Ze is knap, sympathiek, beroemd en heeft net een tweede plaat uit. Leki is goed op weg om op elke beeldbuis te verschijnen en zo de wereld van de wiegende beats te veroveren. Een aantal jaren geleden heette ze echter nog Karoline Kamosi (geboren in Kinshasa, 28 januari 1978) en studeerde ze nog gewoon Rechten aan de UA.
Waarom ben je eigenlijk Rechten gaan studeren?
Leki Na mijn middelbare studies wou ik doorgaan met muziek, maar mijn moeder heeft me aangespoord om eerst te gaan studeren. Je kent dat wel: "Je kunt het, dan heb je een diploma. Dat is een vangnet, daarna kun je altijd nog je zin doen..." Ik heb ook van dichtbij kunnen ervaren hoe onzeker de muziekwereld is. Mijn zus (Ya Kid K van Technotronic, nvdr.) had van de ene op de andere dag een wereldhit, maar zo plots als haar succes kwam, zo snel verdween het ook weer. Dat was dus ook één van de redenen waarom ik mijn moeder erin volgde dat het beter was om eerst een fatsoenlijk diploma te behalen. En voilà , ik ben eraan begonnen en ik ben vrij snel het studentenmilieu ingerold.
Hoe was je studententijd?
Leki Ik was euforisch tijdens de eerste weken op de universiteit en had het gevoel dat er een nieuw leven aanbrak. Ik kwam terecht in een compleet ander milieu met interessante mensen rondom me. Voordien zat ik me op school te vervelen en trok ik op met foute vrienden: ik was een beetje een rebel toen.
Je studies hebben je dus van het foute pad weten weg te houden?
Leki In zekere zin wel, ja. De aanvang van mijn studies betekende een breuk met mijn vorige leven: een leven waarin ik ook in nachtclubs werkte en niet echt gemotiveerd was om iets met mijn talent te doen. Mijn eerste jaar op de universiteit was echter ook niet bepaald om over naar huis te schrijven: ik genoot met volle teugen van het studentenleven, wat betekende dat ik het grootste deel van de week uitging.
Kon je dat combineren met het eigenlijke studeren?
Leki Niet echt. Het eerste jaar moest ik dan ook acht van de veertien vakken opnieuw afleggen, maar tijdens de zomer ben ik ervoor gegaan en ik was erdoor. In de tweede kandidatuur had ik een vaste vriend en hij heeft me een beetje weten te kalmeren, met het gevolg dat ik er dat jaar wél door was van de eerste keer.
Ik was tijdens mijn studententijd vooral bezig met mezelf en met het genieten van het leven.
Heb je je laten dopen?
Leki Ja, maar veel weet ik daar niet meer van. Ik zat in de studentenclub Sofia: we moesten de hele dag rondlopen en kleine opdrachtjes uitvoeren, waarbij ik elke keer wodka moest drinken. Toen we op een moment in een bepaald café zijn beland heeft mijn lichaam het begeven en konden ze met mij niets meer aanvangen. Ik herinner me dat ik daar op de grond lag en dat iedereen boven mij gebogen stond. "Ja, wat moeten we daar nu mee aanvangen?" hoorde ik ze zeggen. Uiteindelijk hebben ze me maar even laten liggen, en dat was dan mijn doop. Ik ben achteraf wel nog mee uit geweest. (lacht)
Zat je op kot?
Leki Nee. Ik woonde al in Antwerpen, dus dat was niet echt nodig. Ik genoot thuis ook van alle vrijheid die een kotstudent heeft. Verder had ik ook altijd een studentenjob – uiteindelijk bij de muziekzender JIMtv – dus ik was vrij onafhankelijk.
Was je een geëngageerd student?
Leki Ik moet eerlijk toegeven van niet. Ik was tijdens mijn studententijd vooral bezig met mezelf en met het genieten van het leven.
Is dat dan veranderd? Je stond bijvoorbeeld op het podium bij 0110.
Leki Ja, uiteraard ben ik me nu meer bewust van de problemen die zich voordoen in Antwerpen. Toen ik hoorde dat er concerten voor meer verdraagzaamheid georganiseerd zouden worden, wilde ik meteen graag meedoen. Ik ben dan ook heel blij dat ze me gevraagd hebben.
Hoe waren je jaren op Campus Drie Eiken?
Leki Ik zat wel graag op Campus Drie Eiken, in tegenstelling tot vele medestudenten. Het was er rustig. Het studeren zelf wilde echter niet meer zo goed lukken: ik was mijn motivatie kwijt en het laatste anderhalf jaar heb ik eigenlijk aan alles mijn voeten geveegd. Op dat moment was het zwaar voor me, maar ik heb het uiteindelijk toch gehaald.
Wat gebeurde er na je studies?
Leki Ik kwam terecht in een existentiële crisis, ik wist niet meer waar ik met mijn leven naartoe wilde. Hoewel ik mijn diploma had, dacht ik: ‘Wat nu?’ Ik vond dat een enorm moeilijke periode en ik had ook niet verwacht dat die leeftijd moeilijk zou zijn. Ze zeggen altijd dat de adolescentiejaren de pijnlijkste zijn, maar dat was voor mij alleszins niet het geval. Ik ben uiteindelijk een tijdje aan de slag gegaan in een onthaalcentrum voor asielzoekers, wat ik een heel leerrijke en boeiende job vond. Twee jaar heb ik het er volgehouden, maar iets in me bleef zeuren om een andere weg te kiezen. Ik moest en zou mijn leven vullen met het maken van muziek.
Ben je blij dat je je studies toch hebt afgerond, ook al doe je vandaag niets met je diploma?
Leki Uiteraard. Ik heb veel bijgeleerd en kan mijn mannetje staan in de wereld. Die vijf jaar studie hebben van mij een nuchter mens gemaakt. Ook op het vlak van de muziekindustrie: mensen zullen niet met mijn voeten moeten spelen.
Heb je nog tips voor alle laatstejaarsstudenten die nu ook een existentiële crisis tegemoet gaan?
Leki Ik heb maar één raad en dat is dat je gewoon datgene moet kiezen waar je hart naar uitgaat. Voor mij is dat muziek, het enige waarin ik mij volkomen gelukkig voel.