Concrete apennootjes

editoriaal
17/10/2010

“De UA wil zich de volgende jaren verder actief blijven inzetten voor duurzame mobiliteit.”

Jawel, ook onze universiteit wil haar steentje bijdragen in de populaire strijd tegen de overconsumptie van natuurlijke rijkdommen. Niets te vroeg, zo leert het Living Planet Report van het WWF ons. De ecologische voetafdruk van de Belg bedraagt namelijk 8 hectare. Enkel in de Verenigde Arabische Emiraten, Qatar en Denemarken wordt slechter gescoord. De gemiddelde aardbewoner verbruikt 2,7 hectare, terwijl onze planeet slechts 1,8 hectare per persoon voorziet.

 

Hoe we daar aan de UA verandering in gaan brengen? Met het project Bike-to-work, door aan autodelen te doen voor dienstverplaatsingen, en door de post op campus Drie Eiken met een elektrisch wagentje rond te brengen. Werkelijk mooie projecten waarvan ik niet kan of durf te berekenen wat de impact ervan zal zijn op het universitaire energieverbruik. Misschien moet Tour-winaar en vermeend dopingzondaar Alberto “zero coma zero, zero, zero…” Contador eens een schatting maken.

 

Toegegeven, het is gemakkelijk om cynisch te doen over “druppeltjes op een hete plaat”, terwijl net al die druppeltjes samen, u weet het wel, … nog steeds peanuts zijn. Dat komt omdat die druppels al te vaak schaamlapjes zijn die ons een beter geweten moeten opleveren. Wanneer je coffee-to-go drinkt, is het inderdaad flink dat de beker van gerecycleerd karton is. Tot voor kort, echter, dronken we geen peperdure meeneemkoffie, omdat die trend toen nog niet hierheen was overgewaaid.

 

Het zou dus mooi zijn als de beslissing die de Raad van Bestuur enkele maanden geleden nam om van ‘Ecologie en duurzame ontwikkeling’ één van haar negen zwaartepunten te maken, leidt tot meer dan enkele initiatieven met een minimale impact. Het is namelijk de plicht van een universiteit om meer te doen dan de waan van de dag dicteert. In het UNESCO-verdrag World Declaration on Higher Education for the Twenty-first Century staat dan ook te lezen dat bijdragen tot de duurzame ontwikkeling en verbetering van de samenleving één van de centrale doelstellingen en waarden van het hoger onderwijs is. Mooie woorden die alweer van 1998 dateren. Hoog tijd dus voor concrete verwezenlijkingen. Niet enkel omwille van onze planeet, maar ook omdat bewust omgaan met duurzaamheid een bewuste levenshouding impliceert, en dat is nooit verkeerd.