Dit blad bevat zes pagina’s cultuur, goed voor zo’n 20 000 tekens, ofte 15 procent van de hele dwars. De cultuurstrook is altijd als eerste verkocht aan een paar redacteurs die willen recenseren, zij het in enkele bondige lijnen. In de media zouden zij geprezen worden om de beknoptheid van hun verslag, of simpelweg bedankt worden voor bewezen diensten.
De cultuurberichtgeving in dag- en weekbladen en op radio en tv wordt almaar oppervlakkiger en minimaler. Cultuur mag niet te veel plaats innemen en het persoonlijke verhaal van een culturele BV krijgt de voorkeur boven de interpretatie van zijn of haar werk. Cultuur moet het stellen met een marginale plaats in de media, verdrongen door modetips, restaurants en Hollywoodroddels.
Met de petitie ‘PRESS FOR MORE’ (www.pressformore.be) roepen cultuurjournalisten van verschillende kwaliteitsmedia hun hoofdredacties op de populaire en minder populaire cultuurvormen evenwichtiger te behandelen en “even kritisch en kwaliteitsvol in beeld te brengen”. Want deze tendens tot verschraling speelt niet alleen in het nadeel van de lezer, luisteraar en kijker, maar ook van de cultuurbeleving en de maatschappelijke impact daarvan.
Geert Sels, Mark Cloostermans en Wouter Hillaert behoren voortaan tot een verloren generatie cultuurrecensenten. Wat bezielt een krant om zoveel ervaring overboord te gooien? Het lijkt een les van één of andere Amerikaanse manager die bedacht dat kritische blikken op cultuur niet verkopen. Wellicht klopt dat. Maar kranten hebben de plicht om over cultuur te berichten, al was het maar omwille van de vele publieke middelen die de culturele sector krijgt. Mensen hebben het recht te weten wat theaters met hun subsidies doen en tot welke voorstellingen die leiden. Het is aan kranten om het kunstenveld in zijn diversiteit te schetsen, aan critici om een voorstelling te duiden. En dat kan heus op een boeiende en kritische manier, zonder te verzanden in de mediadeals en commerciële overwegingen die steeds vaker een rol spelen in de culturele berichtgeving.
Laat ons echter niet eindigen in mineur: aan onze universiteit wordt de maand maart er wel één vol cultuur. De evenementen ‘Antartik’ en ‘Calamartes’ (zie p. 34) verdienen een prominente plaats in uw agenda en minstens 2000 tekens in de kranten.