Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie is het tijd voor de ‘eenwoud’. Eindelijk. 

Zijn we het vergeten of willen we het simpelweg niet meer weten? Het is een vraag die gesteld kan worden aan vele verschillende bewoners van vele verschillende landen als het aankomt op de duistere bladzijden van hun geschiedenis. Schaamte en schuld – een gebrek aan interesse klinkt tegenwoordig moderner. Dat bleek een tijd geleden uit een onderzoek naar de kennis van de Belgen over hun eigen koloniale verleden dat aan UAntwerpen werd gevoerd door Zeger Verleye. Ondermaats en ronduit gênant eigenlijk, dat viel aan de conclusies af te lezen. Of toch niet? Want is kennis wel zo belangrijk? Verraadt onze lage kennis effectief een institutioneel en cultureel immobilisme?

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je aan Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zo veel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker.

De trouwe dwarslezer wiens onmetelijke slimheid vanzelfsprekend spreekt uit het trouw dwarslezen, kan deze column met een onbezwaard gemoed overslaan. Dit handige stappenplan helpt elke andere student om in vijf stappen op een waardige, ik zou haast zeggen presidentiële, wijze te buizen. 

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit! 

“Zijn er bij jou rellen geweest?” Geen vraag die ik tijdens een potje gamen had verwacht, maar bon. Alsof het bijna vanzelfsprekend is dat mijn regio niet werd overgeslagen. “Nee, ik woon in België”, antwoord ik. “Oh.” “Het voelt wel vreemd dat jullie nu pas al die regels krijgen”, zeg ik tegen mijn mede-Nederlanders. “Tja, wat doe je eraan”, krijg ik terug.