Er is al ontzettend veel inkt gevloeid over de impasse waarin de regeringsvorming zich momenteel bevindt. Wie de berichtgeving volgt, krijgt soms de indruk dat een splitsing geen onlogische oplossing is. Nu hoeft Vlaamse onafhankelijkheid geen taboe te zijn. Er is zeker niks mis met een discussie, zolang die maar gestoeld is op goed onderbouwde argumenten. En net daar knelt het schoentje.
De stem van de rede komt in het hele debat nog te weinig bovendrijven. Natuurlijk hoor je wel kritische geluiden maar regelmatig wordt er geschermd met holle slogans en emotionele en zwakke argumenten. Een eenzijdig ‘wij-zij’ discours loert erg vaak om de hoek. Mensen enkel afschilderen als eeuwige dwarsliggers, en ficties als één volk, één taal en één natie zijn weinig interessant noch opbouwend. Als het over de communautaire kwesties gaat, zou ik graag wat meer context, wat meer duiding en diepgaandere analyses krijgen.
Zo wordt er te weinig uitleg gegeven bij die befaamde geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië. Natuurlijk is het niet meer dan eerlijk dat Vlaanderen iets te zeggen wil hebben over de besteding van het bedrag. Anderzijds is het vanzelfsprekend dat de rijkdom verdeeld wordt over onze staat. Alsof er vanuit het Parijse hoofdstedelijke gebied geen (overigens veel grotere hoeveelheid) geld naar de rest van Frankrijk vloeit! Bovendien wordt er ook geld in armere (West-)Vlaamse arrondissementen gepompt. Moeten die landsdelen dan simpelweg worden afgestoten?
Je kan je ook afvragen of Leterme niet wat over zijn paard is getild. Het was ietwat goedkoop winnen met beloftes waarvan te voorzien was dat ze tot een absolute patstelling zouden leiden. Iemand die vier miljoen landgenoten tegen zich in het harnas weet te jagen, is misschien niet de beste kandidaat-premier, zelfs niet met 800.000 voorkeurstemmen. Het is alleszins een beetje cynisch dat al zo snel moet blijken hoe leeg zijn stokpaardje ‘goed bestuur’ wel niet is.
Hopelijk kan er binnenkort weer op een rustigere en constructieve manier worden nagedacht over de structuren van ons land. Het is daarbij overigens niet slecht om in het achterhoofd te houden dat we er binnenkort wel eens bekaaid vanaf kunnen komen: als we de cijfers over de vergrijzing mogen geloven, zal Vlaanderen niet lang meer de welvarendste regio zijn. Misschien tijd om wat meer op lange termijn te denken?