Het moet begin december vorig semester geweest zijn dat een vooraanstaand prof, gewezen soixante-huitard als student, in zijn les de ‘studentenvertegenwoordigers van vandaag’ een veeg uit de pan gaf: ‘De huidige vertegenwoordigers vallen op in afwezigheid in de diverse raden en als ze dan al eens aanwezig zijn, hebben ze niks te melden...
"Wij stelden vroeger het vakkenpakket samen, bepaalden de wijze van examineren en kwamen op straat als het ons niet beviel." Pure nostalgie waarschijnlijk maar toch een scherpe uithaal die me een zeer zuur gevoel ten aanzien van zijn persoon bezorgde. Ook enkele generatiegenoten lieten onlangs verwijten horen. Paul Goossens betreurde in GvA dat studentenbewegingen geen maatschappelijke stelling meer innemen. Hij vergeet echter dat de studenten producten zijn van hun tijdsgeest. In het gefragmenteerde postmodernisme is het niet meer ‘ofwel de Beatles ofwel de Rolling Stones'. Ieder heeft zijn opvatting, zijn leefwereld en zijn idealen, zodat het uiterst moeilijk is om de consistente mening van ‘de student' te vertolken.
Als studentenvertegenwoordigers trachten we deze moeilijkheid zoveel mogelijk te counteren... Wat blijkt echter tijdens de vorige studentenraad uit een opmerking van een lid van het academisch overleg? Onder de professoren heerst het gevoel dat de studenten veel te veel invloed zouden hebben in de besluitvorming. Ze zouden daarenboven irreële eisen stellen en ‘revolutionair' taalgebruik hanteren. Gebrekkige vertegenwoordiging ? Blijkbaar niet dus.
Wat er ook van zij, dit wil niet zeggen dat de studentenraad vindt dat de vertegenwoordiging op wieltjes loopt. Door het participatiedecreet hebben de studenten de jure inderdaad iets in de pap te brokken, de facto ligt de situatie enigszins anders. Voor daadwerkelijke studentenaangelegenheden – sportvoorzieningen, de ondersteuning van studentenclubs etc. – is er sprake van vruchtbare samenwerking. Uit de volgende voorbeelden blijkt dat dit gevoeliger ligt wanneer het onderwijsaangelegenheden betreft.
Over het onderwijs- en examenreglement heeft de studentenraad een grondige aanpassing voorgesteld. Uiteindelijk werd geen compromis bereikt en werd de oorspronkelijke tekst, met tegenstemmen van de studenten, aangenomen. Momenteel ligt een nota over cursussen en studiedruk op de tafel. Een degelijke cursus bevat in beginsel een volledig overzicht van de leerstof en moet voor minstens 70% gebruikt worden. Het is echter perfect mogelijk dat een docent de aandacht vestigt op actuele trends en een deel van de syllabus of cursus op Blackboard plaatst, maar om dure inktpatronen te besparen mag die afzonderlijke bijlage niet meer dan 20 pagina's tellen. Daarnaast beschouwen we powerpointslides niet als volwaardig cursusmateriaal. Op basis van kernwoorden kan men geen vak doorgronden. Dit neemt niet weg dat deze als aanvulling zeer nuttig zijn, omdat ze vaak een gestructureerd overzicht bieden. Het kan voorts niet dat bepaalde boeken pas tijdens de paasvakantie beschikbaar zijn. We stellen een beschikbaarheid van tenminste 7 dagen voor aanvang van het opleidingsonderdeel voor. Ook de verplichte aankoop van een duur handboek enkel en alleen voor een openboek-examen lijkt ons niet optimaal. De studentenraad vraagt dan ook om deze boeken in voldoende exemplaren ter beschikking te stellen in de bib. Deze voorstellen, die de kwaliteit van het onderwijs en de service naar studenten toe verhogen, bleken aanleiding te geven tot heel wat controverse.
We kunnen ten slotte meedelen dat eind april opnieuw een studentenoverlegcomité zal plaatsvinden en dat het bestuurscollege groen licht gegeven heeft om rond die tijd ook reeds verkiezingen te organiseren voor de studentenvertegenwoordigers 2005-2006. Vindt u ook dat het niet kan dat een cursus van 1000 pagina's mondeling geëxamineerd wordt zonder voorbereiding? Aarzel niet, stel je kandidaat en doe er iets aan!
Stijn Stes,
Lid studentenraad voor de faculteit PSW