De wereld wordt gek, en dat gebeurt niet eens zo langzaam. Mensen worden in klaar daglicht doodgestoken in Londen met hakbijlen en de libertarische Fransman protesteert met duizenden landsgenoten tegen de liefde. Politici waarschuwen voor slechtere lentes in de toekomst. Leest u die zin nog eens opnieuw. Het zou bijna poëtisch klinken, mocht het niet zo gruwelijk zijn.
Ik ben nog niet klaar: een groep kussenden wordt in Ankara aangevallen door een horde zotten met messen. De bij is aan het uitsterven. De bij. Tachtig mensen wordt op één middag een GAS-boete opgelegd wegens betogen in Antwerpen. Een ongrondwettelijke boete op een grondrecht, voor de goede verstaander. Langzaam maar zeker wennen we aan de wereld, door het ons nog een beetje minder aan te trekken.
Ondertussen zouden we kunnen geloven dat niets nog goed komt. Yasmine Kherbache (sp.a) waarschuwt verder in deze dwars voor de gevolgen van symboolpolitiek. Misschien is dat alles wat nog rest, symboolpolitiek. Sire, er zijn enkel nog lege gestes. Een hol woord. Een lullig editoriaal als dit. Ik trap open deuren in tegen de sterren op, maar dat wil niet zeggen dat het allemaal niet minder waar is: elk cliché was ooit een hippe, gevatte opmerking.
Wat dan gesodemieterd? Zien we nog een uitweg? Een manier waarop we niet moeten uitleggen aan onze kinderen wat de Noordpool was? Een manier waarop intimiteit geen reden meer voor brutaliteiten en geweld is?
Ik besef terdege dat ik me klemrijd, in deze editoriaal. Maar ik geloof toch twee uitwegen te zien. De eerste mag wetenschap heten: moet deze globale politieke inertie niet verdomme voorbijgereden worden door de techniek, zodat er geen kwestie van twijfel niet meer kan bestaan? Niet alleen op ecologisch, maar ook economisch en psychologisch vlak? Totdat de wetten van de geest de wetten van de natuur niet meer kunnen ontkennen? Universiteit Antwerpen stuurt alvast het juiste signaal. Beloftes op verbetering en modernisering van de opleiding Geneeskunde aan de ene kant, de beste Vlaamse universiteit op vlak van internationale onderzoekssamenwerking aan de andere
De tweede oplossing is nog iets anders. Het is wat de betogers in Frankrijk en de hakbijlmoordenaars niet genoeg kregen toen ze klein waren, en het is wat een organisatie als dwars voelt wanneer zijn sympathisanten massaal opdagen op een benefietavond. Fucking veel liefde. Waarvoor bedankt.