Mauro Pawlowski is wellicht de bekendste Antwerpenaar uit Limburg. Hij is gitarist bij dEUS, toerde de laatste maanden met zijn goeie vriend Ramsey Nasr doorheen de Lage Landen, houdt zich met honderdeneen nevenprojecten bezig en fleurde de Music Industry Awards (MIA's) enkele weken geleden op door het decor vakkundig te vertimmeren. dwars wilde weten hoe hij dat allemaal georganiseerd krijgt en sprak met hem af in café De Kat, waar hij zoals het een rasmuzikant betaamt binnenwandelde met een grijs plastic zakje vol platen en tweedehandsboeken.
Mauro Ik kan geen kwartier wandelen zonder een platen- of een boekenwinkel binnen te stappen. Dat is veel te plezant. Ik heb een boek over Schubert gekocht, want ik heb dat gezongen op tournee met Ramsey en daar wou ik toch iets meer over weten.
Mauro Heel fijn. Ik heb hem een paar jaar geleden leren kennen op Saint Amour en dat klikte heel goed. De mensen van Behoud de Begeerte hadden ons gezegd dat we samen eens iets zouden moeten ondernemen en bij deze is dat gebeurd. Ramsey is een goede vriend en ik denk zelfs dat de tournee mij als artiest en als mens heeft veranderd. Ik heb minder schroom gekregen en dat was het laatste wat mij een beetje in de beschaafdheid hield. Dat is dan ook weer van de baan.
Mauro De bedoeling was dat ik iedere avond op dat podium zou staan, telkens hetzelfde zou doen en niet zou acteren. Ik denk dat ik daar op een zeer slinkse manier in geslaagd ben. Ik ben gewoon mezelf gebleven.
Mauro (lacht) Ik doe niet anders. Als muzikant geef ik me op een andere manier bloot. Tijdens de tournee met Ramsey stapte ik op het podium en begon ik te spreken zoals ik altijd spreek. Ik moest mij concentreren om niet aan de voorstelling te denken. Maar eind goed, al goed. De mensen kwamen en applaudisseerden.
Een ukulelegenie van 120 jaar
Mauro Op sommige momenten iets te leuk. Nee, het was goed. We hebben tijd en plaats voor alles op tournee. Mensen hebben betaald om naar een optreden te komen kijken, dus op het podium moet je je uiterste best doen. Daarnaast is het fijn om met vrienden rond te reizen en daar je beroep van te maken.
Mauro Led Zeppelin heeft er toch op zijn minst vier goeie gemaakt. Die mening geldt eigenlijk alleen voor mezelf. Voor bepaalde concepten en bepaalde momenten in mijn artistieke saga zijn twee platen meer dan genoeg omdat het anders uitgemolken wordt. Ik wil mezelf voorlopig langs alle mogelijke hoeken en kanten belichten tot ik 120 jaar ben, om dan waarschijnlijk te beseffen dat ik een ukulelegenie ben. Als ik met andere mensen samenwerk, gelden andere regels. dEUS mag van mij nog tien platen maken.
Mauro Dat klopt. De oude dEUS was een heel andere groep. Het zou raar zijn om ons voor te doen als naïeve twintigers. De gemiddelde leeftijd is nu midden dertig. Op een gegeven moment maak je dan classic rock. Ik ben weliswaar al sinds mijn tienerjaren een classic rocker. Ik heb nooit echt van indierock of Nirvana gehouden. Ik hield dat wel een beetje stil en ik stak ook wel wat indierock in mijn muziek, zodat de mensen mij gene rare vonden. Je komt anders niet aan de bak.
Mauro Ja, soms wel. Ondertussen heb ik de luxe om te kiezen wanneer ik mij aanpas. Ik kan nu ook veel onaangepaste zaken ondernemen en daar veel tijd in steken zonder dat zoiets invloed heeft op mijn burgerschap. Maar vroeger hield ik mij wat meer gedeisd, want ik was zo onrijp als een plooibare hazelnoot.
Mauro Als ik het zelf voor het zeggen heb, wil ik dat liever niet aan de grote klok hangen. Ik wil mezelf niet opdringen aan het publiek. Ik ben als gewoon bandlid begonnen en omdat ik geen zanger vond, ben ik zelf maar beginnen zingen. Je kunt mij in de eerste plaats dus gewoon opbellen als je een gitarist nodig hebt. Daarvan ben ik vertrokken. De kern is niet de capriolen die ik zelf uithaal of de muziek waar ik zelf op de voorgrond treed. Ik ben in de eerste plaats honderd procent muzikant, die tegen betaling zijn talent komt spuien.
Mauro Ja, als ik tijd heb, doe ik dat. Je moet me wel boeken. Zonder zeveren, ik zit al volgeboekt tot begin 2011.
Boys will be boys
Mauro (lacht) Belgen houden wel van non-events. Er is eigenlijk niets gebeurd. Ik ben buiten gevlogen, maar daar zeggen ze niets over. Als Tom zich misdraagt, wordt dat in de kranten uitgesmeerd, maar als ik buiten gesmeten word of het decor feng shui-gewijs wat herschik, blijft het stil. Dat is toch wat een rockband doet? Een beetje lol maken, dansen, drinken, het lief van een ander lastig vallen. Ik snap het niet.
We zijn een beetje baldadige jongens, maar boys will be boys. Ik ben daar buiten gegooid omdat ik dacht als VIP ook gratis te mogen drinken. De mevrouw achter de bar werd helemaal hysterisch en dacht dat ik een dief was. Omdat ik het decor ook al had aangepast en op de afterparty misschien wat te veel gelald had, werd ik omringd door security die mij vriendelijk naar buiten hebben geëscorteerd. Ik heb nog kunnen wuiven en sms'en dat ik niet meer binnen mocht.
Ik wil geen schade berokkenen aan andere mensen. Het gebeurt al eens dat ik in een homo-erotische worstelpartij met de vijand verzeild geraak, maar ik maak het altijd goed. Het is een soort gentlemen’s agreement. Die mensen hebben nog niets meegemaakt. Een hardwerkende mens mag zich ook wel eens amuseren en daar bestaan dingen voor als drank, goed gezelschap en goeie muziek. Ik zie dat als een gezonde levenslust. We zijn dan maar naar Antwerpen terug gekeerd.
Mauro Nee, natuurlijk niet. We zijn daar met alle respect naartoe gegaan. Maar we kregen gratis champagne en riepen als enige tafel constant naar de hostesses, want wij trakteerden iedereen, ook de burgers die achter ons zaten. Daar is toch niets mis mee? Wij zijn gewoon rockmuzikanten. Rockmuzikanten horen zich ook zo te gedragen.
Mauro Ja, onze goeie vriend Tim Vanhamel kon niet komen dus ze hebben nog geluk gehad op de MIA’s. Onze ritmesectie was ook al op vakantie, maar ik heb me toch goed geamuseerd. Ik heb er wat nieuwe vrienden gemaakt, zoals Hugo van Nicole en Hugo. Ik heb hem verteld dat ik ook ooit op een cruiseschip heb gespeeld. Hij probeerde zo min mogelijk te bewegen en zoveel mogelijk ja te knikken. Aan Regi heb ik gevraagd waar precies in Heusden-Zolder hij heeft gewoond. Dat was leuk, zo’n beetje locals onder elkaar.
Een heer op leeftijd
Mauro Limburg is Mars met moestuintjes. Ik vind Antwerpen fantastisch, want al mijn vrienden wonen hier. Ik vind den Antwerpenaar ook altijd zeer te pruimen, omdat hij overmoedig genoeg is om zich een stadsmens te voelen en toch modder op de broekspijpen heeft. Oorspronkelijk was het plan om naar Brussel te verhuizen, maar door mijn muzikale collega’s ben ik hier terecht gekomen en raakte ik bevriend met de scene.
Mauro Nee, niet meer. Ik ga wel bijna iedere zondag bij mijn familie eten. Dat is een heilige dag en dan laat ik mij behandelen als een prins. Ik zweet er mijn kater uit, mijn moeder poetst mijn schoenen en propt me vol. Ik kijk dan een beetje naar TV Limburg en keer dan met restjes tomatensaus terug naar Antwerpen.
Mauro Ik zit vaak op het Zuid omdat ik daar woon. (ironisch) Ik ga naar de Hopper en Chat Le Roi omdat ik een bekende artiest ben. Ik zoek mijn soort uit de showbizz en hogere kunsten daar op. Ik word ook een heer op leeftijd. Dan moet je korte broek en sneakers afzweren zodat je je perversiteit kunt botvieren. Het voordeel aan oud worden is dat perversiteit echt een waarde krijgt. Vóór een bepaalde leeftijd is dat meer een lifestyle, na een tijd wordt dat een religie.
Mauro Dat valt wel mee. Ik werk wel hard en ik heb ook discipline. Zal ik je mijn dag eens vertellen?
Mauro Ik ben opgestaan. Ik heb een boek van Dorothy Parker gelezen dat ik onlangs heb gekregen met een koffietje erbij. Ik ben naar buiten gegaan om een vriend te bezoeken. Nog een koffietje en wat gelachen over de MIA’s. Dan ben ik langs een paar tweedehands boekenwinkels geweest, bankuittreksels gaan halen, platen gaan beluisteren, naar De Kat gekomen voor een interviewke en straks heb ik vrienden op bezoek. Ik moet wel nog boodschappen gaan halen, want mijn lief gaat koken.
Ik snap niet waar andere muzikanten hun tijdsgebrek vandaan halen. Je werkt en je neemt pauzes. Tijd genoeg. Ik ga wel nooit op vakantie. Je moet gewoon doen wat je moet doen. Vanaf april ga ik op tournee met Wim Vandekeybus. Er komt ook een nieuwe dEUS-plaat en ondertussen breng ik nog een dozijn LP’s, cassetjes en plexi-dvd’s uit. Nu nog een pintje? Ik mag wel niet vergeten inkopen te doen.