“Mensen zijn het beu om het beu te zijn.”
Met bovenstaande uitspraak analyseerde initiatiefnemer Geoffrey Hantson de schrale opkomst voor Camping 16, een tentenkamp dat op 30 april Tahrirplein-gewijs werd opgetrokken in het Jubelpark om te protesteren tegen de politieke impasse. Een tiental dagen later stelde ook SHAME-organisator Felix De Clerck in ‘Reyers Laat’ vast dat de mensen het zat zijn om het zat te zijn en het moe zijn om het moe te zijn. Defaitisme kan in België anno 2011 gedefinieerd worden als een vorm van moedeloosheid die een aanvankelijk mobiliserende moedeloosheid overtreft, om te resulteren in je-m’en-foutisme.
De gedachte aan een regeringsvorming die een volledig academiejaar overspant is bijna hallucinant. De moedeloosheid van de burger is een gevolg van de schijnbare catch-22, waarbij de enige niet-onderhandelde oplossing – verkiezingen – leidt tot een versterking van de patstelling. Vlamingen stemmen zus, Walen stemmen zo, en vervolgens begint het spel weer opnieuw.
Maar het kan anders. Burgers kunnen massaal op andere partijen stemmen. Burgers kunnen massaal de straat opkomen. Laat ons de universiteit als voorbeeld nemen. In het voorjaar van 2012 wordt aan de Universiteit Antwerpen een nieuwe rector verkozen. De stemmen van de studenten maken iets meer dan 10 procent van het totale aantal uit. Met het ex aequo in de tweede stemronde van de verkiezingen van 2008 in gedachte, weegt dat relatief kleine aandeel plots een stuk zwaarder. De stembusgang kan een uitgelezen moment zijn om het beleid van huidig rector Alain Verschoren te evalueren en een debat over de toekomst van de universiteit te houden.
Een erg concreet beleidsvoorbeeld zijn de bijzondere faciliteiten voor topsporters en studenten die kunst of cultuur beoefenen op een hoog niveau. Het zou mooi zijn mochten die volgend academiejaar op punt staan. De tophockyers die op de volgende pagina’s aan bod komen, spreken namelijk van een systeem waarbij de prof alle rechten heeft en de topsporter/student alle plichten. Onze Nutteloze van de nacht (p. 29) op zijn beurt dreigt dan weer zijn faciliteiten als kunstenaar pas te verkrijgen nadat hij is afgestudeerd.
Net zoals het voorbije academiejaar zal dwars ook na de zomer intensief berichten over het reilen en zeilen aan onze Universiteit Antwerpen. Niet in het minst omdat de stem van de student er erg toe doet.