Geen zichzelf respecterend blad zonder buitenlands nieuws, dachten wij. Elke maand bieden we daarom een buitenlands student de kans zijn visie op de actualiteit te delen. Deze maand: Nederland. De studie: Geneeskunde. Een erg geliefde studie in Nederland. Zo geliefd dat de vraag naar studieplekken groter is dan het aanbod. Om iedereen een eerlijke kans te geven om toch te kunnen studeren bestaat er een lotingsysteem (numerus fixus) voor de plaatsen binnen geneeskunde. Echter, er zijn ook andere manieren om een plek te bemachtigen. De meest bekende manier, en misschien ook wel meest gebruikte, is om na uitloting voor geneeskunde een andere studie in de gezondheidszorg te volgen. Met een bachelordiploma (eerste drie jaar van de studie) en de vergaarde kennis is het mogelijk om via een decentrale selectie, waarbij een aantal toetsen gemaakt moeten worden, alsnog de studie geneeskunde binnen te komen. Zo gezegd. Zo gedaan.
Zo ook ik, een 25-jarige student die inmiddels bezig is met het derde jaar van geneeskunde. Ik heb eerst een bachelor biomedische wetenschappen afgerond en vanwege mijn interesse in statistiek besloot ik mij hier nog twee jaar in te specialiseren. Binnen deze twee jaar besloot de Nederlandse overheid de spelregels te veranderen, waardoor ik nu 15.000 euro per jaar betaal om te studeren.
Het komt erop neer dat mensen met een diploma in de gezondheidszorg op dit moment maar moeten werken en geen geneeskunde moeten studeren. Als ze dat wel willen, moeten ze dat zelf betalen. In eerste instantie is het niet zo heel raar dat de overheid weigert om alles te blijven betalen voor elke student. Helaas zijn de regels rondom deze nieuwe regeling moeilijk te bevatten. Zo mogen studenten met een bachelor die niet binnen de gezondheidszorg vallen, bijvoorbeeld rechten of economie, gewoon tegen het normale tarief geneeskunde studeren. Dit is op zijn minst vreemd te noemen, aangezien de overstap van rechten of economie naar geneeskunde toch aanzienlijk minder logisch klinkt dan van een studie waar de student zijn/haar interesse in de gezondheidszorg al heeft laten blijken.
Een andere regeling die volledig zijn doel mist, is dat het wel is toegestaan om twee studies tegelijk te volgen. Het gevolg hiervan is dat studenten die nog geneeskunde willen gaan studeren en al een studie in de gezondheidszorg volgen hun diploma niet zullen aanvragen voordat ze met geneeskunde beginnen. Studenten die twee jaar geleden wel gewoon braaf hun diploma hebben aangevraagd, omdat niemand hier duidelijke informatie over kon geven, zijn hier nu de dupe van. Erger nog, studenten die het verzuimden om hun studie binnen de normale tijdsperiode af te ronden worden nu beloond omdat zij nog geen bachelordiploma hebben en dus voor het normale collegegeld geneeskunde mogen studeren. Dit terwijl zij al veel langer aan het studeren zijn en de overheid dus al veel meer geld hebben gekost dan een student die braaf zijn/haar diploma behaalde.
Geen leningen
Het normale, wettelijke, collegegeld in Nederland is 1.771 euro. De bedragen die betaald moeten worden voor geneeskunde als tweede studie variëren van 15.000 euro tot 32.000 euro. De universiteiten mogen dit bedrag zelf bepalen, maar waar deze grote verschillen vandaan komen is niet bekend. Het mag duidelijk zijn dat deze bedragen lang niet door iedereen betaald kunnen worden. Het probleem is namelijk ook nog eens dat wanneer een student wel bereid is dit bedrag te betalen, maar niet vermogend genoeg is dit meteen op te kunnen hoesten, er geen (fatsoenlijke) leningen bestaan om alsnog te kunnen gaan studeren.
Inmiddels zijn studenten een petitie gestart tegen deze maatregel. Op dit moment is de petitie 740 keer ondertekend en dit aantal stijgt flink wegens toenemende aandacht voor het probleem. Vorig jaar is ook al de veelbesproken langstudeerboete teruggedraaid. Deze boete van 3.000 euro moest betaald worden wanneer een student langer dan één jaar uitloop had met studeren. Voor deze boete valt misschien nog wel meer te zeggen dan de hoge bedragen voor een tweede studie. Het verschil zit hem in het aantal mensen die getroffen worden door de maatregel. Bij de langstudeerboete waren dat er zo veel, die vervolgens ook gingen klagen, dat de overheid besloot het terug te draaien. Aangezien er lang niet zo veel mensen zijn die nu veel geld moeten betalen voor een tweede studie is het een stuk moeilijker voor hen om de overheid te bereiken. Het is te hopen dat de aandacht voor dit probleem blijft groeien en dat er nog maar eens goed gekeken wordt naar alle gevolgen die deze maatregel heeft. Geneeskunde moet mogelijk zijn voor iedereen, dat is niet meer dan logisch.
Wij danken Rik Neetens, student geneeskunde aan de Vrije Universiteit Amsterdam, voor zijn bijdrage.