Tuesday, November 4, 2008. Een historisch moment voor de Verenigde Staten, een historisch moment voor de rest van de wereld. Voor het eerst in de geschiedenis van het land kiezen de Amerikanen een zwarte president, Barack Hussein Obama. Voor velen betekende het een nieuwe start, met het bekende Yes we can! als teken van hoop, verandering en een betere toekomst.
Vier jaar en een nazinderende recessie later, lijkt die toekomst heel wat minder rooskleurig: 12,1 miljoen Amerikanen zijn werkloos en de overheidsschuld verdrievoudigde in de afgelopen vier jaar tot zo’n 1.100 miljard dollar. Geen wonder dat Barack Obama een significant moeilijkere campagne tegemoet gaat dan vier jaar geleden. Niet alleen is hij nu diegene die het presidentiële ambt moet verdedigen (wat altijd een moeilijkere uitgangspositie is, zeker in economisch mindere tijden), maar veel Amerikanen rekenen hem ook af op zijn wankel economisch beleid.
Onder die Amerikanen zijn ook studenten. Zeker aan de universiteit waar ik momenteel studeer, zijn de meningen enorm verdeeld. Uit een korte rondvraag onder enkele Amerikaanse studenten hier, kan worden afgeleid dat vele studenten die vier jaar geleden resoluut voor Obama stemden, nu niet meer zo zeker zijn van hun stemkeuze. Die lijn kan worden doorgetrokken naar de rest van de VS: op het moment van schrijven, was de balans Romney-Obama 46-48 procent.
Veel Amerikanen kijken voorlopig dan ook nog de kat uit de boom wat betreft hun stemkeuze en wachten de verschillende politieke debatten af. De zogenaamde presidential debates zijn hier veel bekeken, ook onder de studenten. Veel studenten komen samen op het appartement van één van hun vrienden, maken samen iets klaar om te eten en kijken dan gezamenlijk naar het debat. Met CNN in de achtergrond wordt er achteraf nog duchtig na gediscussieerd over de verschillende topics die aan bod kwamen in het debat of over dé hamvraag wie er die avond won. Moeilijk voor te stellen dat in België studenten zouden afspreken om samen de avond door te brengen om naar een politiek geladen debat tussen Alexander De Croo en Bart de Wever te kijken...
Hier in de VS leeft de politiek echter wel onder studenten, begrijpelijk als men in het achterhoofd houdt wat er op het spel staat: een land met meer dan 313 miljoen inwoners verdeeld over vijftig verschillende staten onder leiding van één man. Zelfs al zou men niet geïnteresseerd zijn in de ontwikkelingen op politiek vlak, dan nog is er geen ontkomen aan. En dat kan letterlijk worden opgenomen: je kan geen tv-kanaal of radio aanzetten of je wordt rond de oren geslagen met advertenties voor één van beide kandidaten. Typ in Google de term “US national deficit”, en de eerste link die verschijnt is een door het Obama-fonds gesponsorde link verwijzend naar enkele conservatieve, economie-gerelateerde quotes van Romney. Zelfs op Spotify gaan op dit moment de helft van de advertenties over de race naar het Witte Huis.
Typisch Amerikaans en ook geliefd onder studenten zijn de political rallys, waar de presidentiële kandidaten meetings houden voor hun aanhangers. Ik heb zelf de unieke kans gehad om een dergelijke meeting van Obama hier in Milwaukee te mogen meemaken, en het was een ongelofelijke ervaring! De president van de VS zien speechen op twintig meter van je zitplaats, omgeven door twintigduizend mensen die volledig uit hun dak gaan wanneer Obama het podium betreedt, is simpelweg onvergetelijk. Belangrijk om te vermelden is dat dergelijke rallys eerder bedoeld zijn om de bestaande fanbase aan te moedigen om nog harder te werken om hun kandidaat aan die felbevochten plaats in het Witte Huis te helpen, dan om undecided voters te overtuigen om voor hun kandidaat te stemmen.
Het mag duidelijk wezen dat de federale politiek wel degelijk leeft onder de Amerikaanse studenten. Ondanks het ontbreken van een stemplicht in de VS, zijn veel studenten overtuigd om te stemmen. Velen weten echter nog niet op welke kandidaat: geen twijfel mogelijk dat we hier nog enkele interessante en spannende weken tegemoet gaan...
Wij danken Frederik Sunaert voor zijn inzending.