Omwille van ecologische overwegingen zal deze irrealistische, irrelevante bladvulling voor de laatste maal worden afgedrukt. Zo heeft u het gewild en u heeft gelijk. Deze bladzijde zal in de volgende Dwarsjes als een soort in memoriam en tevens als een stil protest tegen een te milieuvriendelijke samenleving ostentatief blank blijven. Het ondankbare UA publiek groetend, tekenen wij hoogachtend.
Toen de boordradio, zoals immer afgesteld op Antigoon, meedeelde dat de Strangers zich aan het opladen waren voor hun laatste coup de poing, stokte zelfs het getater van La Esterella. De kers op de zalmneus van de Antwerpse Jetset zou niet aanwezig zijn op het euthanasiefeestje van de Strangers, maar zou zich wel onnoemelijk belachelijk maken in een mondain Zwitsers oord. Veel beraad was er onder de bemanning niet nodig om tot de conclusie te komen dat de lokroep van de Groenplaats, de Meir, de Keyserlei… te sterk was om aan te weerstaan. Ook al zou dit betekenen dat ze Ilse Demeulemeester voor niets hadden opgeofferd. (Ilse moest uit het vliegtuig springen met een compilatie van de lingerie van Leona Detiège als parachute.
Helemaal tot het thuisfront zou de Sabenakist het niet rekken, maar volgens de whiskyndige berekeningen van Fred Chaffaert, zouden ze voet aan wal kunnen zetten in het land van Maas en Waal. De terugkeer werd tot in de puntjes voorbreid om zeker tijdig in Antwerpen te arriveren. De grote middelen werden ingezet: een HST zou worden ingelegd op de IJzeren Rijn. Vooruitziend als de aanwezigen waren, werd geopperd dat deze spoorlijn misschien ietwat in onbruik zou kunnen geraakt zijn.
Geen probleem: ze hadden namelijk het geluk om het via hun connecties voor elkaar te krijgen dat de Nederlandse para’s er in een mum van tijd voor zouden zorgen dat de treinrit in alle veiligheid kon geschieden. Ze zouden als het ware omsluierd worden door een cordon sanitair waar geen rund gezond doorheen zou raken. Niet uit een fundamenteel wantrouwen voor de entourage van Jantje Smit, maar omdat de voltallige Nederlandse regering zich hoofdelijk verantwoordelijk had gesteld voor deze operatie, werd toch nog gezocht naar een alternatief waarnaar kon worden teruggegrepen mochten de grote Weldoeners Kapaciteits ambities niet worden ingelost. Op de Deutsche Gründlichkeit, daar kan een mens op bouwen. Hoewel de Duitse bouwindustrie tegenwoordig angstig Holz vasthoudt.
Toegegeven, zo nu en dan werpen we wel eens een jaloerse blik naar de authentiek gebrachte Kirtcherige media, maar ook hier bedriegt de schijn. De continuïteit van mogelijke vluchtroutes aldaar was dus überhaupt evenmin verzekerd. Ook Luxemburg leek geen optie, aangezien Frank Verstraeten er toch niet aan zijn geblokkeerde billions kon. Als ze de wind in de rug hadden en nog een persoon zouden weten buiten te werken, dan werd La douce France natuurlijk een mogelijke bestemming. En wie tekent er nu niet voor de fraternité van Le Pen…