor Moeders goed werk levert en een helpende hand biedt aan mensen die het nodig hebben, is het geen onbesproken organisatie. Zo liet De Morgen in september 2000 enkele misnoegde ex-medewerksters van de organisatie aan het woord die er de brui aan hadden gegeven. De dames waren het unaniem eens: Moeders voor Moeders discrimineert systematisch en verleent niet aan iedereen dezelfde hulp. De voorzitster zou hen meermaals op de vingers hebben getikt dat er te veel allochtone vrouwen werden geholpen. Die voorzitster, tevens de oprichtster van de vzw, heet Monique Verdickt, moeder van acht kinderen en overtuigd katholiek.
Hoofddoek aan = geen hulp
In 2003 kwam de vzw andermaal negatief in de pers met een hoofddoekincident. Er was een relletje ontstaan met een moslimvrouw die om hulp vroeg maar weigerde haar hoofddoek af te doen. Het is een interne afspraak binnen de vzw dat vrouwen in de centrale ruimte, waar hulpgoederen worden overhandigd (en mannen niet toegelaten zijn), de hoofddoek afleggen. Na haar weigering werd de moslima gevraagd de plaat te poetsen, waarop er een hevige woordentwist ontstond waar zelfs de politie werd bijgehaald.
In 2007 zou het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (CGKR), na een gelijkaardig incident en daaropvolgende klacht van een hulpbehoevende moslima, een gesprek met Moeders voor Moeders aangaan. “Ik blijf bij mijn principes: de kruisbeelden blijven hangen en de hoofddoeken komen er niet in. Wij helpen iedereen gratis voort, maar dan vragen we wel respect voor onze huisregels én onze Vlaamse identiteit”, was de reactie van Verdickt, die er aan toevoegde dat zij in een moskee ook haar schoenen moet uitdoen.
Het CGKR was voor het overige erg lovend voor het nobele vrijwilligers- en welzijnswerk van de organisatie. Moeders voor Moeders liet zich in de zaak bijstaan door advocaat en raadsman Hugo Coveliers, Antwerps gemeenteraadslid voor Vlaams Belang. Op de webstek van die partij vinden we ook een artikel over het optreden van het CGKR waarin de auteur het heeft over een “heksenjacht tegen vermeend racisme” door de “fundamentalisten van de verdraagzaamheid” of de “bloedhonden van het officiële anti-racisme”. Monique Verdickt wordt “moedig” en “strijdlustig” genoemd, terwijl de moslima's “radicaal” en “fundamentalisten van Allah” zijn. Deze polemiserende tekst op de webstek van het Belang veegt discriminatie onder tafel en getuigt van een duidelijke sympathie voor de organisatie en haar stichtster.
Belangwekkend
Officieel komt de liefde slechts van één kant. Monique Verdickt heeft in de pers immers steeds verklaard een apolitieke organisatie te leiden en tegen het Vlaams Blok/Belang te zijn. Ook het feit dat haar geadopteerde zoon het kind is van een Poolse moeder en een Ghanese vader en bijgevolg een “zwart boeleke”, haalt de voorzitster in vroegere artikels ter verdediging aan. Wij vroegen Monique Verdickt om verdere uitleg over de discriminatie en mogelijke banden met het Belang.
Al snel geeft de voorzitster ons te kennen dat tussen droom en daad vaak praktische bezwaren staan. “De organisatie is vijftien jaar geleden gestart met het doel mensen van bij ons te helpen, maar in tussentijd is er veel veranderd. Er zijn namelijk veel mensen bijgekomen. Vandaag bieden wij hulp aan meer dan 70 nationaliteiten. Ondertussen hebben er ook veel buitenlanders de Vlaamse, of liever Belgische nationaliteit verkregen. Wij zijn een typisch Vlaamse organisatie met Vlaamse waarden, en ja, dat leunt een beetje aan bij het Vlaams Belang, maar dat is wat de pers er van maakt. Ik aanvaard geld van het Vlaams Belang,” zegt Verdickt nog, “maar ook van de sp.a, Bart De Wever (N-VA, nvdr.) en Jean-Marie Dedecker (LDD, nvdr.). Moet ik dat dan ook weigeren? Dat is toch dikke flauwekul!”
Over de belastende getuigenissen in verband met discriminatie van voormalige medewerksters heeft Monique Verdickt ook een eigen visie: “In die periode hadden we medewerksters die er een sport van maakten buitenlandse moeders te helpen vóór de Belgische. Het is ook niet de bedoeling om personen te ondersteunen die, via het OCMW en het kindergeld, meer geld krijgen dan de mensen die hen bedienen." "Sterker nog,” gaat Verdickt verder, “die ex-medewerksters hebben nu zelf een eigen hulporganisatie die enkel buitenlanders helpt en geen Belgen. Is dat dan geen discriminatie?”
De Colen-connectie
Op persoonlijk vlak is er een duidelijkere link te leggen tussen Vlaams Belang en Moeders voor Moeders. Hun veelbesproken vondelingenschuif werd in 2000 plechtig geopend door Alexandra Colen. Zij is sinds 1995 verkozen in de kamer voor Vlaams Belang en staat op verschillende vlakken erg dicht bij Verdickt. De politica staat bekend om haar diepe rooms-katholieke geloof en is een verdedigster van rechts-conservatieve waarden. Colen zag in de vondelingenschuif een prachtig alternatief voor abortus. In 2007 toonde roerganger Filip Dewinter zich eveneens een groot voorstander van de vondelingenschuif. In naam van de partij pleitte hij voor gelijkaardige initiatieven in alle Vlaamse steden. Andermaal werd de vzw, of toch een initiatief ervan, expliciet gesteund door het Vlaams Belang.
In het verleden zei Verdickt over Colen dat zij “sinds jaren kleren komt brengen” en “zich over het welzijn van kinderen bekommert”. Aangezien er wel meer vrouwen aan beide criteria voldoen, kan men toch vraagtekens plaatsen bij het feit dat een uitgesproken politiek figuur de inhuldiging van de vondelingenschuif verzorgde. Is dat dan geen statement? “Neen”, verweert Verdickt zich. “Wij hebben toch nog de vrijheid om zelf keuzes te maken? Mevrouw Colen is iemand die vecht voor het leven. Bovendien waren er nog andere politica's aanwezig zoals Miet Smet en Wivina Demeester.” Op de vraag of Colen een persoonlijke vriendin is, reageert de voorzitster kort: “Ik zie niet in wat dat daarmee te maken heeft. Ik heb vele vrienden, waaronder ook minister Dirk Van Mechelen. Wij zijn in hetzelfde dorp geboren.” Desalniettemin was het niet deze buddy, maar wel volksvertegenwoordiger Colen die Verdickt vóór de opening naar Hamburg vergezelde om het systeem van de vondelingenschuif te prospecteren.
‘We vermoedden het omgekeerde’
Peter Hellinckx, praeses van ASK-Stuwer, de overkoepelende studentenorganisatie van de buitencampussen en organisator van de 12-urenloop, valt uit de lucht wanneer we hem deze informatie voorleggen. Hij betreurt vooral dat mensen die veel gezinnen helpen op een negatieve wijze in de media moeten komen. “ASK-Stuwer staat te allen tijde los van enige politieke overtuiging”, zegt hij. “Wij weten ook helemaal niets over een vermeende band tussen de vzw en het Belang. Sterker nog, we vermoedden eerder het omgekeerde. We kregen al enkele verwijten dat de hulp dit jaar enkel naar moslimvrouwen zou gaan.” Op de vraag of deze informatie iets verandert aan de geplande sponsoractie is Hellinckx duidelijk: “Zoals elk jaar is het voor ons van het grootste belang dat onze hulp terecht komt bij mensen die het nodig hebben. Of Moeders voor Moeders al dan niet politiek beïnvloed wordt, durf ik niet zeggen. Dat de hulp terecht komt bij mensen die het echt kunnen gebruiken, wel.”