korte recensies van korte films

de dwarsdoorsnede

01/03/2020
🖋: 

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Op 17 februari bracht dwars een bezoek aan het Kortfilmfestival van Lingua in Theater Elckerlyc, waar een interessant gamma films werd vertoond. 

de vork in de steel – Timon Verbeeck

Deze kortfilm is behoorlijk geregisseerd voor een film die door liefhebbers van de kunst is gemaakt. De schoonheidsfoutjes kunnen gemakkelijk over het hoofd worden gezien dankzij de geslaagde humoristische verhaallijn over een vorkenkleptomaan. Er wordt in afwachting van de punchline zeer bewust gespeeld met de spanning. Wanneer dan eindelijk duidelijk wordt hoe de vork in de steel zit, kunnen maar weinig kijkers een lach onderdrukken.

 

fruity murders – Laure Van der Donck

Van der Donck blijkt een capabele regisseur en voert verschillende cameratechnieken bijna vlekkeloos uit. De verhaallijn, die de titel zeker eer aandoet, is echter minder geslaagd. Zonder achtergrond komt een verhaal waarin mensen worden aangevallen met fruit namelijk vaag over bij het publiek. Ook het acteerwerk zorgde eerder voor verwarring dan duidelijkheid.

 

untitled – Caroline Van Thiflo

Tijdens de aankondiging lijkt Untitled een artistieke, licht experimentele film. Na enkele minuten kijken wordt echter duidelijk dat het om niet-authentieke ideeën gaat die niet bijzonder goed werden uitgevoerd. Zo hadden de makers hun camera niet consequent onder controle. Tot slot rijst de vraag: hoeveel mensen hebben nood aan nog maar eens beelden van een slank, wit meisje dat zich wentelt in stedelijke eenzaamheid?

 

humanity – Aaron Rombouts

Rombouts wil ons een flinke dosis maatschappijkritiek voorschotelen, maar de boodschap komt niet volledig aan. De technieken en het acteerwerk zijn inconsistent. Daarnaast spreken de personages geregeld onvoldoende verstaanbaar. Die drie zaken tezamen zorgen voor breuken in de kijkervaring en verwarring bij het publiek. 

 

memoires of Iceland – Biko De Wolf

Als je twijfelt om naar IJsland te vertrekken, zal deze film je zeker kunnen overhalen. De beelden zijn simpelweg prachtig en goed gemonteerd. Spijtig genoeg neemt de kwaliteit van het geheel lichtjes af wegens de povere uitspraak van het Engels in de voice-over. 

 

sugarcoating – Tess Van der Sanden

Het idee achter de film is misschien een beetje abstract, maar dankzij een goede uitvoering van de verschillende aspecten die bij filmmaken komen kijken, komt het wel tot zijn recht. Het geheel kwam oprecht over en presenteerde artistiek interessante beelden. De boodschap, die iedereen aanmoedigde om zichzelf te zijn, maakt de film mooi af. 

 

gezegd en gezwegen – Tim Truyens

Truyens weet duidelijk waar hij mee bezig is. Alle elementen zijn goed uitgewerkt en het geheel komt zowel realistisch als artistiek over. Vooral zijn omgang met geluid valt op vanwege de spanning die ermee wordt gecreëerd. De enige opmerking die kan worden gemaakt, is dat er niet meteen iets vernieuwends te vinden is in de film. 

 

nieuw jaar – Lenny Somers

Het verhaal gaat over de ups en downs in een relatie tussen twee jonge vrouwen. Daarnaast bevat de film enkele metafilmische momenten die een innovatieve toets aan de verhaallijn geven. In combinatie met het draaien van de film op cassetten creëert Somers een stijl die we niet vaak te zien krijgen. Het intieme gevoel dat de film oproept, is zeer welgekomen.

 

wonder – Flore Pensaert

Met Wonder doet Pensaert een erg mooie poging om het taboe omtrent miskramen te doorbreken. Het feit dat de mensen die hun verhaal doen in deze film niet in beeld willen komen, zorgt voor een obstakel in het filmmaken. Pensaert gaat hier echter goed mee om en maakt gebruik van de situatie om haar talent voor het omgaan met beeld te tonen. Hoewel het beeld en het geluid dus niet synchroon zijn (aangezien we de stemmen horen van het koppel dat liever niet in beeld wilde komen), wordt het verhaal wel oprecht en in zijn geheel verteld. 

 

het mooiste meisje van de wereld – Brecht De Groot

Het verhaal is leuk en de techniek is goed. Dat maakt een film echter niet origineel. Het 'mooiste meisje van de wereld' is blond, slank, wit en heeft blauwe ogen... O, wat een verrassing! Op de uitwerking valt dus weinig aan te merken, maar de boodschap is aan de flauwe kant.

 

Geïnteresseerd in Lingua's Kortfilmfestival? Hier vind je er meer over!