De homo sapiens studentus, of dwarsligger in de volksmond, is een bijzondere soort. Naast de kenmerkende activiteit van studeren, staan de exemplaren van dit ras vooral bekend als genieters van het (nacht)leven. Hebben zij ook andere geheimen prijs te geven? dwars zoekt het uit in hun natuurlijke habitat: het kot. Of in het geval van Nico Deswaef (26) niet zomaar een kot, maar een huis met middeleeuwse gevel en originele glasramen, en blijkbaar ooit het woonhuis van Albrecht Dürer.
De binnenkant van het huis ziet er wel gewoon uit als een typische studentenwoning. “Niet op de rommel letten”, is het eerste wat ik te horen krijg. Nico vertelt dat hij het huis vooral gekozen heeft voor de charme die zo typisch is aan oude huizen. Ik kan hem alleen maar gelijk geven. En of het soms niet lastig is dat het huis zo oud is? Behalve het enkel glas valt dat heel goed mee. “En je hoort soms wel de seks van de buren. Zeker als ze zat zijn, dan is dat altijd extra luid.”
Wat opvalt in de woonkamer is de uitgebreide collectie cd’s, en een ingekaderde foto van een albumcover. Nico begint meteen enthousiast over muziek te vertellen. Het album is van een obscure Franse noiseband waarvan hij een paar cd's heeft liggen. Ze hebben mooie covers maar donkere teksten, “maar die zijn in het Frans, dus je verstaat dat toch niet.”
Muziek is maar een van Nico’s passies. Hij rondde eerst een lerarenopleiding af en is nu bezig aan een master Landschaps- en Monumentenzorg. Verder is hij actief bij studentenclub Nordkempus en als mede-oprichter van Jazz in ’t MAS. Nordkempus is vooral een gezellige vriendengroep waar iedereen welkom is, vindt Nico, en hij heeft in het studentenleven heel wat skills opgedaan. Die past hij nu toe bij de organisatie van muziekevenement Jazz in ’t MAS. “Het MAS betrekt de inwoners van de stad te weinig bij het museum en focust vooral op toeristen, en dat is jammer. Daar willen wij verandering in brengen.”
Ook voor een foto heeft hij meteen een idee klaar. “Ik had iets in gedachten zoals de scène bij de videotheek in Trainspotting, waar we naast elkaar zitten maar niks met elkaar te maken willen hebben.” Serieus kijken blijkt niet onze sterkste kant, maar hij is tevreden met het resultaat. “En als je tijd hebt moet je zeker ook de boeken eens lezen, die zijn nog beter dan de film.” Het is moeilijk een onderwerp te vinden waarover hij niet gepassioneerd kan vertellen.
Nico zit dus duidelijk niet stil. Wanneer de foto klaar is moet hij er zelf alweer vandoor, om nog posters te plakken voor zijn evenement. Ik kan in ieder geval mijn to-dolijstje weer aanvullen voor de komende weken: de boeken van Trainspotting lezen en jazzmuziek gaan luisteren in het MAS.