Voor dit nummer van dwars stond een interview met de nieuwe rector bovenaan ons lijstje. Dat was echter buiten de exacte gelijkheid van de verdeeldheid aan onze universiteit gerekend: Alain Verschoren en Dirk Van Dyck kregen precies even veel stemmen achter hun naam. Bij het ter perse gaan van deze dwars is zelfs nog niet bekend of er al dan niet een derde stemronde zal komen.
Hoewel een ex aequo uiteraard niet tot de verwachtingen behoorde, kon je de besluiteloosheid die deze uitslag reflecteert al van mijlenver zien aankomen. Zelfs nog voor de kandidaten officieel bekend waren, hoorden we in de wandelgangen vooral onbesliste en genuanceerde stemmen. De twee grote kanshebbers Alain Verschoren en Dirk Van Dyck werden lang van tevoren allebei zonder meer capabel geacht, maar tegelijkertijd werden er tegenover beide heren meermaals reserves geformuleerd. Opvallend daarbij is dat men in eerste instantie blijkbaar vooral uitkijkt naar een nieuwe rector. Anders is sowieso beter, lijkt de heersende overtuiging te zijn.
Het voordeel van de extra tijd die het gelijkspel heeft opgeleverd is dat de verschillen tussen de kandidaten meer dan ooit in de verf worden gezet. Alleen al het feit dat Verschoren vanuit de luwte afwacht, terwijl Van Dyck en Cantillon het kiescollege al mailend op de hoogte blijven houden van hun programma is een metafoor voor hun verschil in aanpak.
Volgens Dirk Van Dyck zouden nieuwe verkiezingen het beste in zijn kraam passen: hoe meer tijd, hoe beter. Alain Verschoren wil dan weer zo snel mogelijk klaarheid scheppen via een derde stemronde. Beiden leggen de verantwoordelijkheid voor de uiteindelijke beslissing (nieuwe verkiezingen of een derde stemronde) echter volledig in de handen van de Raad van Bestuur.
Bij het verschijnen van deze dwars zal de Raad van Bestuur de knoop al hebben doorgehakt en staan we weer een stapje dichter bij een rustbrengende oplossing. Want één ding is duidelijk: hoe sneller de postjes aan de top van onze universiteit verdeeld zijn, hoe beter. Onzekerheid en instabiliteit is het laatste wat deze instelling nodig heeft.
Bovendien betekent lang wachten ook dat de strijd met de dag bitterder zal worden. Politieke spelletjes en ontwrichtende geruchten staken de afgelopen weken alleszins steeds vaker de kop op en aan zulke toestanden heeft niemand een boodschap. Laten we hopen dat na de periode van propaganda en debatten een eerlijke winnaar uit de stembus valt - een nieuwe rector die er samen met een gedreven ploeg voor zorgt dat iedereen zich opnieuw kan concentreren op wat echt telt.